View allAll Photos Tagged Robin Har
Sinceramente os estoy muy agradecida y estaba pensando en hacer "algo" para poderos dar las gracias a todas las que me habéis apoyado.
Ese "algo" es lo siguiente, voy a hacer un SORTEO entre todas las chicas que habéis dejado un comentario en la foto del aviso, en el tema que inicié en el grupo Broches, en la entrada de mi blog referente al tema y también entre todas las que habéis dejado un comentario en el blog de la chica en cuestión.
He pensado en que los regalos tienen que ser especiales por eso no voy a decir que mandaré "tal cosa", simplemente los regalos los haré al gusto de la ganadora.
Ahora voy a hacer una lista con los nombres, y lo que tengo un lío porque no lo he hecho nunca, es que no sé si hacerlo para que cada una eligáis un par de números o cómo :S Dadme ideas xD
¡GRACIAS!
P.D.: El envío será en Septiembre, a primeros, porque es un lío con todo lo de las vacaciones.
Las que tengo en lista hasta el momento sois (50 es el tope):
-Pitxikeris
-era mi txikitin!!
-Alma
-Janiretxu
-Yaicla
-Toti kokobola
-Xa_Na
-Verotxe
-Blanca / 2 amapolas
-Heidymetal-Encarni
-llunatica
-Aqua creativa (Runa)
-Eme Jota
-Nanako 83
-Alex unicornio
-Matsorri
-El pitufito_76
-Mer
-Manualidades Carmen. Brujita
-Sonia Vallejo
-Pahula
-Nyta
-Sarah Robin
-Brocheta
-Superdi
-Bichuas (E. Carton)
-Mar de color
-Girlie art
-minuet_fimo
-patty'77
-oscura fantasía
-haciendoydeshaciendo
-princesita costurera
-Nena TM
-Trilita_mc
-mis_manitas
-abalorium2.0
-Ana Camamiel
-Teresa ovejita be!
-pinchosybigotes
-Flor Casablanca diseños
-zombydolls
-ladyaran
-ferretería del alma
-Lanadi
-yogar55
-raky3
-anuc2010
-Thelma
-Quienlodiria (Ángeles)
¡¡Si se me olvida alguien decídmelo!!
Números (elegid dos):
00. Flor Casablanca diseños
01. Xa_Na
02. Eme_Jota
03. Manualidades Carmen, brujita
04. pinchosybigotes
05. osurafantasía
06. Yaicla
07. Bichuas (E. Carton)
08. Matsorri
09. abalorium2.0
10. verotxe
11. mis_manitas
12. Nanako83
13. Aqua creativa (Runa)
14. Sonia vallejo
15. haciendoydeshaciendo
16. toki kokobola
17. Pitxikeris
18. trilita_mc
19. Ovejita be!
20. pinchosybigotes
21. Xa_Na
22. Matsorri
23. Girlie art
24. Mer
25. Brocheta
26. Sarah Robin
27. Patty'77
28. minuet_fimo
29. Nyta
30. Sonia vallejo
31. mis_manitas
32. Alma
33. Aqua creativa (Runa)
34. elpitufito_76
35. ladyaran
36. manualidades Carmen, brujita
37. abalorium2.0
38. Lanadi
39. Racky3
40. Brocheta
41. era mi txikitin!!
42. toki kokobola
43. Yogar 55
44. Sarah Robin
45. anuc2010
46. elpitufito_76
47. Yogar 55
48. Thelma
49. Thelma
50. Blanca / Dos amapolas
51. la ferretería del alma
52. era mi txikitin!!
53. Alex unicornio
54. Bichuas (E. Carton)
55. Mar de color
56. Alex unicornio
57. Superdi
58. Flor Casablanca diseños
59. janiretxu
60. Princesita costurera
61. Nanako83
62. Quienlodiria (Ángeles)
63. Yaicla
64. janiretxu
65. Lanadi
66. Mar de color
67. Mer
68. Racky3
69. trilita_mc
70. Pitxikeris
71. nena tm
72. minuet_fimo
73. anuc2010
74. Blanca / Dos amapolas
75. ladyaran
76. Patty'77
77. Ovejita be!
78. Pahula
79. Quienlodiria (Ángeles)
80. oscurafantasía
81. zombydolls
82. haciendoydeshaciendo
83. la ferreteía del alma
84. Nyta
85. Girlie art
86. Princesita costurera
87. nena tm
88. Eme_Jota
89. Alma
90. verotxe
91. zombydolls
92. Pahula
93. Superdi
94. Heydymetal
95. Heydymetal
96. llunatica
97. llunatica
98. Ana Camamiel
99. Ana Camamiel
Niet altijd makkelijk midden in een bos fotograferen, maar als de zon haar stralen door het gebladerde stuurt zie je een prachtige bokeh
www.flickr.com/people/135601601@N07/
No me gusta recordar el día que abrí el baúl del desván. Siempre tuve curiosidad por los cajones cerrados y las habitaciones con la llave echada. Hasta que no tenía acceso a su interior todo era un cúmulo de cábalas sobre qué posible secretos guardaban.
El baúl de tus abuelos parecía retarme cuando pasaba por la escalerilla que conducía a lo alto de la casa.
Siempre me habías dicho que eran ropas viejas, trastos inútiles que no servían para nada, sin importancia.
Una tarde que saliste con tu madre decidí subir a descubrir su misterio.
La madera era de roble oscuro, agrietada y como acribillada por andanadas de perdigones. Era grande y se adivinaba pesado, lo reforzaban unas tiras anchas de metal manchadas de robín.
La cerradura estaba tan oxidada como la llave que tenía puesta, me llenaría de robín seguro. A simple vista semejaba el cofre de los tesoros que había visto en las películas de piratas.
Aunque lo abrí con sumo cuidado chirrió lastimoso y un olor a viejo y telaraña me dio en la cara.
Contenía ropajes viejos y álbumes de fotos sin tapas muy gastados. Las fotografías mostraban gentes que pensé eran antepasados tuyos, seguramente del siglo pasado, cuando el arte fotográfico estaba en sus inicios a juzgar por la ropa que vestían y el color sepia diluido de las imágenes.
Inspeccioné las vestimentas someramente; se adivinaban faldas holgadas y chaquetas de tonos oscuros. Al depositarlas de nuevo en el fondo algo se desprendió de ellas.
Era un grabado y parecía antiguo. Enseguida captó mi atención porque un rostro inquietante me miraba desde la pátina incolora que lo contenía.
Era el de una mujer de facciones alargadas donde sobresalía por encima de todo una nariz larga y huesuda. Sus ojos estaban atenuados por las sombras y los pómulos eran manchas de gris.
La boca era una línea oscura y delgada y su fino cuello se perdía sin transición en oscuras borrosidades. El pelo se ocultaba en una especie de capucha negra que descendía hasta sus hombros en penumbra.
El otro grabado me sobresaltó todavía más. Aparecían haces de leña formando una pira gigantesca y figuras humanas ardiendo entre llamas. El blanco y negro de los detalles acentuaba todavía más la dramática escena.
Una multitud vociferante se agitaba en derredor pareciendo avivar con gestos amenazadores la intensidad de la hoguera. Los cuerpos de las infelices aparecían medio derretidos, como la cera fundiéndose. Sin duda se trataba de una quema de brujas.
Cuando bajé las escaleras del desván estaba confuso y sin saber qué pensar aunque llevaba la cara de la mujer impresa en mi mente.
Cuando llegaste me notaste raro y te dije que me dolía el estómago aunque por tu expresión supe que no me creíste.
Poco a poco fui olvidándome de mi visita al desván si bien de vez en cuando ese rostro intrigante y extraño se me aparecía en sueños y salía de las sombras acercándose a mí.
Una vez me mandaste sacar a Laky a pasear mientras pasabas a la vecina a ver unas recetas de cocina.
No sé cómo el perro salio disparado y por más que lo llamaba no acudía. Me adentré en el bosque que linda con nuestra urbanización y cuando me di cuenta se había hecho de noche y recordé que no llevaba linterna.
La niebla empezó a invadirlo todo y tras andar un buen rato me había desorientado.
Sentí en la piel aquella humedad tan característica y que te calaba hasta los huesos. Fui abriéndome paso como pude a través de helechos, arbustos y sorteando los troncos de los árboles.
En un momento dado noté que mis instintos me avisaban de algo y un extraño presentimiento se apoderó de mí.
Noté una presencia indefinible muy cerca, la sentía cada vez más.
Entonces la vi, sumergida en la niebla. Una figura femenina que destacaba en el vapor acuoso que emanaba de la tierra. La cubría una capucha y cuando avanzó hacia donde estaba la piel se me puso de gallina.
Conforme se me acercaba daba la sensación que flotaba, y no supe si era bruma en sí o una neblina aparte distinta de la misma niebla que llenaba el bosque.
Se detuvo a pocos pasos y el pánico me paralizó cuando aquel espectro o lo que fuera se me quedó mirando fijamente.
Tenía rostro y era tan blanco que destacaba por encima del fulgor neblinoso. Su boca era un trazo apenas dibujado y sus ojos dos puntitos oscuros. Se clavaron en los míos como brasas ardientes cuando me miró.
La intensidad de aquella mirada era tal que me penetraba, se apoderaba de mi entendimiento y en mi paroxismo creí que me hablaba, me interrogaba.
¿Quién era en realidad? ¿Qué pretendía de mí? ¿Acaso podía responderle, darle una respuesta?
De repente reconocí aterrorizado aquella mirada: ¡Era la del grabado del desván! Estaba tan asustado que el corazón parecía querer salirse del sitio.
Estuve así un buen rato, temblando y convulsionado del miedo.
Me pareció ver un gesto en aquel rostro fantasmal aunque tal vez fuera fruto de mi pavor.
Cuando quise escrutar otro signo facial en esa mirada la imagen blanca se fue diluyendo lentamente en el banco de niebla del mismo modo como había surgido.
Empecé a oír los ladridos de Laky y fui en la dirección de donde provenían, hasta encontrarlo. Su presencia reconfortó ni atribulado ánimo y su instinto canino nos ayudó a salir del bosque.
Nunca tuve ningún secreto contigo, amor mío, bien lo sabes. Por eso te conté que subí al desván cuando no estabas, que encontré ropas y fotos antiguas, que descubrí el grabado de esa mujer extraña, y el de las brujas en la hoguera.
Tampoco te oculté que me perdí en el bosque y pasé más miedo que nunca y creí morir del susto.
Ahora, mientras peinas tus rizos y te lo cuento ni siquiera me miras, sigues en tus pensamientos, en tus cosas, en ese mundo tuyo en el que yo no existo.
Por eso te haré siempre la misma pregunta y jamás dejaré de hacértela.
Mírame y dime, amor mío, por qué aquella noche de niebla no me dijiste nada…
Tuesday night cruising in Paprihaven at the Market Street Chevron. Tonight, the Batmobile has drawn a crowd! But someone sure is grouchy for it to be Christmas!
Muddlins: Ey, theah, Ah'm an oahgan grindah and Ah've got MONKEYS!
Children: Yay! Yay, monkeys!
Batman: Hrn.
Passerby: Say, there, fella! You're Batman, aren't you, old boy? And that must be the Batmobile!
Crowd: Oh! The Batmobile! Ahh!
Robin: Captivating crowds, Batman!! How are we ever going to catch Mr. Freeze in all this hubbub??
Mr. Freeze: That's DOCTOR Freeze to you, Boy Blunder! And I'm not committing any crimes! I'm just here to make it a very, very WHITE Christmas!! AHAHAHA!!
Batman: Everyone, stand back! Give us room to-
Harley: Ahh, get wit tha holiday spirit, Batbum!
Robin: Harlequinized Hotties, Batman! It's Har-
Batman: I see her, Robin!
Crowd: Let's all sing carols! Sing with us Batman!
Batman: I don't sing carols!
Passerby: But we saw you singing carols a few years back! *
Muddlins: Ah'll play tha muzik!! I've got MONKEYS!!
Children: Yay, Woo-Hoo, monkeys!!
It's that time of year. Even Batman has to get in the spirit or get left out.
__________________________
A year of the shows and performers of the Bijou Planks Theater.
* He did indeed, in 2017!
www.flickr.com/photos/paprihaven/38543441714/
Hot Wheels
Batmobile
Illuminations Alpine Christmas Collection
Andy Stadden
Organ Grinder
Woman
Two Couples
Lawyers
1995 Great Britain
Op 11 juli 2020 is het precies 25 jaar geleden dat de genocide in Srebrenica plaatsvond. Binnen enkele dagen doodden nationalistische (Bosnisch-) Servische (para) militairen 8.372 Bosnische moslimmannen en -jongens. Dutchbat, het Nederlandse infanteriebataljon dat deel uitmaakte van de VN-vredesmacht, was destijds verantwoordelijk voor de bescherming van de enclave Srebrenica. Met de landelijke campagne Srebrenica is Nederlandse geschiedenis vestigen we de aandacht op de Srebrenica genocide en haar rol in de Nederlandse geschiedenis.
Stroom Den Haag ondersteunt dit project met o.a. een raampresentatie, als onderdeel van het langlopende programma See You in Den Haag, dat via kunst de identiteit van Den Haag als Internationale Stad van Vrede en Recht verkent.
Onderdeel van de campagne is een tijdelijk monument op het Plein in Den Haag (vanaf 11 juli 2020), een initiatief van collectief Bosnian Girl. 25 portretfoto's van Bosnisch-Nederlandse vrouwen en mannen van 25 jaar oud zijn in een cirkel geplaatst. Met hun dubbele identiteit symboliseren ze de verbinding tussen de Nederlandse en de Bosnische geschiedenis. De portretten zijn gemaakt door fotograaf Robin de Puy. De portretten vormen een beschermend omhulsel rond de nabestaanden, de overlevenden van de oorlog in heel Bosnië-Herzegovina, Dutchbatters en andere betrokkenen.
srebrenicaisnederlandsegeschiedenis.nl/
Masayuki Hara
Christopher Robin's voice
La voix de Christopher Robin 2008
Barcelone Musée Européen d'Art Moderne.(MEAM)
Exposition temporaire sur le réalisme japonais contemporain (Hoki Museum)
Temporary exhibition on contemporary Japanese realism (Hoki Museum)
L'ART ET LA CONCEPTION DE L'ARTISTE. ÉVOLUTIONS.
Le centenaire de la mort de Egon Schiele (1890-1918) peut être l'occasion de réfléchir sur l'évolution de la conception et du rôle de l'artiste dans la peinture européenne, car ce peintre est, avec quelques autres, comme Chaïm Soutine (1893-1943), une étape importante sur le chemin de cette évolution.
L'histoire de la peinture européenne montre en effet que la notion d'artiste, la conception de son rôle dans la société et la compréhension de son activité créatrice s'est modifiée considérablement au cours des siècles.
Cette mutation est, dans l'ensemble, parallèle aux trois grandes périodes qui illustrent l'histoire de la peinture européenne :
Les Arts Anciens
L'Art Moderne
L'Art Contemporain.
Il en résulte trois modèles d'artistes : le modèle ancien, le modèle moderne, le modèle contemporain.
I) Le Modèle Ancien.
Dès les débuts de la peinture européenne, à l'époque romane et du premier gothique, l'artiste est un artisan qui est au service de ses commanditaires et du public. Son talent importe beaucoup, mais sa personnalité individuelle pas du tout. Il est invité à créer un art conforme aux valeurs admises par la société de son époque, dans son ensemble. L'artiste peut être un génie plein de talent, mais surement pas un original, un rebelle, un marginal, et ses problèmes psychologiques, ses émois personnels, ses opinions particulières, doivent rester à l'extérieur de l'atelier, ou ne s'y exprimer que de manière très filtrée, moulée dans les valeurs de son époque. L'artiste doit exprimer l'esthétique et l'éthique de la société dans laquelle il vit, son rôle n'est pas de donner forme à ses visions du monde personnelles.
Cette situation va perdurer jusqu'au 19è siècle et à l'Art Moderne. L'évolution qui se fait jour à l'époque de la Renaissance, favorise certes l'individualisation de l'artiste qui impose sa signature sur l'oeuvre, mais ne change rien d'essentiel dans la conception de son rôle social : L'artiste est au service de ses mécènes et du public, et doit peindre conformément à leurs demandes et aux idées du temps. Les écarts ne sont pas tolérés, et les quelques artistes qui ont tenté de faire prévaloir leur personnalité ou leurs idées sur les services esthétiques que la société attendait de leurs talents ont été rejetés, ou ont dû rentrer dans le rang (Caravaggio).
La Réforme n'a rien changé à cette vision de l'artiste au service d'une communauté dont il exprime, avec plus ou moins de génie, les valeurs communes.
L'art est fait pour le public, pas pour l'artiste. Il n'est pas question pour un artiste de s'exprimer. Il doit exprimer, magnifiquement, le sentiment public, orienté par les élites.
L'art est un échange entre les élites et le public, par l'intermédiaire des artistes, qui sont le moyen de cette communication, de ce partage d'une idéologie communément ressentie.
Avec la Réforme, l'idéologie commune se modifie par rapport à la vision catholique et orthodoxe du monde. Une modification qui a des effets certains sur les thèmes de l'art. Mais absolument aucun effet sur les techniques artistiques, et pas non plus sur les conceptions que la société a de l'artiste. Et pas non plus sur les conceptions que l'artiste a de son rôle. Ces conceptions de l'artiste demeurent les mêmes qu'auparavant. La Renaissance a seulement légué à la postérité un individualisme un peu plus marqué, mais sans conséquences sur la conception que la société a du rôle de l'art et de l'artiste.
Cet art ancien n'est pas un art totalitaire. Il n'existe pas d'art dans les pays totalitaires.
Pendant plus de 1500 ans l'artiste européen est resté libre d'exprimer le sentiment public, idéologiquement correct certes, de manière personnelle. Rembrandt est une illustration, entre bien d'autres, de ces possibilités qui sont laissées aux artistes de se couler dans le moule sans perdre leur identité. L'art de Rembrandt a bien des aspects marginaux par rapport à la société de son époque, mais il témoigne d'une réussite non seulement artistique mais sociale contemporaine qui est un témoignage de la liberté qui est laissée l'artiste.
L'art européen du passé est la constatation qu'une infinité d'artistes ont pu créer un art partagé au sein d'une société aux tendances religieusement univoques, mais acceptées et partagées par le plus grand nombre.
Il n'y a pas d'art sans libertés, ou sans participation profonde, sincère, relativement libre du peuple à une idéologie commune. C'est ce qu'ont démontré, en Europe et hors d'Europe, deux expériences historiques récentes : les régimes communistes et le régime nazi. Athées et totalitaires tous deux, ils se sont révélés incapables de créer un art mémorable.
A contrario, pendant plus de 1500 ans, l'art des sociétés catholiques, orthodoxes et protestantes européennes est un témoignage qui devrait être mieux pris en considération, en toute objectivité, en tant que modèle de société. Non, ce n'était pas un âge moyen, l'art le démontre.
II) Le Modèle Moderne
C'est au 19è siècle, à l'époque de l'Art Moderne qu'apparaît durablement une nouvelle conception de l'artiste, une typologie nouvelle : l'artiste rebelle, contestataire, autistique, asocial, insoucieux voire méprisant du grand public. Le mythe de "l'artiste maudit" se met en place.
Egon Schiele comme Chaïm Soutine sont incontestablement des artistes de grand talent. Tous deux ont en outre cette qualité qui a fait les grands créateurs, la sincérité, l'authenticité. Il faudra revenir sur cette qualité indispensable à l'art vrai, l'art partagé, le seul art en réalité.
Ces deux artistes représentent un type d'artiste particulier, "moderne", qui n'est pas plus légitime que celui ancien. Contrairement à ce qui est souvent suggéré dans les ouvrages grand public comme le documentaire d'Arte sur Egon Schiele (Youtube) qui est une apologétique sans grand souci d'objectivité historique. Un divertissement qui revisite le passé à la lumière de certaines croyances à la mode au 21è siècle. Il n'existe pas d'historiographie exacte sans respect de l'esprit de l'époque que l'on évoque. Arte ne raconte pas de manière vraie le passé des hommes, quand il lui applique les idées du présent, sans se soucier des mentalités du passé.
Un récit d'intérêt historique aurait dû expliquer en quoi l'art de Schiele était exemplaire sur le chemin qui va de Van Eycke à Andy Warhol en passant par Van Goyen, Raphael, Vinci, Caravaggio, Turner, Manet, Courbet, Van Gogh etc...
Car il existe des voies approchantes et de nombreuses marches sur cet itinéraire. Toute la période de l'Art Moderne, dès la seconde moitié du 19è siècle, est un cheminement progressif au cours duquel se met en place cette nouvelle vision de l'artiste. Notamment avec les peintres de la Sécession de Munich puis celle de Vienne. Egon Schiele n'a pas inventé l'artiste en marge de la société, l'artiste maudit, mais son oeuvre et sa personnalité font seulement qu'il en incarne de manière exemplaire le type.
L'originalité réelle de Schiele, son intérêt historique remarquable, c'est qu'il est, avec un grand talent, l'archétype de l'artiste nouveau. Il est en effet en rupture affichée, proclamée de manière manifeste, avec la conception de l'art et de l'artiste du passé européen et encore très majoritaire de son temps. Un "Artiste Nouveau", mais pas meilleur, pas plus intelligent ni plus ouvert moralement, pas plus progressiste intellectuellement, pas plus doué artistiquement, non simplement autre. Une conception de l'artiste qui ne disqualifie en aucun cas le modèle précédent qui n'est pas périmé.
Il est évident que l'art de Egon Schiele ne pouvait pas être facilement accepté par la société de son époque. Sauf par une minorité, qui n'était pas plus éclairée que ses contemporains, mais dont la sensibilité et les motivations, diverses, étaient seulement autres.
La société de l'époque de Egon Schiele avait ses équilibres et ses conceptions de l'art, ses convictions éthiques et esthétiques, parfaitement efficaces socialement, intellectuellement et spirituellement. Il n'est pas objectif, historiquement, de reprocher à cette société d'avoir défendu ses conceptions contre Schiele le rebelle. Il est absolument normal, totalement démocratique, et non pas rétrograde et réactionnaire, que la société de son époque ait, dans une certaine mesure, rejeté Schiele. C'était le point de vue de l'opinion publique. Et même si l’opinion publique était définie par l'aristocratie et la bourgeoisie autrichienne, le peuple paysan était à l'évidence du même avis que les bourgeois. Attribuer cette opinion générale et cette censure à l’Église ou à un esprit de réaction rétrograde est une propagande, pas un regard historique. L'opinion publique était d'ailleurs la même chez les orthodoxes et les protestants de l'époque. Egon Schiele à Genève ? Egon Schiele à Constantinople ?
Il faut, tout au contraire, insister sur le fait que la période de l'Art Moderne est une grande époque de liberté artistique et de diversité esthétique, comme jamais auparavant en Europe, et peut être dans aucune autre civilisation. Egon Schiele n'aurait absolument pas pu s'exprimer artistiquement ainsi qu'il a pu tout de même le faire, non seulement au cours des siècles précédents en Europe, mais certainement pas non plus dans les sociétés musulmanes - même à notre époque- ou chinoises.
Cette opinion publique hostile était parfaitement légitime, elle n'était pas dans l'erreur, dans l'obscurantisme, le passéisme, la réaction, comme on essaie de nous le faire croire avec obstination de nos jours.
Vienne était même une ville particulièrement ouverte et tolérante. En mars 1918, lors de l'exposition de la Sécession viennoise, Schiele rencontre un grand succès : une part importante de ses œuvres est vendue, et il obtient des commandes de personnalités importantes. Cela a été possible parce que l'Europe de l'époque était idéologiquement plurielle, et que s'y côtoyaient des conceptions de la société et de la vie très diverses. Egon Schiele est mort beaucoup trop jeune pour avoir pu tirer profit des libertés et des tolérances européennes. Il n'a malheureusement pas vécu aussi longtemps que Chaïm Soutine, et sans doute pu discipliner ses démons, pour les obliger à encore mieux servir son art en particulier, et l'art en général.
L'artiste-artisan des civilisations du passé, pas seulement européen, était un interprète de la société, de la communauté à laquelle il appartenait, et de ses valeurs. L'artiste devait laisser de côté ses fantasmes et ses angoisses personnelles, tout un nombrilisme individualiste et egocentriste, qui ne présentait aux yeux de la société aucun intérêt. Il devait être l’interprète de l'identité de la société toute entière. Très rares ont été les artistes des Beaux Arts Anciens qui se sont posés en rebelles par rapport aux convictions philosophiques et esthétiques de leurs mécènes et de leur public qu'il soit aristocrate, bourgeois, hommes d'église, ou populaire comme aux Pays Bas du 17è siècle. Cette conception de l'artiste, maître de sa personne comme de son art, au service du public et de ses croyances, n'a pas été un obstacle au développement de l'art européen. Cet art n'est pas un échec, bien au contraire. Toute l'histoire de l'art européen le démontre.
L'art n'est pas fait uniquement pour que l'artiste s'exprime. L'art n'est pas fait uniquement pour l'artiste, il est fait d'abord pour le public. La notion moderne d'artiste, l'artiste rebelle, est très égocentriste, et peu démocratique en réalité. Elle s'oppose à celle inverse, tout aussi fondée, qui veut que l'artiste exprime les sentiments d'une communauté. L'artiste peut certes à l'occasion, à titre individuel, exorciser ses démons, représenter les aspirations d' une minorité dont il exprimera les valeurs particulières. Mais il ne faut pas rejeter l'idée que l'artiste doive aussi savoir être l'interprète intelligent et sensible de la société dans son ensemble, ou du moins d'une large communauté parmi elle. L'art est un partage, le plus large possible, entre l'artiste et son temps. Avec Egon Schiele et ses semblables nous voyons apparaître l'art des minorités déviantes. Preuve des libertés de l'Europe de ces temps.
Il faut revenir à la sincérité qui est une piste de réflexion intéressante en esthétique. Elle est un des critères qui fait la différence avec la troisième sorte d'artiste, inventée à l'époque de l'art contemporain officiel.
La sincérité, l'authenticité n'est pas une condition suffisante de l'art, mais elle est absolument nécessaire. A certains moments de l'histoire de la peinture européenne certaines absences de sincérité, nuisibles à l'art, s'aperçoivent aisément. Quand l'artiste ne croit pas à ce qu'il peint, quand le thème du tableau qui lui a été commandé lui est indifférent, ses réticences sont très vites perceptibles. Si l'émotion du peintre est absente en lui, elle l'est nécessairement dans son œuvre, et aucun fil ne relie plus l'artiste au public.
Egon Schiele était incontestablement un artiste sincère. Un seul regard sur son œuvre suffit à le comprendre. Mais ce qu'Egon Schiele démontre aussi c'est que la sincérité, même avec le talent, ne suffit pas à fonder une esthétique globale, valable pour toute une société. Il faut d'autres déterminants, et notamment savoir être l' interprète des valeurs et des sensibilités des peuples au sein desquels l'artiste vit, pas seulement de ses émotions individuelles. On peut reconnaître le talent d'Egon Schiele, mais sans être puritain et même en ne l'étant pas du tout, il est parfaitement légitime d'être fatigué par ses obsessions intimes. Comme il le dit lui-même certaines de ses œuvres sont insupportables. Dont acte. Et comme Arte le fait dire à sa sœur : les dessins qu'il a fait d'elle n'étaient pas destinés à être publiés. C'étaient des exorcismes, destinés à demeurer dans le domaine privé.
III) Le Modèle Contemporain.
Le troisième type d'artiste apparaît avec l'art contemporain officiel : Il cultive la rébellion, le mythe de l'artiste contestataire, de l'opposant, anti conformiste. Il se déclare en marge, et libre. Comme l'artiste maudit ? Oui. Mais c'est un rôle de composition, totalement appris. Cet artiste contemporain n'a pas des états d'âme irrépressibles, il n'est pas dans une situation pulsionnelle incontrôlable. Il n'est pas artiste à la manière sincère de Egon Schiele.
Non, la rébellion dans l'art contemporain officiel, est une technique nécessaire et bien maîtrisée.
Une technique nécessaire à une carrière au service d'une coterie influente. Cet artiste est en marge du grand public, c'est certain, mais il n'est pas en marge des grands Influents qui décident de ce que doit être l'art contemporain. Ce révolutionnaire est aux ordres des Gouvernants, ce rebelle n'est aucunement rebelle, il est totalement conforme à un modèle imposé par les Puissants.
Une technique maîtrisée, car l'artiste contemporain officiel est un professionnel froid de la révolution et de la provocation, dont les moyens sont murement réfléchis et précisément comptabilisés, dont les objectifs sont directement orientés vers les cimaises des musées, le marché international, et le compte en banque. Cela ne demande pas de dons artistiques, mais beaucoup de dons politiques et notamment le don du discours sur l'art, et du faire savoir.
A la différence de Egon Schiele ou de Chaïm Soutine, et des artistes du premier type, l'artiste contemporain officiel est totalement fallacieux. L'authenticité est la pire ennemie de l'artiste contemporain officiel, car son art principal est la réussite conforme. Il peut avoir des dons artistiques immenses et une grande sensibilité, à titre personnel. Mais à titre professionnel il faut qu'il les oublie, pour se conformer au modèle imposé : Le laid, l'absurde et la provocation maximale. C'est l'Artiste Opportuniste, véhicule de l'idéologie d'un petit groupe d'Influents qui se posent en Eclairés qui prétendent dominer de très haut l'esthétique des masses moyennes et populaires. L'Art n'est plus de l'art, c'est du Non-Art, mais c'est incontestablement de la Réussite sociale, le chemin des honneurs et de l'argent. Ces artistes, intelligents, parfaitement adaptés et très efficaces, sont seuls capables de créer le Non-Art Contemporain. Mais pas l'émotion partagée entre l'artiste et le public. L'essentiel de l'Art. Et même tout simplement l'Art. Ce sont des non-artistes. Triste. Obligatoirement, Officiellement et Richement tristes, comme tous les musées d'art contemporain d'Occident.
CONCLUSION ?
Ces trois types d'artistes, se succèdent mais ils ne se remplacent pas, il continuent d'exister en parallèle, dans notre société occidentale d'aujourd'hui.
1° Le Non-Art Contemporain officiel, et l'Art Financier Mondialiste sont le domaine presque totalement réservé aux artistes du troisième type : Les Opportunistes qui ont choisi le camp de l'Art mondialiste, idéologiquement correct, c'est à dire d'un produit fabriqué pour être consommé universellement, au dessus, au delà, mais aussi hélas très en dessous, de tous les particularismes culturels. C'est l'Art de la République Marchande Universelle.
Dans l'art commercial privé, local ou régional, et dans l'art des rues, coexistent les deux autres types d'artistes.
2° Le modèle "ancien", n'est pas du tout obsolète, il est seulement en marge des idéologies officielles de l'Occident. Il persiste à vouloir créer l'art de tous les temps, un art partagé par un maximum de personnes dans des sociétés différentes et différenciées. Un art pluriel, mais pas uniforme, pour les peuples les plus divers. Un art animé par la volonté d'être porteur d'un sens clair et de procurer un bonheur ou une résonance, esthétique et émotionnelle, à son public. Un art qui continue, contre les modes idéologiques, contre l'art d'état et l'art financier international, une tradition immémoriale : celle de la communication sincère entre l'artiste et le grand public, et au service de celui-ci.
3° Le modèle "moderne", plus catégoriel, qui existe brillamment, quand le talent est au rendez vous, et se révèle capable, à la fois, d'exprimer et de maîtriser ses pulsions. Un art qui cherche à bousculer les traditions immémoriales pour faire l'expérience d'autres esthétiques, et qui y réussit parfois.
Plus bien sûr une infinité de non-artistes, mais c'est une histoire qu'il est inutile de raconter.
THE ART AND THE CONCEPT OF THE ARTIST. DEVELOPMENTS.
The centenary of the death of Egon Schiele (1890-1918) can be an opportunity to reflect on the evolution of the artist's conception and role in European painting, because this painter is, with some others, like Chaim Soutine (1893-1943), an important step on the path of this evolution.
The history of European painting shows that the notion of the artist, the conception of his role in society and the understanding of his creative activity has evolved considerably over the centuries.
This evolution is, in general, parallel to the three great periods which illustrate the history of European painting:
The Ancient Arts
Modern Art
Contemporary art.
The result is three models of artists: the ancient model, the modern model, the contemporary model.
I) The ancient model
From the beginning of European painting, in the Romanesque period and the first Gothic, the artist is an artisan who is at the service of his sponsors and the public. His talent matters a lot, but his individual personality not at all. He is invited to create an art that conforms to the values accepted by the society of his time, as a whole. The artist can be a genius full of talent, but surely not an original, a rebel, a marginal, and his psychological problems, his personal emotions, his particular opinions, must remain outside the workshop, or express himself only in a way Very filtered, molded in the values of his time. The artist must express the aesthetics and ethics of the society in which he lives, his role is not to give shape to his personal visions of the world.
This situation will last until the 19th century and Modern Art. The evolution emerging during the Renaissance period certainly favors the individualisation of the artist who imposes his signature on the work, but does not change anything essential in the conception of his social role: artist is at the service of his patrons and the public, and must paint according to their requests and ideas of the time. Discrepancies are not tolerated, and the few artists who tried to make their personality or their ideas prevail over the aesthetic services that society expected of their talents were rejected, or had to return to the rank (Caravaggio).
The Reformation has changed nothing in this vision of the artist in the service of a community whose common values he expresses, with more or less genius.
Art is made for the public, not for the artist. There is no question for an artist to express himself. He must express, magnificently, the public feeling, oriented by the elites.
Art is an exchange between the elites and the public, through artists, who are the means of this communication, of this sharing of an ideology commonly felt.
With the Reformation, the common ideology is changing in relation to the Catholic and Orthodox vision of the world. A modification that has certain effects on the themes of art. But absolutely no effect on the artistic techniques, and not on the conceptions that society has of the artist. And not on the conceptions that the artist has of his role. These conceptions of the artist remain the same as before. The Renaissance has only bequeathed to posterity an individualism a little more marked, but without consequences on the conception that society has of the role of art and the artist.
This ancient art is not a totalitarian art. There is no art in totalitarian countries.
During more than 1500 years the European artist has remained free to express the public sentiment, ideologically correct of course, in a personal way. Rembrandt is an illustration, among many others, of these possibilities that are left to artists to sink into the mold without losing their identity. Rembrandt's art has many marginal aspects in relation to the society of his time, but it bears witness to a not only artistic but contemporary social success that is a testimony to the freedom that is left to the artist.
The European art of the past is the observation that an infinity of artists have been able to create a shared art within a society with religiously univocal tendencies, but accepted and shared by the greatest number.
There is no art without liberties, or without deep, sincere, relatively free participation of the people in a common ideology. This has been demonstrated in Europe and outside Europe by two recent historical experiences: the communist regimes and the Nazi regime. Both atheist and totalitarian, they proved unable to create memorable art.
On the other hand, during more a 1500 years, the art of Catholic, Orthodox and Protestant European societies is a testimony which should be better taken into consideration, in all objectivity, as a model of society. No, it was not an average age, art shows it.
II) The modern model
In the 19th century, at the time of modern Art, a new conception of the artist emerged, a new typology: The rebellious artist, dissident, autistic, asocial, careless or even contemptuous of the general public. The myth of "The Cursed Artist" is set up.
Egon Schiele and Chaïm Soutine are undoubtedly talented artists. Both also have this quality that has made the great creators, sincerity, authenticity. It will be necessary to return to this quality indispensable to the true art, the shared art, the only art, in reality.
These two artists represent a particular type of artist, "Modern ", which is no more legitimate than the old one. Contrary to what is often suggested in the mainstream works as the documentary of Arte on Egon Schiele (Youtube) which is an apologetics without much concern for historical objectivity. An entertainment that revisits the past in the light of some fashionable beliefs in the 21st century. There is no exact historiography without respect for the spirit of the time that is evoked. Arte does not tell the past of men in a true way, when he applies the ideas of the present, without worrying about the mentalities of the past.
A historical narrative should have explained how the art of Schiele was exemplary on the road from Van Eycke tou Andy Warhol, passing by Van Goyen, Raphael, da Vinci, Caravaggio, Turner, Manet, Courbet, Van Gogh etc. ...
Because there are similar routes and many steps on this route. The entire period of Modern Art, since the second half of the 19th century,is a gradual process in which this new vision of the artist is put in place. In particular with the painters of the Secession of Munich then that of Vienna. Egon Schiele did not invent the artist on the margins of society, the accursed artist, but his work and his personality make him an exemplary embodiment of the type.
The real originality of Schiele, his remarkable historical interest, is that he is, with great talent, the archetype of the new artist. Egons Schiele is in fact in rupture displayed, proclaimed in a manifest way, with the conception of the art and the artist of the European past, still very majority of his time. A "New Artist", but no better, no smarter nor more open morally, no more intellectually progressive, no more artistically talented, simply other. A conception of the artist that does not disqualify in any case the previous model, that is not outdated.
It is obvious that the art of Egon Schiele could not easily be accepted by the society of his time. Except by a minority, who was no more enlightened than his contemporaries, but whose sensibility and motives, various, were only different.
The society of the time of Egon Schiele had its equilibrium and its conceptions of the art, its ethical and aesthetic convictions, perfectly effective socially, intellectually and spiritually. It is not historically objective to reproach this society for defending its conceptions against Schiele the rebel. It is absolutely normal, totally democratic, and not retrograde and reactionary, that the society of its time has, to a certain extent, rejected Schiele. This was the point of view of public opinion. And even if public opinion was defined by the aristocracy and the Austrian bourgeoisie, the peasant people were obviously of the same opinion as the bourgeoisie. To attribute this general opinion and censorship to the Church or to a retrograde reactionary mind is propaganda, not a historical look. Public opinion was the same among the Orthodox and Protestants of the time. Egon Schiele in Geneva? Egon Schiele in Constantinople?
On the contrary, it must be emphasized that the period of Modern Art is a great era of artistic freedom and aesthetic diversity, as never before in Europe, and perhaps in no other civilization. Egon Schiele would not have been able to express himself artistically as he was able to do, not only in previous centuries in Europe, but certainly not in Muslim societies - even in our time - or Chinese.
This hostile public opinion was perfectly legitimate, it was not in error, in obscurantism, passeism, reaction, as we try to make us believe with obstinacy these days.
Vienna was even a particularly open and tolerant city. In March 1918, during the Viennese Secession exhibition, Schiele met with great success: an important part of his works was sold, and he obtained orders from important personalities. This was possible because the Europe of the time was ideologically plural, and there were many different conceptions of society and life. Egon Schiele died far too young to take advantage of European freedoms and tolerances. Unfortunately, he did not live as long as Chaim Soutine, he did not have time to discipline his demons, to force them to better serve his art in particular, and art in general.
The artist-artisan of civilizations of the past, not only European, was an interpreter of society, of the community to which he belonged, and of his values. The artist had to put aside his personal fantasies and anxieties, a whole individualistic, egocentric, self-centeredness, that did not present any interest to society. He had to be the interpreter of the identity of the whole society. Very rare were the artists of the Beaux Arts Anciens who posed as rebels in relation to the philosophical and aesthetic convictions of their patrons and their public, be it aristocrat, bourgeois, men of church, or popular as in the Netherlands during 17th century. This conception of the artist, master of his person as of his art, serving the public and his beliefs, has not been an obstacle to the development of European art. This art is not a failure, quite the contrary. The whole history of European art demonstrates it.
Art is not only made for the artist to express himself. Art is not only for the artist, it is done first for the public. The modern notion of artist, the rebellious artist, is very egocentric, and undemocratic in reality. It is opposed to the opposite, equally well-founded, that wants the artist to express the feelings of a community. The artist can certainly occasionally, on an individual basis, exorcise his demons, represent the aspirations of a minority whose specific values he will express. But we must not reject the idea that the artist must also know how to be the intelligent and sensitive interpreter of society as a whole, or at least of a large community among them. Art is a sharing, as wide as possible, between the artist and his time. With Egon Schiele and his ilk we see the art of deviant minorities. Proof of the liberties of Europe of those times.
It is necessary to return to the sincerity which is an interesting reflection trail in aesthetics. It is one of the criteria that makes the difference with the third kind of artist, invented at the time of official contemporary art.
Sincerity, authenticity is not a sufficient condition of art, but is absolutely necessary. At certain moments in the history of European painting, certain absences of sincerity, harmful to art, can easily be seen. When the artist does not believe in what he paints, when the theme of the painting commissioned is himself indifferent to him, his reticence is very quickly perceptible. If the emotion of the painter is absent in him, it is necessarily absent in his work, and no thread no longer connects the artist to the public.
Egon Schiele was undeniably a sincere artist. A single look at his work is enough to understand him. But what Egon Schiele also demonstrates is that sincerity, even with talent, is not enough to found a global aesthetic, valid for a whole society. Other determinants are needed, including being an interpreter of the values and sensibilities of the peoples in which the artist lives, not just of his individual emotions. We can recognize the talent of Egon Schiele, but without being puritan, and even not at all, it is perfectly legitimate to be tired by his intimate obsessions. As he himself says some of his works are unbearable. And as Arte makes him say to his sister: the drawings he made of her were not intended to be published. They were exorcisms, destined to remain in the private domain.
III) The contemporary model
The third type of artist appears with the official contemporary art: He cultivates the rebellion, the myth of the protest artist, of the nonconformist. He declares himself on the fringes, and free. Like the modern artist? Yes. But it's a composition role, totally learned. This contemporary artist does not have irrepressible soul states, he is not in an uncontrollable impulse situation. He is not an artist in the sincere way of Egon Schiele.
No, the rebellion in the official contemporary art, is a technique necessary and well mastered.
A technique necessary for a career at the service of an influential coterie. This artist is on the sidelines of the general public, that's for sure, but he is not on the fringe of the great Influents who decide what contemporary art should be. This revolutionary is under the orders of the rulers, this rebel is in no way rebellious, he is totally in conformity with a model imposed by the Mighty ones.
A technique mastered because the official contemporary artist is a cold professional of revolution and provocation, whose means are carefully considered and precisely counted, whose objectives are directly oriented to the museum walls, the international market, and the account in bank. It does not require artistic talents, but a lot of political talents and especially the talent of the discourse on art and to the make it known.
Unlike Egon Schiele or Chaïm Soutine, and artists of the first type, the official contemporary artist is totally fallacious. Authenticity is the worst enemy of the official contemporary artist, because his main art is the conforming success. He may have immense artistic gifts and great sensitivity, as an individual. But in a professional capacity he must forget them, to comply with the imposed model: The ugly, the absurd and the maximum provocation. It is the Opportunist Artist, vehicle of the ideology of a small group of Influential, who pose in "enlightened" who claim to dominate very high the aesthetics of the average and popular masses. Art is no longer art, it is non-art, but it is undoubtedly social success, the path of honors and money. These artists, intelligent, perfectly adapted and very efficient, are the only ones capable of creating the Non-Art Contemporain. But not the emotion shared between the artist and the public. The essence of Art. And even simply the Art. They are non-artists. Sad. Obligate, Officially and Richly Sad, like all contemporary art museums in the West.
CONCLUSION ?
These three types of artists succeed one another, but they do not replace one another, they continue to exist in parallel, in our western society today.
1 ° The official Non-Art Contemporain, and the Globalist Financial Art are the domain almost entirely reserved for the artists of the third type: The Opportunists who chose the camp of the Globalist Art, ideologically correct, ie of a product manufactured to be consumed universally, above, beyond, but alas also very far below, of all cultural particularisms. This is the Art of the Universal Merchant Republic.
In private, local or regional commercial art, and street art, the other two types of artists coexist.
2° The "ancient" model is not at all obsolete, it is only on the margins of the official ideologies of the West. He persists in wanting to create the art of all times, an art shared by as many people as possible in different and differentiated societies. A plural art, but not uniform, for the most diverse peoples. An art animated by the desire to be a bearer of a clear meaning and to provide a happiness or an aesthetic and emotional resonance to its audience. An art that continues, against the ideological modes, against the art of state and the international financial art, an immemorial tradition: that of the sincere communication between the artist and the general public, and in the service of this one.
3 ° The "modern" model, more categoriel, which exists brilliantly, when the talent is at the rendezvous, and is able to both express and control his impulses. An art that seeks to shake the immemorial traditions to experience other aesthetics, and sometimes succeeds.
Op 11 juli 2020 is het precies 25 jaar geleden dat de genocide in Srebrenica plaatsvond. Binnen enkele dagen doodden nationalistische (Bosnisch-) Servische (para) militairen 8.372 Bosnische moslimmannen en -jongens. Dutchbat, het Nederlandse infanteriebataljon dat deel uitmaakte van de VN-vredesmacht, was destijds verantwoordelijk voor de bescherming van de enclave Srebrenica. Met de landelijke campagne Srebrenica is Nederlandse geschiedenis vestigen we de aandacht op de Srebrenica genocide en haar rol in de Nederlandse geschiedenis.
Stroom Den Haag ondersteunt dit project met o.a. een raampresentatie, als onderdeel van het langlopende programma See You in Den Haag, dat via kunst de identiteit van Den Haag als Internationale Stad van Vrede en Recht verkent.
Onderdeel van de campagne is een tijdelijk monument op het Plein in Den Haag (vanaf 11 juli 2020), een initiatief van collectief Bosnian Girl. 25 portretfoto's van Bosnisch-Nederlandse vrouwen en mannen van 25 jaar oud zijn in een cirkel geplaatst. Met hun dubbele identiteit symboliseren ze de verbinding tussen de Nederlandse en de Bosnische geschiedenis. De portretten zijn gemaakt door fotograaf Robin de Puy. De portretten vormen een beschermend omhulsel rond de nabestaanden, de overlevenden van de oorlog in heel Bosnië-Herzegovina, Dutchbatters en andere betrokkenen.
srebrenicaisnederlandsegeschiedenis.nl/
Vlak voor Dürnstein passeert de 2043.24 met haar Erlebniszug het standbeeld "Ritterlichkeit und Sangeskunst" van Lois Lidauer (1958).
Het standbeeld wordt vooral gezien als soort van eerbetoon aan de Engelse koning Richard Leeuwenhart, die in Dürnstein gevangen heeft gezeten:
Het was de 12e eeuw tijdens de derde kruistocht toen de Engelse koning Richard Leeuwenhart de Europese heersers, in het bijzonder de hertog van Oostenrijk, Leopold V., woedend maakte door de Oostenrijkse vlag te onteren. Tot zijn ongeluk had hij op de terugweg naar West-Europa geen andere mogelijkheid dan door Oostenrijk te reizen. Hoewel hij vermomd reisde, werd hij twee keer herkend voordat hij Wenen bereikte, waar hij werd opgepakt. Als gevangenis werd het nieuw gebouwde kasteel van Dürnstein goed genoeg geacht voor een koning, dus werd Leeuwenhart daar vastgehouden.
Na een paar maanden werd Richard in kasteel Trifels voorgeleid aan de Duitse keizer Heinrich VI. Er werd onderhandeld over een losgeld van 35 ton zilver om Richard vrij te laten. Dit was een enorme hoeveelheid zilver die Engeland moest betalen en de moeite die het kostte om het losgeld bijeen te brengen had gevolgen voor alle mensen in heel Engeland. Vermoedelijk heeft dit het toneel geschapen voor de legende van Robin Hood, die uit dezelfde periode stamt. Het zilver werd verdeeld tussen de Duitse keizer en de Oostenrijkse hertog. De Oostenrijkers gebruikten het om de stadsmuren van Wenen en kleinere steden in het oosten te verbeteren en om de stad Wiener Neustadt te stichten. Het zilver werd ook gebruikt om de Oostenrijkse munt op te richten.
30 april 2007
Srebrenica is Nederlandse geschiedenis
Op 11 juli 2020 is het precies 25 jaar geleden dat de genocide in Srebrenica plaatsvond. Binnen enkele dagen doodden nationalistische (Bosnisch-) Servische (para) militairen 8.372 Bosnische moslimmannen en -jongens. Dutchbat, het Nederlandse infanteriebataljon dat deel uitmaakte van de VN-vredesmacht, was destijds verantwoordelijk voor de bescherming van de enclave Srebrenica. Met de landelijke campagne Srebrenica is Nederlandse geschiedenis vestigen we de aandacht op de Srebrenica genocide en haar rol in de Nederlandse geschiedenis.
Stroom Den Haag ondersteunt dit project met o.a. een raampresentatie, als onderdeel van het langlopende programma See You in Den Haag, dat via kunst de identiteit van Den Haag als Internationale Stad van Vrede en Recht verkent.
Onderdeel van de campagne is een tijdelijk monument op het Plein in Den Haag (vanaf 11 juli 2020), een initiatief van collectief Bosnian Girl. 25 portretfoto's van Bosnisch-Nederlandse vrouwen en mannen van 25 jaar oud zijn in een cirkel geplaatst. Met hun dubbele identiteit symboliseren ze de verbinding tussen de Nederlandse en de Bosnische geschiedenis. De portretten zijn gemaakt door fotograaf Robin de Puy. De portretten vormen een beschermend omhulsel rond de nabestaanden, de overlevenden van de oorlog in heel Bosnië-Herzegovina, Dutchbatters en andere betrokkenen.
srebrenicaisnederlandsegeschiedenis.nl/
The revenge upon her would be sweet, even though it was purely theoretical.
She was the very epitome of every stuck up girl who ever passed judgment on those she refused to view as an equal. And I? I possessed the subtle skill to knock her smirking ego down a few pegs.
**********************************************************************
In late spring of the year 1952, a, bank rented safety deposit lockbox, dusty from many years gone by, was opened. The box had laid unclaimed, the banks records having been destroyed during the Nazi blitzes of World War Two. When its existence became known, an attempt was made to contact the owner, whose family surname was well known in the county. The name turned out to be an alias, no such person ever existed.
Please read the account below to learn more about the person who was believed to have rented the strongbox, as well as what he had placed inside……….
**********
Case Study 84 :
Warning, these are the raw, bare unusual facts as originally recorded. Some names, times, places and some facts have been altered for obvious reasons.
Exerted from the private letters of Mr. Harley Q. circa early 1900’s.
Name: Harly Q. circa 19 …
Subject: Seemingly a rather dexterous scoundrel
Place: A large coastal metropolis
Time: A period of time in late autumn
**************
Harly’s story as related:
The following affair occurred during my younger days when my youth and its’ raw passions were still a strong pull on my reactions! Now, how do I start?
The Blonde dancing in front of me was was dressed up like a movie star on a red carpet. Only about nineteen, her slinky gown created the impression of having been poured along her curvy, voluptuous figure, like shimmering liquid satin, fluidly swishing as she swirled about the massive chamber! It all made her appear far older and mature than she obviously thought she was. For some, her looks and personality may have been seen as charming and fun. “But for me personally, the only thing charming about her was the way her abundant sparkling jewellery played with the lights from the large chandeliers which held my upmost command!
But wait, I may be placing the carriage before the steed…….
Allow me to restart:
I had taken a long train into town with the intention of spending a few days relaxing from my previous month of hectic “professional” affairs. Rewarding myself, I located my lodging in a fancy upscale hotel situated across the street from a cavernous Ballroom, checking in for a fortnight. Since my social calendar was unusually light, with only the one high society event, a wedding that I was planning to attend the following Sabbath, at a “chapel” located in one of the cities sprawling suburbs. I spent the first day perusing the cultural calendar of the local papers, and ended up circling one or two events of interest that would be taking place later that month. I than took care of my remaining personal business, locating a reputable bank and renting out one of their lockboxes, before allowing myself some time off from my endeavors.
I than spent the first portion of my week taking in moving picture shows, visiting stores and hanging out at the local museums and antique shoppes. It felt great not worrying about work, although I will did admit that my mind scoped out a few prospects as I was out and about, walking amongst the great masses..
It was mid-week during my stay, while making my way back to the hotel suite, that I decided on a whim to pop into the Ballroom to see what it was all about. I walked into the massive lobby full of activity and wandered about, looking into the massive main ballroom, meeting rooms and various party rooms. As I was leaving I discovered a wall containing posters for all the upcoming events. One poster caught my eye. It advertised the occurrence of a Halloween Ball to take place that very weekend, Tickets still available. The Ball seemed to be the very type of party I was partial to, combining all of my favorite types of affairs, a large gathering frequented by the rich, and everyone attending would be in costume.
Purchasing a pair of tickets (less questions asked) I went out the very next morning scouting various shops in search of my own costume. I finally settled on a highwayman’s attire. It seemed appropriate, and the ribbon style “ masque” over my eyes set off the vacation beard that had been growing quite nicely since my last outing. On my way out to pay for the costume I spied a half off bin. On top of the pile was a phantom of the opera mask. On impulse I added it to my bundle and went to the checkout.
Although I really didn’t have the feeling that this concern would lead to anything, I mean, who wears good jewellery with a costume ? But a little bored by the inactivity, I was none the less growing excited about the venture. I still decided to play it cautious by setting up my usual safe guards, just in case.
A few blocks away from the Ballroom and my hotel suite I found a small chain style motel. Going to the desk I purchased rent for a room for the night, paying in advance. Going into the small room I laid down my purchases and headed back out to the street via a back stairwell, bypassing the registrars chambers. I headed back to my hotel suite to prepare for the evening.
After showering, I changed into a suit, shirt and tie. I then headed out onto the street a couple of hours before the ball was set to begin. Regaining my small quarters in the chain motel I changed into my new persona for the evening’s festivities and left via the same back door I had used earlier. I walked back to the Ballroom, getting my share of looks until I reached my destination, where I blended right in with the other arriving costumed guests.
I followed the stream to the ballroom proper. The main doors leading inside were large, made of a fancy scrolled oak, held open, and guarded by a pair of burly security types.
Apparently which, I soon gathered, was appearing to be the only security present for the evening’s festivities. Capital, I thought, smirking to myself as I joined my fellow guests.
I walk onto a landing, immediately in front of a long bannister guarding a set of wide stairs ascended downwards. I went off to one side, and paused at the railing, starting to survey with eager anticipation, the crowded room below.
All was quite glittering, as large chandeliers set off a spectrum of colors with any crystal or glass it touched. It especially created shimmers as it played off the colorful jewelry the lavishly costumed ladies present were wearing. Several dozen couples were dancing in front of a 17 piece orchestra, a slow dance, and many were dancing almost too close. Many more people were mingling around tables of appetizers. A large, chattering crowd was also gathered at the long oak bar that took up one whole side of the huge room. It was to the bar that I headed, to observe the merry proceedings.
But the Ball, as it turned out, was a bust, so to speak. Although several attempts were made to ask a number of charming (to me) ladies to add me to their dance cards, they all were, unfortunately, full. I should have suspected it would turn out this way, but I still harbored an all too familiar nagging feeling in the back of my head that something was still going to happen, call it intuition if you need to label it. So I nursed my drink, reminiscing about how I had reached this point in my then still young life…..
Ralph Waldo Emerson, one of my favorite poets, once said” Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail.”
Long before the the time I discovered this quote I found that my life’s path had already been heading that way.
Without boring anyone with far too many details of my rather complicated youth, I discovered while quite young that I had a certain knack for adeptness at being able to nimbly pick pockets. When I was eighteen ( having graduated high school at seventeen) and out on my own in the world, I found this skill quite useful. But it was at a wedding reception in my early twenties where I became of age, so to speak.
She was older than me, resplendent in a sleek black satin gown with bright white frills, long white satin gloves upon which graced a pair of diamond bracelets. She was very tipsy and would not take no for an answer when asking for a dance partner. She cornered me and before I could catch my wits, we were in a close embrace on the dance floor. I was totally mesmerized by the feel of her warm figure emitting through the sensuous satin gown. My eyes feasted upon the dazzling show put on by her flashy twin bracelets. When the exquisitely long dance ended and she moved on: I was left with a lot of pleasantly mixed feelings, I was also left with my first trophy, the Lady’s appealing necklace of pearl that I had ever so delicately sipped off her throat, using the sleekness of her satin gown to its fullest advantage.
I found myself enthralled with my new “hobby”, and over the course of the next couple of years sought out fancy dress affairs to better learn how to master the art of attracting and dancing with any lady I chose. Along the way I managed to accumulate quite a few trophies for my efforts. I stayed under everyone’s radar by picking out only those females who had been enthusiastically imbibing and by allowing myself to acquire only one trophy per gathering, two if the function was large enough.
During this period I made two discoveries: One was that most women would rather assume their jewel had been merely lost long before ever considering that they had been robbed of it. The second was that most of my collection of pretty trophies carried an equally pretty price, and could quite acceptably be turned into ready cash.
So, by the tender age of twenty two, my life started to lead where there had ever been but few tracks. And thus we finally come to this particular branch of my rather unique, lengthily crooked trail….
So, there I was, on a bar stool, alone and growing more bored by the minute, wishing something interesting would happen. I can remember thinking, as I looked over my fellow partiers about a saying that I had always found to be amusingly true. “If you want to know what God thinks of money, just look at the people he gave it to.” I don’t know who first said it, but brother, the person was right on the money. As I had witnessed for myself time and time again. So I just settled in and watched the amusing antics of the wealthy among the crowd, especially those of …“the girl!’
The girl was a stunning young blonde who was probably just fresh out of high school, with the maturity level of a grade schooler!
I kept catching my eye on her all evening, and once or twice, was sure she caught mine looking. But I was not watching her for the reasons she would think were mine. To her I was just some male face in the crowd, exhibiting his lust. But, the reason my eyes kept traveling upon her was for an entirely different one. I just found nothing to be more annoying than a sulky, immature young whelp who believes she is the apple of everyone’s eye, making an absolute nuisance of herself. She was running around, making silly remarks about people, sometimes to their face. Hanging out with her group of friends whom seemed to be of the same mold as my blonde, one girlfriend was even dressed appropriately enough, as a willowy witch.
The Blonde was dressed up like a movie star on a red carpet. Only about nineteen, her slinky gown created the impression of having been poured along her curvy voluptuous figure, like shimmering liquid satin, fluidly swishing as she bounced about the massive chamber, slipping in and out amongst the guests! It all made her appear far older and mature than she obviously thought she was. For some, her looks and personality may have been seen as charming and fun. “But for me personally, the only thing charming about her was the way her abundant sparkling jewellery played with the lights from the large chandeliers which held my command! But I had decided, as far as I could tell, that she was wearing nothing but cheap rhinestones, which like her, appeared totally fake. But, as they say, appearances can sometimes be deceiving!
This girl was the epitome of every condescending stuck up high society girl that probably everyone has had the misfortune to be the victim of. The girl, who mainly because of her looks, was popular with everyone like her, and had no use for those who, forever what reason they deemed, was ostracized by those of her type. In high school I knew girls like this one, and was a witness, sometime victim, to many a scene of arrogance displayed by girls like her. This one was young, too young to be acting the way she was. Her mannerisms were just a beacon, reaching out out to be taught a lesson.
Wallowing in my boredom, a spark began to kindle into flame deep within my brain. Determined not to let the evening be a total loss, I decided act upon it. My plan being to theoretically get revenge on all those smirking girls who tormented me during high school, by knocking this cocky little scamp down a few pegs, using the best of my abilities..
Now, I’m not one normally to act as judge, jury, and executioner in most situations, in my selected line of work it would be hypocritical. But obviously old wounds’ had been opened, this long haired girl scampering about reminded me of ones whom had ridiculed me, another lifetime, one that I had left behind A long time ago. The opportunity for bittersweet revenge had presented itself for the taking, and the pull to obtain a little solace by using my unique talents was far too great to resist. Talk about mixing pleasure with business I though wickedly to myself, smiling with the inviting thought.
Believe me, this girl would be no innocent victim, and nothing I was about to attempt would leave her with any type of lasting impression, or harm. But if I could cause her at least some considerable discomfort to ruin the rest of her evening out, it would be reward in and of itself! I again eyed her sparkling jewels with all the seriousness I would have given any I was really interested in acquiring. Although she didn’t fit my favorite pre-requisite, she certainly was not drunk on alcohol, she was merely just intoxicated in her own questionable self-esteem, which can work just as well.
I waited until her friends had all apparently deserted her for the evening and leaving her, quite vulnerably, alone. I walked up behind her and tapped her shoulder. She whirled facing me, her eyes going from happy expectations to a glare! “What do you want!? she snipped disdainfully”. Calmly I held her gaze, “I was hoping you would help me win a bet” I asked in what I hoped was my most wily voice. She was curious, but wary of me, “as you should be my pretty miss”, I remember thinking to myself. Her eyes sized me up and down, and I seized the moment to take in her jewels, not at all disappointed in them, but my curiosity was aroused about her necklace, I definitely needed to get a closer look to appraise them! “Why should I help you,” she practically spitted out he words like daggers.
“It’s this way miss, a couple of boys over at the bar bet me 50 quid that I could not get a dance with the prettiest girl here.” “Me?” she asked primping, no I confessed, I picked you, they had wanted me to dance with someone far less pretty, in my opinion.
I don’t think so; she said with a slight hint of hesitation, my card is full. Just for fifteen minutes I implored. That’s all I need (which was the truth), and Ill split my winnings with you on top of it. She finally bought it, hook line, sinker and pound signs in her adorable violet coloured eyes. Fifteen minutes she specified, before, be-grudgingly, allowing me to lead her to the dance floor.
Now, as I took her stiff body in my arms, I was able to satisfy my curiosity about the girl’s necklace, and it caused a dilemma to rear its thought provoking head. While she was busy looking around to make sure none of her friends saw her dancing with me, I allowed myself a couple of precious minutes to think. Her long rhinestone earrings were clip held, and an easy pick. I wanted to try for them both,( I knew how I would do it), and losing a pair of earrings would send a message that they had not just fallen away. Also, I would be suspected by her, which suited me just fine. However, my dilemma was caused by the vixen’s pretty necklace. While the rest of her plentiful jewels were cheap rhinestones as I had suspected the row of diamonds that rippled blazingly around her throat were in fact, the real McCoy. So, which should I go for? The necklace would be profitable and easy but she may just suspect its clasp had broken. The earrings would be just for a sporty trophy, not worth anything but for the knowledge that she would know she had been a victim. Ah, life’s precious little quandaries!
So, I continued with the dance, my partner still rigid, so very true to her character. Then, with five minutes left, I made up my mind on what she would not be leaving the ball still wearing. She was a charmer, this disdainful one. Her stiff figure was warm to the touch, underneath the scintillating slippery gown. The show her sparkling jewels produced was most pleasing to the eye. All in all quite a pretty portrait, a shame it was that I was not allowed to appreciate it. Which was fine by me! I was able to concentrate freely on the task at hand. I looked around, the coast was still clear. Then eyeing for one last time her mesmerizingly swaying long earrings and the flickering diamonds that graced her pretty little throat, I executed my move..
By the time the final five minutes were up I had the selected jewelry in my pocket without even the slightest notice from my unwilling dance partner. Then, fifteen minutes to the second (good thing I had been keeping track of the time) she broke it off. “Thank you”, I said, to which she mumbled, “my money, sir!” I told her I had to collect it, and would meet her by the ladies powder room. I left her waiting, smiling inwardly to myself at the empty space from which the missing jewelry was glaringly gone from her.
She had no doubt that I would be back with her money, was I not merely like one of her household servants, who routinely, without question or error, existed to do her bidding. It would be a major jolt to her system when she realized I was not coming obediently back to her. I had no doubt she would spend some time searching me out for her money once she realized I was not coming back forthwith, with the intention of lecturing me on how I should act around my betters. So I knew that her immediate attention would be elsewhere upon realizing I was tardy, and that it would take quite a bit of time before she recieved a second shock of an altogether different sort.
I left with my prize, walking past the two guards with such a carefree air that even they would never have suspected that I could possibly have been up to any mischief. I made good time getting back to the dingy motel room. Changed out of my costume and back into the shirt and tie I had worn. The highwayman costume, which had served me well, I rolled in a bundle under my arm, I again left by the back stairwell and retraced my earlier steps, whistling, back to the suite in the hotel. Along the way the costume was stuffed unceremoniously into a handy trash bin. My little operation had been a complete success. The evening was after all, not going to be a total loss.
Back in my suite I stowed the newly acquired jewels the girl had worn into one of my many secret hiding spots. There they would be safe until I could convey it to my banks lockbox on Monday. As I finished I, spied the phantom of the opera mask lying discarded on top of a table. A shame it would not be used….
A thought washed over me that would not be denied! Risky, but it would make my evening complete. I quickly shaved off the thin beard, and restyled my hair. I changed from my suit into my tux and tails. Scooping up the phantom mask I headed back to the costume ball. Placing the mask on before entering, I presented my second ticket( not very often did the opportunity arise to use both of the pair of tickets I customarily purchased!) I walked past the two security types without a second glance from them, they absolutely did not recognize me, which meant I had passed that test. My objective now was to try and catch the second half of the show; namely the shimmering liquid satin gowned brats squawking reaction when she first discovered her jewels were gone.
I regained a bar seat just in time.
She did not disappoint!
************************************************************************
Epilogue
When, in the presence of both bank and county officials, the strong box was opened, it was found to contain a fairly large collection of the Kings currency, equaling roughly £500 , and a selection unmatched jewelry, rings, single earrings, bracelets, and necklaces, worth a almost £3.000. Also inside was small a bundle of papers. The papers, old and yellowed, appeared to contain the partial handwritten journals of a certain Mr. Harly Q___ , esq. The papers were examined, but gave no clues to who Harley was, or to his current whereabouts. But the journals presented clues as to Harly’s nature, and as a consequence the money and jewels were considered stolen goods and handed over to the authorities. No one knows what became of them, as for the papers, they were handed over to a relative of one of the government officials, and also, for a period of time, lost.
The journal was rediscovered amongst the personal files of the late Professor Sedwig Dermitt phd, llc.a dex,
Recovered, restored, and now kept in the human behavioral archives of the criminology dept, Chatwick U.
Courtesy of Chatwick University Archives
************************************************************************
All rights and copyrights observed by Chatwick University, Its contributors, associates and Agents
The purpose of these chronological photos and accompanying stories, articles is to educate, teach, instruct, and generally increase the awareness level of the general public as to the nature and intent of the underlying criminal elements that have historically plagued humankind.
No Part of this can reprinted, duplicated, or copied be without the express written permission and approval of Chatwick University.
These photos and stories are works of fiction. Any resemblance to people, living or deceased, is purely coincidental.
As with any work of fiction or fantasy the purpose is for entertainment and/or educational purposes only, and should never be attempted in real life.
We accept no responsibility for any events occurring outside this website.
************************************************************************
Cada mes de junio durante dos días ... www.facebook.com/pages/Festival-de-Capa-y-Espada-de-Santi... la villa medieval toma el pulso de la mano de los hierros afilados, los brazos mas diestros que se baten con todo su arte, con la mas refinada técnica, con la destreza de los maestros... en el festival de Esgrime Artistique como dicen nuestros vecinos de la Francia , esgrima escénica, de teatro, o antigua según lo requiera la situación... esgrimistas aficionados, artístas, grandes esgrimistas que se darán cita con un fin, batir sus hierros, aprender, actuar y disfrutar en este entorno privilegiado del Norte de España, en Cantabria, y las mejores fechas del año en plenas Fiestas de Santa Juliana.
La espada símbolo de poder, de justicia, de valentía... irreverente a veces... no se detiene ante las miradas, lo religioso, la oscuridad... sabe trascender en el tiempo y se adapta a todas las épocas, para entrar de nuevo en la villa, con ocasión del Festival de Capa y Espada, en el mes de Junio , con cursillo internacional, y actuaciones por la villa... las fiestas de Santillana y el entorno mas privilegiado harán de marco para este evento.
sites.google.com/site/festivaldecapayespada/
El género de Capa y Espada , es mas que el refinado manejo de la espada, siempre se ha caracterizado por las influencia de los cuentos de caballería de la Europa medieval, como Robin Hood o las leyendas del Rey Arturo. Pronto se creó con proyectos propios sobre la base de ejemplos clásicos como Los tres mosqueteros (1921), Scaramouche (1923) ... La pimpinela escarlata (1934). Algunas películas se basan también en las historias de piratas . A menudo, estas películas fueron adaptaciones de clásicos de las novelas históricas publicadas por autores tan conocidos como Alejandro Dumas, Rafael Sabatini, la baronesa Emma Orczy, Sir Walter Scott, Johnston McCulley, Edmond Rostand; Los espadachines son uno de los géneros cinematográficos más extravagantes de Hollywood , a diferencia del cine realista moderno. El género atrajo a mucho público que disfrutó de la mezcla de aventuras, el romance histórico, y acrobacias audaces en los cines antes de convertirse en un accesorio en las pantallas de televisión. Como primera variación del clásico espadachín también ha habido mujeres espadachines, Maureen O'Hara contra de los corsarios y Jean Peters en Ana de las Indias, heroínas de acción para el cine. Se denomina comedia de capa y espada a uno de los subgéneros dramáticos del Teatro clásico español del Siglo de Oro. Se define como aquella pieza teatral de tema galante en tres jornadas cuya acción ocurre entre personas que no exceden el nivel social de nobles y caballeros, como por ejemplo El acero de Madrid de Lope de Vega. Es uno de los cuatro tipos de la comedia del Siglo de Oro: los restantes son la comedia de enredo, con la que a veces se confunde, la comedia de carácter y la comedia de figurón; como asegura el padre Camárgo, pare en una comunicación deshonesta, en una correspondencia escandalosa, en un incesto, o en un adulterio. (Bances Candamo, Theatro de los theatros).
Para saber mas: www.saladearmaslouisxiv.es/esgrima-artistica.html
I finally got killer croc and now have all of the lego batman bad guys! I still need robin's head, hair, and cape and I hope to get nightwing soon.
Not a real a quality photograph but thought it might be interesting.
Ieder roodborstje heeft zijn eigen territorium, waarin geen soortgenoot toegelaten wordt. Hij verzekert zich zo van een eigen voedselvoorraad. Hij of zij, want ook vrouwtjes houden er een eigen territorium op na. In de winter zingen zowel de mannetjes als de vrouwtjes. Maar in het voorjaar als de broedtijd aanbreekt, stoppen de vrouwtjes met zingen. Ze worden dan aangelokt door een zingend mannetje, en zoeken voorzichtig toenadering. Aanvankelijk reageert het mannetje aanvallend en steekt zijn rode borst vooruit. Het vrouwtje reageert nu echter anders dan een concurrerend mannetje zou doen. Ze neemt een onderdanige houding aan, waarna het mannetje haar geleidelijkaan in zijn territorium toelaat. Nadat ze samen jongen grootgebracht hebben, gaan ze weer elk hun eigen weg.
Een roodborst mannetje zal een andere mannetje dat in zijn territorium komt aanvallen. Uit onderzoek blijkt dat de werkelijk prikkel (sleutelprikkel) de rode borstvlek is: hij reageert wel op een bosje rode veren, maar niet op een mannetje zonder rode borstvlek.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Male Robins are noted for their highly aggressive territorial behaviour. They will attack other males that stray into their territories, and have been observed attacking other small birds without apparent provocation. Such attacks sometimes lead to fatalities, accounting for up to 10% of adult Robin deaths in some areas.
Bron: Wikipedia
*BBZZZ* "You hardly ever finish me, When you do, you call it an achievement,But lose a part of me, and you fail." *BZZ*
Just like on the radio, his damned voice just kept looping over and over again, reciting that Riddle while the video continued to show what's probably Ted Brady bound to a deathtrap. After about 3 or so minutes of that annoying loop, I slam the laptop shut. It was pretty much up to me to solve this. I mean, Steph basically hates riddles, and Jackie....well, can't expect too much from him yet. He's still learning. Then again, Steph sorta is too, so....ANYWAY! I hardly ever finish it, but I call it an achievement if I do. I lose a part of it, and I fail. Think, think, think...oh goddammit! This is more annoying than that 1,200 piece jigsaw puzzle I did with Alfred when I was twelve!....wait. A damn. Minute.
"JIGSAW PUZZLES!"
"Yeah, what about them?"
"It's the answer! A Jigsaw puzzle!"
"Eh, works for me."
"Anything works for you right now."
"Got me there..."
"Oooh, I love puzzles!"
"Then you'll love Riddler, little buddy. Now, where would we find jigsaw puzzles?..."
"An old toy factory?"
"......."
Jackie's smarter than he makes you think. A visit to the abandoned Krank's Toy Factory, and we know we got the answer right. The giant, glowing green question mark on the wall was the obvious ringer, but so was the weird box sitting of a shelf with a camera mounted next to it. We got closer to it to figure out just what in the seven layers of hell it was. Until a familiar voice spoke up, only this time not on recording.
"Well, well, well. The Dark Knight has solved the first few of my amusing little children's games. How splendid! But prepare yourself, for the real challenge starts...Hm. This isn't what I was expecting."
"What, Nigma? Didn't you miss me?"
"I was hoping for your superior, Boy Wonder. Instead, I get you, a child who believes he's a aviator from the first world war, and....why, what's this? The bird boy has snagged himself a girlfriend. No doubt the same primitive level of intelligence as he is."
"Hey, why don't you take one of those stupid glowing question marks of yours and shove it up your--"
"Such a bark on this one! How drool. Anyway, since the Dark Knight is nowhere to be found, I guess I'll have to settle with you fools. On this shelf is a highly modified variation of the Japanese puzzle box. A personal favorite of mine, despite it's rather outdated age..."
"Outdated? You mean like that stupid hat you wear?"
"Wha?! Why you!?....Look, I have control over rather or not that slack jawed cretin of a lawyer lives or dies. You think it's a good idea to insult me?"
"Just get to the point, Nigma."
"I don't take orders from you Robin! I don't take orders from anyone! Now, if you solve this puzzle box, which you won't, it'll give you a clue to the next location. This is a futile effort for feces-flinging primates like you, so take your sweet time!"
"You're one of those people that uses big words you don't even know just to sound smarter, huh Nigma?"
"What?! Why you worthless, insensitive, degenerative little ignoramus!"
"Point proven!"
"Grr!" *BZZZ*
"I don't think he likes you."
"Awwww! But I was being SO nice!"
"Anyway, about the box?"
"Here, I'll handle it! I'll just break the damned thing open and...err...just a little...grr...c'mon...hrr...what's this made of, diamonds? Just gotta...grr...."
"What's wrong? Toy kicking your ass there?"
"Alright, smartass, let's see you do better!"
"Easily! The key is not trying to break it! It's all manipulation with these, you just gotta....oh, c'mon, now....just have to....gahh....maybe over here....what are these, inverted controls?..."
"What's wrong? Toy kicking your ass?"
"Har freakin' har...."
"Lemme try!"
"Uhh,kiddo, this is much harder than you think it"
"I can do it!"
Like Steph, I just can't say no to him. While Jackie fiddles around with the box, I turn to Steph and well talk about breaking the damned thing open like a plastic, glowing walnut. Perhaps something in my utility belt can work. A small amount of explosives gel, or maybe---
*CLICK*
"Haha! Got it!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Credit to TheSonicFan0 for the riddle.
During my break I saw a blue tit and I wanted to film. Then suddenly Mr. Robin emerged. Also nice, I thought, a totally unexpected action and a very diligent guy that makes good for his wife. You think you see that he is fed but "Mrs." will get its bite .. I hope you like it, happy Easter ...:))
Tijdens mijn pauze zag ik een pimpelmees en die wilde ik filmen. Toen opeens meneer Robin te voorschijn kwam. Ook leuk dacht ik nog, een totaal onverwachte actie en een zeer ijverig mannetje dat goed voor zijn vrouwtje zorgt. Je denkt te zien, dat hij gevoerd wordt maar "mevrouw" komt haar hapje halen.. Ik hoop dat jullie het leuk vinden, fijne paasdagen...:))
"UN ZORZAL ES UN ZORZAL Y LO DEMAS ES MONTE Y CULEBRAS"
Orden: Passeriformes
Familia: Turdidae
Genero: Turdus
Nombre común: Zorzal migratorio
Nombre científico: Turdus migratorius
Nombre Ingles: American Robin
Lugar de captura: Two Jack Lake-Banff National Park. Calgary, Canada
Por: Cimarron mayor Panta.
Sigtunaån rinner förbi mig med samma brungrå nyans som den omgivande marken men skimrande av vattnets egenskaper och stråk av himmel som i rörelsen reflekteras. Kniphanen spelar fortfarande upp till dans om än mindre entusiastiskt nu än förr. och fortfarande är det Talgoxesången som leder topplistorna även om både Rödhakar och Bofinkar har låtit höra av sig
Google translation;
Sigtuna river flowing past me with the same brownish color as the surrounding land but the shimmer of water properties and streaks of sky which is reflected in the movement. Goldeneye is still playing up to dance, albeit less enthusiastically than before and is still the Great Tit song that leads the charts even though both robins and finches have been heard by the
Replicante 15, dedicado al análisis y el placer de la mirada fotográfica. Les dejo el índice mientras sale de las prensas.
Reseñas y noticias
4 a 32 Lectores que escriben | LIBROS Y AUTORES El fracaso del Premio Poniatowska – Recursos humanos, de Antonio Ortuño – La dulce hiel de la seducción, de Ana Clavel et al. – Manual de sensualidad para jóvenes casaderos, de Jorge Rueda – Colección Versus – Cachetadas en las nalgas, de Fernando Nachón – Ciencias morales, de Martín Kohan – Divorcio en Buda, de Sandor Márai – Más terrible que la muerte, de Robin Kirk – El planeta enfermo, de Guy Debord – No es país para viejos, de Cormac McCarthy – Buzón Hache: Novedades en inglés – Zerópolis, de Bruce Bégout – Tiempo fuera, Francisco Arvizu Hugues | LITERATURA GRÁFICA Craphound no. 6, Found Magazine no. 5, E.C. Segar’s Popeye | CÓMICS La casta de los Metabarones, de Alejandro Jodorowsky y Juan Jiménez – Abandon the Old in Tokio, de Yoshihiro Tatsumi | MÚSICA Emofobia! – Amandititita: más famosa que ninguno – Nubes en mi Casa – El amor de veras, de Andrés Haro – Prosa Sonora – Framing Armaggedon, de Iced Earth | CINE El quinto FICCO – Festival Internacional de Cine de Guadalajara – Cobrador: In God We Trust, de Paul Leduc – Control, de Antony Corbijn | ARTE SITAC 6 – Desinformación y arte conceptual – Colección Jumex, Nuevo espacio, nueva visión | FOTOGRAFÍA Conversaciones con fotógrafos mexicanos, de Claudi Carreras – Ashes and Snow, de Gregory Colbert – Taller de Francisco Mata
Portada: fotografía de Pedro Meyer, 'Rogelio Villarreal Huerta (1933-2002) en la discoteca El Nueve', ca. 1985. Diseño: Jorge Núñez. Fotografías: Ricardo Cerqueda 1, Pedro Meyer 33, Romualdo García 41, Mariana Gruener 42, Adolfo Patiño 48, Marietta Bernstorff 50, Vida Yovanovich 51, Yolanda Andrade 62, Pedro Valtierra 63, Adrián Bodek 64, José Hernández Claire 65, Javier Ramírez Limón 68, Francisco Mata 70, Nadia Baram 72, Federico Gama 73, Cristina Kahlo 83, Dante Busquets 84, Cannon Bernáldez 86, Gerardo Montiel Klint 88, Nonantzin Bautista 94, José Luis Cuevas 95, Omar Pimienta 96, Louie Navarro 96, Alicia Tsuchiya 97, Patricia Martín 98, Daniela Edburg 99, Adela Goldbard 99, Paula Islas 100, Janet Fanjon 100, Julieta Marón 127, Vanesa Capitaine 136
Pensamiento y reflexión
34 Ignacio Guevara y el edén americano. Carlos A. Córdova
36 Movimiento cristalizado. Fotografías del Archivo Nacional de Holanda. Francisco Arvizu Hugues
38 Robert Capa, el último en morir. Juan Antonio Molina
39 Weegee y Metínides. La perpetuación del accidente. Noé Morales Muñoz
41 Retratos, instituciones y convencionalismos. Héctor Villarreal
43 ¿Estás en esa foto? Eusebio Ruvalcaba
44 Rodrigo Moya: No es una foto más del Ché. Entrevista de Miriam Canales
46 Tiempo y acciones de la fotografía latinoamericana. Gina Rodríguez y Valeria Vega
49 Graciela Iturbide en el Getty. Jesse Lerner
52 Pedro Meyer en 1968 y en Avándaro. Rogelio Villarreal
58 Voyeurismo humanitario. Paco Inclán
59 Antonio Turok. Mónica Vesta Herrerías
74 Una atracción irresistible. Armando Cristeto y Alfredo Nieto
76 Óscar Morales y las estatuas sudorosas. Carlos Monsiváis
78 Reforma es mía. Ozam Yehya
79 Rubén Ortiz: Ruinas que migran. Jesse Lerner
82 Fototipos y la lente de Venegas. Vianett Medina
90 Rubén Méndez y el Archivo Cutler. Dolores Garnica
92 Evolución del graffiti. Jorge Flores-Oliver
101 La calle como un vestigio. Raúl Silva y Édgar Hog
102 Réquiem. Mauricio Montiel
El folletón
104 Nuevos modelos, nuevas visiones. Hacia una poética del performance. Jerome Rothenberg
108 El retardado surrealismo de Octavio Paz. José Vicente Anaya
112 Leopoldo María Panero, el último tabú español. Salvador García
114 Poemas de Leopoldo María Panero
116 Onscenidad. Seducción y poesía en el salón de clase. Eduardo Chirinos
117 La irresistible ascensión de Artero Fui. Malú Huacuja del Toro
118 El laberinto de la soledad. Lo que sí es y lo que no es. Raúl Olvera Mijares
119 La razón vacía. El camino de Santiago, de Patricia Laurent Kullick. Jaime Villarreal
124 Más allá de las fronteras. Entrevista con A.B. Yehoshúa. Eduardo Mosches
126 Entrevista con Mario González Suárez. María de Guerra
128 Juan Ruiz de Alarcón, el exiliado. Estela Leñero Franco
130 El fenómeno Kapuscinski. Mito hoy; mañana quién sabe. Raúl Olvera Mijares
132 El Aleph de Piaget. José Javier Coz
133 Hablar de fotografía [cómic]. Chema Skandal
134 Al sur, tan al sur. Crónica desde El Bolsón. Mario Sandoval
Kalverstraat in de buurtschap De Heide, gezien in westelijke richting (1903/1910). Links "De Vlijt" van Glas, vooruitspringend de viswinkel van G.F. Schilling. De Heide werd later het dorp Velseroord. Velseroord is het latere IJmuiden-Oost.
Foto Noord-Hollands Archief, Collectie Gemeente Velsen, Fotonummer KNA001004383.
Foto's van de winkel fa. Glas, Kalverstraat 15. Oprichting firma Glas 17 januari 1902 onder de naam Magazijn "De Vlijt" in het pand van v/h de weduwe P. de Feber, Kalverstraat 83: hdl.handle.net/21.12102/4827fbb4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/482871ac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4827ba1e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3bb5da-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3b7b88-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 21-5-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010166304:mpeg21:a0007
"Sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 16-8-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973843:mpeg21:a0099
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Zuidersluis in 1865-1876: hdl.handle.net/21.12102/53e782f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65:
later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden en de kastelein was Hendrik Gerardus Hellings, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouwen ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
Zie ook Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 1824, ovl. Nibbixwoud 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk... www.westfriesefamilies.nl/jaarverslagen/jaarverslag2007.php
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Recht voor Allen van 9-7-1893 en 16-7-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091348:mpeg21:a0006
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091351:mpeg21:a0015
Recht voor allen van 8-2-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
Van jongens-met-de-schop tot heel grote baggeraars. Zonder de baggermannen van Bos, Kalis en al die andere pioniers waren grote stukken Nederland niet veilig geweest of hadden zelfs niet bestaan. De geschiedenis van de branche is nu opgetekend in het boek ‘Grondleggers’.
Trouw, Koos Schwartz, 23 november 2018: www.trouw.nl/home/van-jongens-met-de-schop-tot-heel-grote...
Bron: BG B14/782 (foto), De Nederlandse arbeidersbeweging tot 1918, Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, Amsterdam.
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 21-5-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010166304:mpeg21:a0007
"Sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 16-8-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973843:mpeg21:a0099
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Zuidersluis in 1865-1876: hdl.handle.net/21.12102/53e782f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65, later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden en de kastelein was Hendrik Gerardus Hellings, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouwen ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
Zie ook Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 1824, ovl. Nibbixwoud 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk... www.westfriesefamilies.nl/jaarverslagen/jaarverslag2007.php
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Recht voor Allen van 9-7-1893 en 16-7-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091348:mpeg21:a0006
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091351:mpeg21:a0015
Recht voor allen van 8-2-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"De weg naar zee. 125 jaar kunstwerken aan de monding van het Noordzeekanaal", door Dap Hartmann, NRC Handelsblad Wetenschap & Onderwijs (Techniek) van zaterdag 8-12-2001 (met foto van de bouw van de Middensluis).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
Van jongens-met-de-schop tot heel grote baggeraars. Zonder de baggermannen van Bos, Kalis en al die andere pioniers waren grote stukken Nederland niet veilig geweest of hadden zelfs niet bestaan. De geschiedenis van de branche is nu opgetekend in het boek ‘Grondleggers’.
Trouw, Koos Schwartz, 23 november 2018: www.trouw.nl/home/van-jongens-met-de-schop-tot-heel-grote...
Sluisdeur van 70 meter komt aan in IJmuiden.
De oude Noordersluis in IJmuiden is zo'n honderd jaar oud en moet worden vervangen. Schepen worden steeds groter en dankzij de nieuwe sluis kunnen grotere zeeschepen straks nog steeds naar de haven van Amsterdam varen. De nieuwe sluis moet 70 meter breed, 500 meter lang en 18 meter diep worden. Rijkswaterstaat zei eerder dat het de grootste sluis ter wereld zou worden.
In dit jaar had de sluis af moeten zijn, maar de verwachting is nu dat de eerste schepen pas in januari 2022 van de sluis gebruik kunnen maken. Het project is veel duurder geworden dan de bedoeling was. Er waren meerdere keren aanpassingen in de constructie nodig.
De sluisdeuren komen uit Zuid-Korea. Ze kwamen op 6 december aan in Nederland. 44 dagen deden ze erover om in Rotterdam te komen, meldt NH Nieuws. Gisteren werd de eerste deur door een sleepboot opgehaald bij de Maasvlakte. Die heeft het gevaarte naar IJmuiden gesleept.
NOS, 20-1-2019: nos.nl/artikel/2268266-sluisdeur-van-70-meter-komt-aan-in...
Soldaat van Oranje
Roodborsten zijn echte individualisten en vechtersbazen. Het gezegde 'alleen is maar alleen' gaat zeker niet op voor het Roodborstje. Voor hem of haar geldt eerder het motto 'alleen is beter dan samen'. Ook na de broedperiode (eind augustus) gaat het Roodborst opnieuw zijn territorium verdedigen. Meestal gebeurt dat via de zang en soms ook wel eens door het aannemen van bepaalde dreighoudingen tegenover alle soortgenoten. Vooral in de eerste weken na de rui, wanneer elk Roodborstje zijn herfstterritorium (opnieuw) vastlegt, kunnen de grensconflicten hevig zijn. Zowel het Roodborstmannetje als vrouwtje valt indringers van beide geslachten genadeloos aan. Maakt een indringer zich kenbaar in een bestaand territorium, dan wordt hij zingend benaderd door de rechtmatige eigenaar waarna gewoonlijk een pittig zangduel ontstaat. Vlucht de indringer niet of valt hij of zij op zijn of haar beurt zelfs de territoriumeigenaar aan, dan komt het uiteindelijk tot een echt gevecht. Dergelijke gevechten zijn meestal van korte duur maar zeer hevig. In uitzonderlijke gevallen kent een gevecht tussen rivaliserende roodborsten een dodelijke afloop waarbij de ogen uit de kop worden gepikt, pluimen worden uitgerukt en de schedel met de snavel wordt stukgeslagen.
© Bram Reinders
VIKING ship, sailing half wind. See page 18 for evolving to Windriaan, E_ring, Orbites strai.
Half wind sailing. Going at maximum speed. VMG ( velocity made good ) = zero. Just speed and power in the half winds sailing course; flat to the wind.
Meesterplan, masterplan.
Eerst komt succes. Een winnaar schrijft de geschiedenis en voelt geen pijn. De pijn van bevrediging. Natuurlijk gaat de winnaar het verst. Het is geen toeval dat een workaholic, een surfer bovendien, de planeet en haar leven redt.
Dieren en kinderen hebben geen advocaat. Ik moet het doen. Werkelijk alles en iedereen is tegen; de uitzondereingen, de kinderen van een jaar of twaalf, daar gelaten. En daar doen we het natuurlijk voor. De wereld redden?
Hoe dan? Simpel. We kijken in de gereedschapskist en vinden daar vier nieuwe uitvindingen, van ondergetekende. Noach. Bijbel.
Het is nog maar zeven tot acht decades geleden dat ook de Hollanders reden tot klagen hadden. Vooral de Joden. Maar, we zijn het moedwillig aan het vergeten. Das haben wir nicht gewusst.
Holland begeeft zich nu al ruim twintig jaar op een zwarte bladzijde. Het nieuwe wiel wordt niet (h)erkend. De nieuwe zeilboot ook niet. De nieuwe windmolen, gemaakt in 2009 en getest in 2010, wordt niet (h)erkend en het nieuwe cirkelzwaard, voor onder ( de nieuwe – Spailboaten ) zeilboten, wordt niet eens begrepen. Uiteraard bevestigt de uitzonderiung de regel. De Amerikaanse marine en een toonaangevende ingenieur in Holland noemen me onsterfelijk.
Het gaat mij om de de planeet en het leven. Ik kan moeilijk eisen dat U 24 7 paraat staat. Ik leg mijzelf dat wel op. Al sinds twaalf. Ik ben nu 52. Mijn piek is nu. Net als Einstein.
Met Windriaans, de genormaliseerde windmolen, en Speelboten, de genormalsieerde zeilboten, kan elke windkracht worden gebruikt. Om Antarctica heen sterft het van de cyclonen. Op Antarctica zelf heersen zogenaamde Gails. Er is dus energie zat!
Met energie is er water. Dit, doordat demineraliseren van zeeweater energie kost. Heel veel energie! Verder is het natuurlijk logisch om na de verbroedering de woestijnen te benutten voor de zon.
Tijd bestaat niet. Morgen kan er vrede zijn.
Veel woestijnen waren vroeger oerbos, zoals Noord Afrika, beter bekend als de Sahel. De Egyptenaren hebben alle bomen gekapt en een kaalgeslagen zooitje achter gelaten. Met water en mest wordt Noord Afrika weer groen. Bos, weide- en landbouw gronden. Het Midden Oosten wordt weelderig.
Speelboten varen (zeilen en surfen*) en Windraains draaien op wind. Eerst is het dus zaak om de term windenergie onder de loep te nemen. Windenergie zonder cyclonen is, ( vrijwel ) niets.
EWEM, European Wind Energy Masters onderzoeken al maanden mijn werk. Sinds donderdag 30 september 2021. Dit, terwijl het kwartje binnen een seconde valt. P 21 p 54. Zien is geloven. Cyclonen leegzuigen lost het energie probleem op.
De grootheidswaanzin van alle deelnemers leidt tot grote waardeloze windturbines. Het publiek wordt door alle deelnemers in de maling genomen. Hoe hoger, des te meer wind, en des te groter, groter, hoe meer Watts. Wel, een simpel rekensommetje laat zien dat Windriaans op Antarctica en Speelboten om Antarctica tot oneindig keer beter zijn. E=MW^3 ( voor wind turbines ) en E=1/2Mv^2 in Joules, voor transversaal bewegende massa's. M in kg, W en v als windnsleheid in m/s.
Ten eerste: het waait niet in Europa. Gematigd klimaat.
Voor wind moet U naar de Zuidpool, zoals Kapitein Cook ons leerde. Te veel wind en te koud. Het spookt op de 40ste, 50ste en 60ste breedtegraad.
Volgens de laatse metingen dekt de windenergie tot hoogstens tien procent. De rest is nog steeds verbranding van fossiele bransdstoffen en kernenergie.
We vechten dus in feite tegen kernenergie en de fossiele brandstoffen ( de olie is bouwstof, C, carbon / koolstof ).
Denk als een blanco kind en zeg: Eureka!
Stability. Normal. NEWTON. No “arm” between the lift and underwater-ship, respectievely, appendages.
Water komt van verbranding waterstof. We hebben input nodig, cyclonen, wind. Windenergie krijgt een nieuwe pagina. . Water comes from burning hydrogen.
We need hydrogen so, we need formula Spailboat. The planet opens. We were blind! Stupid is the word in fact. Short sighted, maybe. We are, after all, not perfect but, humans.
Spailboat, Speelboot opereert op water en laat de zwaardwilen draaien / spinnen. Dan wordt er waterstof opgewekt. Spailboat acts at sea. Windriaan acts on land.
Windriaan, spin-off van Speelboot, is een genormalseerde windturbine die is gebaseerd op een V I K I N G - s c h i p. Een vikingschip gaat het liefste half wind. Lekker surfen.
Windriaan, spin off from Spailboat, also normalized is based upon normal lift transfer.
F_action = F_ reaction. The strength is parameter. Well, let us make strong enough like, buildings and dams.
Windriaan is spin off from Spailboat and is a normalized windmill.
Now, endless amounts of hydrogen is our share. Nu zijn eindeloze hoeveelheden waterstof ons deel.
En dus, omdat demineraliseren slechts energie kost, water. In het Midden Oosten en Noord Afrika. Eten. Oasen.
De aarde managen. Saving the oil, C, Carbon, for construction.
Managing the earth. The population can grow with a factor 100 to 1000 without any problem. Revolution. Formula: Spailboat, Windriaan, Wheel ( pair of rings with MAGLEV in between for layering /bearing ) , sword wheel.
"Half-wind" zeilen is RACEN. RACEN is mogelijk met VIKING-schepen omdat de lift nagenoegt oplijnt met de reactie-kracht in het water, opgebracht door het onderwaterschip en de water appendages, als roeren. RACEN IS SURFEN! De wind maakt de ( korte wind- ) golven! P29 en p 28. See also: www.flickr.com/spailboatspeedsailcrafts www.flickr.com/windriaan www.flickr.com/windriaanspailboatspeedsailcrafts
E=1/2Mv^2 for transversal moving of a Mass ( object, like the Spailboat ) and for spinning E=MW^3 with M as Mass or, Money or, Constant and W as windspeed in m/s. Above ten beaufort things really going to count. Now, we ( mankind ) can say: we are using the wind. Wind energy: chapter two.
The planet opens. We have to unite as mankind just in order to manage the planet.
Voorwoord.
Bij het stadion begint het bloed te koken. We spreken 18 mei 1990. De Rolling Stones trappen hun Urban Jungle Tour af in Nederland, Stadion de Kuip, Rotterdam. De europese Urban Jungle tour is feitelijk de Steel Wheels tour, vernoemd naar het gelijknamige album, Steel Wheels dat in 1989 uitkwam.
Zoals gewoonlijk was niemand voorbereid op het geweld dat uit de speakers kwam. Pink Floyd's record, 500.000 Watts, werd verpulverd met een factor twee.
De Stones speelden zo goed dat ik spontaan besloot mijn boot te verkopen om ze te volgen door Europa.
Van het een kwam het ander. Enfin, veel leesplezier.
At the Stadium MY BLOOD starts to boil. We speak 18 May 1990. THE ROLLING STONES kick off their URBAN JUNGLE Tour in Europe, Stadium THE CUP, ROTTERDAM. The european UBAN JUNGLE tour is in fact the STEEL WHEELS tour, in North America. The world TOUR STEEL WHEELS was called in europe UBAN JUNGLE, ( Mick was fed up by the steel wheels stage and wanted a fresh podium) called after the album STEEL WHEELS, which came out in 1989.
Like usually, no one was prepared for the VIOLENCE what would come out of the speakers. Pink's Floyd record for the Wall, 500.000Watts was pulverized by a factor two.
De Stones played so well, that I instantly decided to sell my boat, to follow them through Europe.
Enfin, one thing led to antother. Enjoy!
Boek over de setlist van de Rolling Stones.
Book concerning the set-list of THE ROLLING STONES.
BOOK
BOEK
Hoofdstuk 1 Ken's hotel
Ken’s hotel lag fantastisch midden in de stad, Londen. De Japanner vertoonde groot inzicht aangaande touren met de Rolling Stones. Hij bezette een piepklein kamertje met net genoeg ruimte voor een tweepersoons bed en, een badkamertje. Mount en ik hadden afgesproken met de, werkelijk meer dan fantastische Ken, ten einde samen de stad te bekijken. Tijdens het touren vind ik het overigens zonde om energie en geld te verspillen aan sightseeing. Steden bezoeken, als zijnde een tourist, en, geld uitgeven aan andere dingen dan nodig, tijdens het volgen van een tournee, doe ik later wel. Mount en ik sliepen op een camping, nabij het voormalige Crystal Palace. Prachtige verhalen van de camping eigenaresse. Jammer dat het weg is. Kenmerkend voor de omgeving is de heuvel waarop een hoge zendmast staat. De camping zelf heeft ook bijzonderheden. De eerste is de prijs. De eerste nacht komt er nogal wat bij zoals, lidmaatschaps-kosten. Ik kende twee campings in Londen en die ene is veel duurder dan die andere. Maar, omdat ik die andere niet zo snel kon vinden met de auto reden we, eigenlijk uit nood naar die duurdere. Wat denken ze eigenlijk wel “daar” in, Engeland, dat het geld ons op de rug groeit? Desalniettemin hadden we het uitstekend naar ons zin. De auto stond fier naast ons kleine tentje, vlakbij de ingang. Maar, het belangrijkste was, dat, we pal naast een opgeschaald schaakspel opgesteld stonden. Een pion was, ongeveer, zo groot als een schaap. Een vak besloeg, plus minus: 70 bij 70 centimeter. Het hele schaakbord besloeg twee tot, drie parkeervakken. Eerder was ik ook al op deze camping geweest edoch, niet om er te kamperen maar, omdat ik er met iemand had afgesproken. En toen al vond ik het best leuk, zo'n groot schaakbord. Sterker, ik vond het fantastisch. Net zoals ik het, “Land Van Ooit”, nog steeds geweldig vind. Later, in, 2000, werkte ik zelfs even voor het “Land Van Ooit”, namens de, TU-Delft. Het “Land Van Ooit” wilde uitbreiden en wilde, van te voren, de grond laten onderzoeken. De grond was prima ontwaterend. Niets aan doen; het is goed zo. De meneer van het “Land Van Ooit” was, enigszins, teleurgesteld. Er waren geen problemen. Hij had waarschijnlijk verwacht, wellicht misschien wel stiekem gehoopt dat er pompen en gemalen aangelegd moesten worden. Maar, dat, was niet nodig. De grond was prima ontwaterend. Ja, het werkelijk sprookjesachtige “Land Van Ooit” lag gesitueerd op een zandrug naast een rivier, vandaar. Betere ontwaterende grond bestaat er feitelijk niet. Zelfs toen ik daar elke dag kwam, gedurende een paar weken, vond ik het geweldig. Ik voelde me groots, in de kantine, met de acteurs en actrices. Zelfs in de kantine heerste die sprookjesachtige sfeer. Veel leuker dan de, Efteling, dat een paar kilometer verderop ligt. De Elfjes en de sprookjes van de Efteling vind ik niets, nepper dan nep vind ik de Elfteling in feite. Kijk, er zou een vliegend tapijt zijn. Nou. Ik ben natuurlijk niet goed maar, ik zag al van drie kilometer afstand de kabels. Wat een oplichterij, die Efteling. Alhoewel het roeien wel leuk was natuurlijk. Ja, moeders weten er altijd er wel iets van maken natuurlijk. Die weten het wel. Maar kijk, het Franse Leger, waarvan de soldaten, per slagorde, dieper in het water, in het water, verdwenen, in, het “Land Van Ooit”, vond ik helemaal te gek. Daar deed dit schaakspel me aan denken. Destijds werd er nog lustig geschaakt en de halve middag ging verloren aan het volgen van verschillende potjes schaak. Nu we zelf naast het schaakbord stonden, vond ik het weer leuk. Alleen, nu was er niemand meer om te schaken. Dus, dan maar een beetje rommelen met de schaakstukken. Toen bleek waardoor er niet werd geschaakt door het overige publiek want, de stukken vielen bij het minste geringste uit elkaar. Dit, om de teloorgang was de ( westerse – ) beschaving alvast in te leiden. Intussen is het geciprokeerd. Althans, het ziet er gewoon erg goed uit allmaal. Het kaf is zich aardig aan het scheiden van het koren. Het zag er allemaal nog wel aardig uit maar, bij nadere inspectie viel alles uit elkaar. In, 1995, waren de schaakstukken nog heel en, veel witter en dieper zwart. Om het verhaal omtrent het schaakspel af te maken; in, 2007, was ik er weer. Eerst ging ik natuurlijk naar de goedkope. Maar die was opgedoekt. En, omdat, het al te laat was, die avond om, nog te verkassen, zette ik mijn tent gewoon ergens achteraf neer, tussen een paar bosjes. De volgende morgen om, klokslag acht uur, kreeg ik bezoek van een politie-agent. “It is not allowed to stay in the open, so, you must find a campsite.” Ik schrok wakker. Niet echt eigenlijk want, ik had rust gevonden en nam het geouwehoer van die agent op in mijn droom en ik droomde dus gewoon eerst een kwartiertje door. Bij mij is de scheiding tussen de, zogenaamde, werkelijkheid en de droom een vaag begrip. Het was precis goed. Want in mijn droom besefte ik dat de agent nu echt boos was. Nachtmerries zijn, nu eenmaal, mijn leven. Ik zei de agent dat, ik, gisteravond laat, hier aankwam en dacht dat, de camping, op het landje erachter, er nog zou zijn. Ik dacht, ongelofelijk. Echt ongelofelijk. Miljoenen mensen kapot geschoten, en, toen dat niet opschoot, vonden ze nog even snel de mitrailleur uit, want, dan schoot het doodschieten tenminste lekker op. India zal blij zijn geweest met de: “good manners”. En, dan, nog net doen of je de arm van de wet bent. Die plaat ketst altijd lekker. Zo voorspelbaar. Heerlijk gewoon. Ik genoot wereklijk, want, kon ik even de engelse taal ophalen. “Die is al jaren dicht”: zei de agent. Jammer; dacht ik. Hoe moet ik lopen, agent? Zo en zo. Oh ja, daar is dat lekkere eettentje met, die lekkere koffie. Voor weinig. Ik wist weer waar ik was. Nu moet ik helemaal naar de andere kant van de stad, naar die dure camping maar, wel inclusief: “HET GROTE SCHAAKBORD”. Dat wel natuurlijk. In, 2007, kwam ik net uit, Ierland, Slane Castle, welk is gelegen net buiten, Dublin. In, 2007, zitten we al in de tijd van de vlieg-prijs-vechters. En het was zelfs zo dat, als ik via, Dublin -de thuishaven van vlieg-prijs-vechter, Ryan Air-, naar, Londen, vloog, dit voor een enkele Euro kon. Wel gaan er dan van die heerlijke ingewikkelde vliegreis-voorspellen aan vooraf op het internet. Stel; vertrek: Vrijdag, van, Nederland, naar, Dublin, want, het concert was op, Zaterdag; wat kost dat dan? En, stel nu eens dat, er niet vanuit, Amsterdam, vertrokken wordt maar, vanuit, Eindhoven -de Hollandse basis van Ryan Air-; wat scheelt dat dan? Wel, dat scheelt gewoon een slok op een borrel. En, wat als ik nu eens niet op, Vrijdag, vertrek, maar op, Donderdag? snel bereken ik dan de kosten voor een dag extra overnachting en daarmee begint het spel pas echt. Want, vliegen op, Vrijdag, spaart een dag uit, en dus ook een nacht. Als het prijsverschil tussen de vluchten van, Donderdag, en, Vrijdag, dus meer dan twintig Euro zou zijn, dan vlieg ik derhalve op, Donderdag. En de keus bleek zich al zelf te bepalen, want, Vrijdag, werd, al overdenkende, volgeboekt door anderen. Ah, da's mooi. Er gaan meer mensen naar de, Stones, in, Ierland. Ik klik, min of meer, gedwongen, op vertrek, Donderdag, vanuit, Eindhoven, en, vervolg de internetpret met het verkennen van het vervolg van de reis. Na, Ierland, volgde het slotakkoord in, Londen, de, O2_Arena. Een grote tent, althans, dat dacht ik. De vlucht vanuit, Dublin, naar, Londen, op, Maandag, was een Euro. Ter vergelijk; als ik op, Zondag, zou zijn gegaan, dan was het boven de honderd. Wel moest ik ook zondagnacht in, Ierland, blijven, nadat eerder al donderdagnacht was ingecalculeerd. Mono, bijvoorbeeld, vloog in op, Vrijdag, en vertrok op, Zondag. En zodoende scheelde hem dat twee nachten in, Ierland. Vervolgens vloog, Mono, die volgende, Donderdag, naar, Londen, vanuit, Nederland. Terwijl ik vanuit, Dublin, rechtstreeks naar, Londen, vloog. In, Ierland, had ik geluk. De camping was immens. In, Duitsland, had ik wel eens een grote kamperende menigte gezien met open vuren, maar het went nooit. 30.000 mensen op een camping zijn gewoon een heleboel mensen. Temeer omdat het een soort ongeschreven wet lijkt om zoveel mogelijk overlast te veroorzaken. Trouwens, het was geen eens een camping maar, een aanzienlijk stuk boerenland. Toen ik op donderdagmiddag aan kwam was ik een van de eersten. De boer had nog geen idee wat hem te wachten stond, want de volgende dag, de, Vrijdag, voor het concert, kwam de ware invasie, van ongelooflijk veel Engelsen bovendien. Ik had op tournee eigenlijk nog nooit met Engelsen te maken gehad, buiten, Engeland, dan. En ik denk dat niemand kon bevroeden hoe Engelsen zich gedragen op een stuk boerenland. Op, Donderdag, was de boer nog rustig en liet me een keukentje zien. Ik kocht aardappels, een stuk vlees en wat groente en begon te koken. De boer ging even kijken of het allemaal wel goed ging en betrapte me op het schillen van aardappels. Zijn bek viel open. Die, Hollander, schilt aardappels, zo zag je hem kijken. Het paste allemaal precies. Ierland, is namelijk een aardappel-land en, Hollanders, zijn, onder andere, bekend, door van, Gogh's aardappeleters, voelt U wel? Er was dus een heel verhaal, misschien wel een hele geschiedenis in die ene blik, van hem, naar mij, aardappels schillend. Goedkeurend ging hij weg en de donderdagavond verliep rustig. Meer mensen kwamen aan, gingen even buurten in het keukentje, en dachten waarschijnlijk dat, ik erbij hoorde. Ze vroegen immers allemaal netjes om even warm te mogen worden in het keukentje. Ik liet het maar zo. Grappig was het zeker en, handig bovendien. Na het eten bleef ik maar in het keukentje zitten, want buiten regende het onafgebroken. De hele avond was het een komen en gaan van nieuwe gasten en steeds werd er goedkeuring gevraagd. Ik knikte en groeide eigenlijk in mijn rol. De keuken was mijn territorium. De volgende dag zou, Mono, komen, maar ook, de tienduizenden anderen. En daar was, denk ik, niemand van de gasten van, Donderdag, op voorbereid. Op, Vrijdag, vulde zich het landstuk met tenten en campers. Het dorpje, Slane Castle, werd overspoeld, en ik kookte een maal voor, Mono, en mijzelf. Die avond werd het druk in het keukentje. De boer kwam af en toe nog even kijken, en zag dat ik de zaken aardig onder controle had. Maar, eerlijk is eerlijk, ik had de zaken geheel niet meer onder controle. Eerst aftastend maar, tenslotte werd het mij botweg gevraagd door sommigen. Mag ik een joint draaien? Ik zei natuurlijk ja, want, het was na tienen, en de boer had aangekondigd te gaan slapen. Ik schatte in dat het wel kon. Enfin, om elf uur in de avond kwam de eerste joint in mijn handen. Mijn eerder die dag en avond ontstane en, uiterst zorgvuldig opgebouwde gezag verdween als sneeuw voor de zon. Lul, dacht ik. Houd toch je bek, in, Godsnaam, dacht ik. En plotseling was het twee uur 'snachts. Mono, ging slapen en ik ging maar mee naar de tent. De keuken was niet meer mijn domein. Eerder die dag was het vanuit het keukentje perfect te zien hoe het stuk land zich vulde. Toen had ik nog wel de autoriteit over het keukentje, het enige warme plekje. Die avond viel ik dus van mijn voetstuk op het moment dat ik goedkeuring gaf om joints te laten rollen en er zelf van mee rookte. Ik bleek gewoon een, Nederlander, en geen hulpje van de boer, zoals ze dat zichzelf hadden voorgesteld en te merken was duidelijk dat de gasten die eerder heel beleefd tegen me hadden gedaan, daar een beetje spijt van hadden. Die dag was dus eigenlijk het hoogtepunt van het lange weekende in, Ierland. Daar waar overdag nog de nieuwe gasten om goedkeuring vroegen, en zich ook heel beleefd gedroegen, daar was die avond niets meer van over van enige vorm van gemanierdheid. Overdag werden de grenzen heel schoorvoetend opgezocht maar die avond was het zo erg uit de hand gelopen dat ik heel stiekem wegsloop en eigenlijk gewoon afdroop. Want, wat was er allemaal gebeurd die dag? Vanuit de warme basis, het keukentje, keek ik mijn ogen uit. Engelsen, op vakantie zijn beesten. Duitsers zijn kinderen en zeer keurig, vergeleken met het, Engelse -, en, Ierse, campinggeweld. Met bijlen, echt van die grote bijlen, trokken ze omliggende bossen in en hakten complete bomen om. De boer vond het allemaal goed. Ik dacht nog, wat moeten ze nu met bijlen? Maar toen ik grote vuren zag ontvlammen, wist ik het. Het regende maar door en ondanks de regen ontstonden er overal grote vuren. Geen kleine vuurtjes zoals wij die kennen van een kampvuurtje op het strand of zo, maar vuren die er echt toe doen. Het hele stuk land was helder verlicht en warm. Het was dus zo dat er eentje, om een uur of drie in de middag, met een bijl uit een camper tevoorschijn kwam en dat die aanvankelijk, overdreven schoorvoetend, het bos in toog. Nadat bleek dat de boer dit niet verhinderde en, dus, het houthakken in de bossen om het stuk land toeliet, kwamen er overal bijlen tevoorschijn. Wat er volgde is eigenlijk niet te beschrijven. Vanuit het warme keukentje zagen we de mensen met de bijlen compleet door het lint gaan. Daar waar er eerst nog die ene met een bijl het bos in ging, daar gingen er nu echt honderden tegelijk het bos in. En een groot deel van de campinggasten was het bos ingegaan om te hakken, letterlijk. Drijfnat kwamen ze uit de bossen met grote hoeveelheden hout. Kennelijk is houthakken een bezigheid die Engelsen zeer aanspreekt. Na dus aanvankelijk vanuit het keukentje alleen die eerste met de bijl het bos in zien zijn gegaan was het na uur menens. Stapels hout werden in de fik gestoken. Om zo'n vuur werden vervolgens de tenten weggehaald en rond de vuren ontsponnen zich taferelen die zo uit, Robin Hood, gehaald zouden kunnen zijn. Tijd, die bestaat niet, zoveel is wel duidelijk, als de ware aard naar boven komt. Zingen, stoeien, en, natuurlijk, een oorverdovende herrie. De volgende dag was, Zaterdag. Concertdag. En het regende nog steeds. En ook was er een stevige wind. Alles was vies en doorweekt. Mono, had de wekker gezet en om klokslag acht uur sprong hij uit bed. Ik ging nog even verder met slapen, maar dat ging niet, want er stond tien centimeter water in tent. Ik droogde mijn slaapzak en mijn kleren in het keukentje, en ging om tien uur naar de rij. Mooi, want, Mono, had een plaatsje bezet gehouden. En dus stond ik die dag weer eens de hele dag in de stromende regen in de rij voor een Stones-concert. Toen we over het terrein naar voren renden waren de grasvelden nog groen. Die avond was alles zwart van de modder en er was werkelijk geen groen stukje gras meer te zien. Libgart, was er ook. Hallo, hoorde ik, in het, Duits, en natuurlijk, dat was, Libgart, wie anders. Libgart, wilde meer dan ik, want, ik had destijds een vriendin thuis. Dus, het gesprek bleef bij, hallo. Vlak voor het donker werd kwamen de, Stones, op. Een groot deel van het Ierse gezelschap waar ik door werd omringd was toen al zo dronken geweest dat het al staande in sliep viel en dreigde om te vallen. Ik hield een meisje een paar uur rechtop en toen ze was hersteld ging ze gewoon door met drinken. Als dank kreeg ik de fles frisdrank overhandigd. Die fles was naar binnen gesmokkeld. Alleen de kleur van het sap leek op frisdrank want het was pure, Wodka, of, zoiets. Het concert was goed. Echt goed. De, Stones, waren echt goed aan het spelen. Dat was een meevaller want aan het begin van het derde jaar van de, Bigger Bang Tour, was het echt niet goed. In, 2005, begon de, Bigger Bang Tour, en dat was eigenlijk een heel belangrijk jaar voor de, Stones. Charlie Watts, was genezen van kanker en, Mick, en, Keith, schreven een goed album. Het beste werk sinds, Some Girls, in, 1978. In, 2005, waren de, Stones, voor hun doen, nog heel erg fris. Nieuwe nummers spelen is altijd inspirerend en deze keer waren het nog echt goede nieuwe nummers ook. Rough Justice, Oh No Not You Again, Rain Fall Down, Streets of Love. Ik bedoel, na, Start Me Up, van het album, Tattoo, uit 1981, zijn er feitelijk geen betere nummers, geschikt om, live on stage, uit te bouwen, gekomen. Het album, Bigger Bang, was vergelijkbaar met, Tattoo. Ik vind, Tattoo, ronduit flitsend. In, 2005, kwam, Bigger Bang, uit, en opnieuw was het flitsend. Ergens was het dus logisch dat de, Stones, in, 2005, vers waren en derhalve moeiteloos van nummer tot nummer gingen in de concerten. In, 2006, volgde dan het tweede jaar van de tour en juist in dit jaar waren ze in topvorm, getuige de concerten in bijvoorbeeld, Japan. De setlist bestond in, 2006, uit de krakers van vroeger met daartussen de nieuwste knetterrock van de, Bigger Bang. Ook in, Amsterdam, was het concert van, 2006, gewoon erg goed. Get Off Of my Cloud, werd op het mindden-podium gespeeld, voor mij een verrassing, en stagneerde niet. Het karkas, inclusief overgangen en opbouw, van, Get Off Of my Cloud, kwam rechtstreeks uit de jaren zestig, gespeeld over een moderne, P.A.. Juist het afstoffen van oude nummers tot aan het skelet, wat dan bestaat uit de gitaarriffs, is het werk van, Keith. Ik deel altijd de nummers van de, Stones, in, in, kleuren. En dan blijkt dat de componist toch wel heel belangrijk is, als het gaat om klassieke muziek opnieuw te spelen. Ik vind in deze dat nummers als, Get Off Of my Cloud, 19th Nervous Breakdown, Factory Girl, Ruby Tuesday, As tears Go By, klassieke nummers zijn, zeker in deze context, waar de Stonesmuziek wordt beschreven. Get Off Of my Cloud, had precies de goede kleur en dat vond ik knap. De setlist van de, Bigger Bang Tour, bestond dus uit de uitstekende nieuwe nummers, de bekende hits en de oude klassieke nummers. Het nieuwe nummer, Streets of Love, paste perfect in een vol stadion. Mick, weet het publiek tot stilte te brengen, en dan komt het geweldige mooie middenstuk, met, Keith, in de hoofdrol op de akoestische gitaar. Maar tegen het einde van nummer komt de outro-solo en dat doet Ronnie Wood. Ronnie Wood, speelde steeds beter en werd heel belangrijk. Veel belangrijker dan in de voorgaande tournees. Streets of Love, werd langer en langer en dat kwam door, Ronnie Wood. De outro van, Streets of Love, maakte van het nummer een symfonie op zichzelf. In, 2006, stond er geen maat op, Ronnie Wood, en dit kwam mede doordat, Keith, na de herfst van, 2006, toch echt kapot was. Ronnie, Rockt, dat U weet. Ronnie, is eigenlijk een pure rocker, en juist toen, Keith, even minder was, het hele begin van het derde jaar van de, Bigger Bang Tour, speelde, Ronnie, voor de band uit. En dit, was nog nooit vertoond, omdat, Mick, gewoonlijk, Ronnie, kort houdt. Nu niet meer. In, 2007, was het een zooitje. Gewoon, doodmoe. In, 2007, was de koek, aanvankelijk, op. De bandleden, zichzelf min of meer voortslepende, klaagden in de week voor de aanvang van het derde jaar van de, Bigger Bang, over pijntjes en vermoeidheid, en, aangezien het hotel midden in het centrum van het smerige, Brussel, lag, was er geen mogelijkheid om frisse lucht in te ademen. Het leek wel of we allemaal ziek waren en dat was ook zo natuurlijk. De vieze lucht afkomstig van het drukke Brusselse verkeer maakte de lucht dik en vies. Toen ik dat zei tegen, Daryl, knikte hij begrijpend. Europese steden zijn vies, vooral als het weer mistig is. Ja, dit is natuurlijk niets, die smerige lucht. Het openingsconcert in, België, was derhalve bedroevend slecht. Het leek erop dat, Keith, te veel had gedronken en, niet alleen in de afgelopen dagen. De drie jaar durende wereldtournee was dus een jaar te lang. In, Nederland, Nijmegen, herstelden ze zich enigszins maar, ze waren zichtbaar uitgeput en opgebrand. Bovendien was het die zomer van, 2007, overal rot weer in, Europa. In, Nijmegen, werd, vanwege de regen, het voorprogramma, Van Morrisson, geheel afgelast. Ik luisterde in de loop van die zomer naar de bootlegs van de concerten in het Oostblok en maar heel sporadisch kwam er iets van kracht naar boven. In, 2005, en, 2006, speelden ze veel beter dan aan het begin van het derde jaar van de, Bigger Bang Tour. In, Ierland, speelden ze dus, als complete verassing, weer heel goed. Sterker, ze speelden, Slane Castle, omver. Ik denk zelfs dat, dit het beste concert was welke ik ooit zag. Ronnie Wood, was in topvorm en was beter dan, Keith. Ronnie, was eindelijk een volwaardig lid en stond naast, Mick, en dus niet meer eronder als een soort van kwajongen. De verhoudingen zijn veranderd. Ronnie Wood, was een volwaardige, Rolling Stone, en een bewijs hiervan is het solo-album van, Ronnie Wood, dat hij even na de, Bigger Bang Tour, maakte. I Feel Like Playing, is uitstekend. Bernard Fowler, zingt en arrangeert, en daarmee is, Bernard, niet alleen meer in dienst van, Mick Jagger.
Zondag verliet bijna iedereen de boerenlandcamping van de boer. Het was nu een modderpoel. Voetafdrukken waren, tien, tot, twintig, centimeter diep, met soms onderin zo'n voetstapspoor schoenen. En van onderuit die sporen vond ik een paar Nikes. Donderdag was het landje nog een mooie grasvlakte. Mono, vertrok ook. Hij moest werken op, Maandag. Ik bleef nog tot en met, Maandag, en dus was ik zondagavond weer de baas over het keukentje. Maar, er was iets veranderd. Nu kwamen er bijvoorbeeld geen mensen meer om aan te meren en om zich op te maken voor het concert, maar de mensen gingen heen. Eerst bleef ik lang slapen, want het was voor het eerst droog. Toen ik wakker werd en opstond zag ik tot mijn stomme verbazing dat veel tenten gewoon werden achtergelaten. Ook schoenen werden achter gelaten. Ik liep dus die zondag middag in alle rust naar spullen te zoeken en vond een paar Nikes in de modderpoel. Ik liet ook mijn tent staan en confisqueerde een betere. Maar wel eentje die zwaarder was dan de oorspronkelijke kleine tent. Vandaar ook dat ik baalde toen ik door die agent op dinsdag morgen in, Londen, werd betrapt. Niet alleen was het vervelend om niet gratis te kunnen kamperen in een eerder door mij veronderstelde veilige wildkampeerplek, het was gewoonweg een zware klus om met die zwaardere tent van de ene kant van, Londen, naar de andere te gaan. De afstand vanaf de wildkampeerplek, tot aan de metro, was al aanzienlijk, en, na veel overstappen in de metro en na het nemen van een bus vanuit, Brixton, moest er vanaf het busstation in, Crystal Palace, nog een paar kilometer worden gelopen tot die camping met het schaakspel. Dinsdag in de namiddag kwam ik aan op de camping met het schaakspel en na het opzetten van tent ging ik slapen. Na het wakker worden ging ik wat eten halen om vervolgens weer te gaan slapen. Nu was het, Woensdag. Ik volgde de standaardprocedure en ging naar het hotel waar de, Stones, waren. Ik had geen kaarten voor de concerten in, Londen, en feitelijk had ik helemaal geen geld. Ik gokte op de goedkope camping en ging er vanuit dat die die er nog zou zijn. Nu moest ik reizen per metro en bus naar de duurdere camping en reizen is ook gewoon erg duur in, Londen. Ik kocht wel een weekpas en ik was toen al bijna blut. De metro en de bussen, met een weekpas, zijn geweldig. Tijdens het reizen ook nog eens uitrusten. Een weekpas en deze camping waren dus erg duur. Dat wist ik nog wel van vroeger, toen ik als gast even langs kwam op de dure camping, om kennissen op te zoeken, terwijl ik op de goedkope camping zat, vlakbij de metrolijnen en vlakbij de treinstations, richting, Wembley. De camping met het schaakspel ligt overal ver vanaf, en is bovendien erg duur, in 2007, nog, zestien Pond per nacht, en in, 2011, was dat opgelopen tot negentien Pond, en de afstand tot het busstation is aanzienlijk. Helemaal doorweekt, want het regende maar door, kwam ik aan bij het hotel. Ik had nog net geld voor een blikje cola en een brood. In de lobby van het hotel had ik niets meer te zoeken. Normaal gesproken zijn de lobbies en de bar van het hotel waar de, Stones, zich begeven, de verzamelpunten. Nu zag ik eruit als een zwerver. Ik keek door de ruiten van hotel en zag dat de bar helemaal uitpuilde van de mensen. Eenmaal bij de, O2_Arena, aangekomen bleek dat het geen tent was, maar een geluiddichte schaal. Zonder geld en zonder kaartje was dat een streep door rekening. Ik dacht dat de, O2_Arena, een tent was en dat ik lekker buiten kon luisteren. Ik ging terug naar de camping. De volgende dag was, Donderdag. Veel fans zaten te wachten op het moment dat de, Stones, in de busjes stappen om naar het concert te gaan. Meestal is dit om een uur zes in de middag. Het was nu pas half vijf en dus veronderstelde de meute nog geen manoeuvres van de band. Ik liep om het hotel heen, naar de achterkant, en daar ging een deur open. Ik liep zo tegen, Keith Richards, op. How are you doing? Well, you got four stars, you can make it five. Die avond ging ik niet meer langs de, O2_arena, maar naar de camping, waar de schaakstukken staan. In, 2007, was het schaakspel nog compleet, maar in, 2011, was het niet meer compleet. In, 2011, was ik er weer, min of meer, beland. Mono, wilde, Suede, zien in de, Brixton Academy, en had al maanden van te voren zijn treinreis geboekt voor de tunMeltrein, maar, hij kon niet op die dag. Ik wel. In, 2011, had ik echt geen geld. Geen eens geld voor koffie bijvoorbeeld. In, 2007, had ik weinig geld, maar nog wel genoeg voor een weekpas voor het openbaar vervoer. Ook de voorafgaande internetpret in, 2007, die gepaard gaat met van het boeken van vliegreizen met prijsvechters maakte duidelijk dat, 2011, een heel andere tijd was. In, 2007, was er nog geld en er was nog hoop. Ik dacht ook dat mijn vriendin van me hield, iets dat toen al voorbij was, maar, dat, had ik, natuurlijk weer niet door. Op de, Donderdag, dat, ik naar, Dublin, vloog, verliet ik mijn onbezorgde bestaan. Nog even pieken in het keukentje, het concert meemaken van, Slane Castle, maar na terugkomst met de grond gelijk gemaakt worden door eerst mijn vriendin, en, daarna door een aanvaring met, gevolgen, met de politie. In, 2007, droomde ik nog, in, 2011, niet meer. Toen in, 1999, de voor mij derde wereldtournee van de, Rolling Stones, afliep, zoals gewoonlijk gebeurt dat zo rond de Engelse concerten, gingen mijn gedachten uit naar de dagen op tournee. Ik was helemaal niet van plan om in, 1990, de tournee te gaan volgen, maar de, Rolling Stones, speelden zo goed, dat het idee spontaan opkwam. Voordat ik het wist sliep ik, een paar weken na het openingsconcert in, Rotterdam, in, Parijs, op straat, en vanaf toen was het een kleine stap om een de tournee te volgen met alleen geld uitgaven voor kaartjes en eten. Ik tourde in die tijd met een zogenaamde maandkaart voor de trein, interrailkaart, ofwel een soort jongerenkaart die me voor honderd gulden doorgang bood in heel, Europa. Behalve dan in, Oost-Duitsland, en prompt werd ik direct na de controle van ongeldige ticket uit de trein gegooid door een Oost-Duitse conducteur. Ik deed net of ik niets begreep van zijn boosheid, en keek weer zo neutraal als mogelijk. Het kostte allemaal al genoeg, en voor dat stukje geld omwisselen, dat nooit natuurlijk. Ik zou wel zwart door Oost-Duitsland gaan rijden. De muur tussen, West- en Oost-Berlijn was in, 1990, al een jaar weg, maar de twee Duitslanden waren nog niet samen. Dat stukje door Oost-Duitsland deed ik zonder te betalen. Ik werd eruit gegooid en had daarmee mazzel dat ik niet werd opgepakt. Het bloemige bestaan tijdens de zomer in Westerse landen, met zijn onbezorgde reizende mensen, tekent schril af tegen de verharde, in het geheel niet bloemige en onbezorgde, bestaan in, Oost-Duitsland. De zomer zorgde daar alleen maar voor een grote stofwolk, die alles nog onwezenlijker maakte. Dromen worden verstoord door de werkelijkheid; dat wist ik vanaf toen. Ik was namelijk nog niet eens begonnen met mijn smoes, of ik werd opgepakt door de man en eruit gegooid. In het Westen maakt de conducteur je in het openbaar belachelijk, zodat de kaartloze gaat blozen en, dan, krijgt de kaartloze een reprimande: nooit meer doen! De omstanders manen dan de conducteur zogenaamd tot een strijk over het hart, waarna de conducteur net doet of hij het niet gezien heeft en doorloopt. In, Oost Duitsland, wordt dat toneelspel over geslagen. Jij, uit het westen, zogenaamd geen geld voor een treinkaartje en toch hier reizen: ''op rotten!'' De strijk over het hart is daar weg geërodeerd. Het eerst volgende station was mijn deel, en dit was een piep klein perronnetje, waar normaal gesproken de trein niet eens zou stoppen. De conducteur had kennelijk direct opdracht gegeven om bij het eerst volgende station te stoppen, om me er eruit te gooien. Mijn planning viel in het water. Mijn eerste zorg was om zonder geld weg te komen uit, Oost-Duitsland. Het was nog maar een klein stukje, een of twee stations, en dan was ik weer in, West-Duitsland, waar de interrailkaart gold. Ik besloot toch weer om zonder kaartje deze trein te betreden. Het moest wel erg raar lopen, wilde ik dat kleine stukje niet in staat zijn om de conducteur te ontlopen. Dat lukte. Een triomf, want, het eerste stuk was ook zwart, totdat ik eruit werd gegooid. Nog even doorzetten, dacht ik bij mijzelf. De moed verzamelde ik tijdens het wachten. Wachten, gewoon, tot de volgende trein, die overigens pas drie uur later kwam!? Het rittenschema op het station was overigens een heel klein bordje, ter grootte van een, A-3tje. En, op het hele station was er maar een exemplaar. Na een uur wachten en dwarrelen vond ik dat bordje met het rittenschema. Nog twee en een half uur wachten. Wat? Ik heb al een uur gewacht. Wachten is dus gewoon dagelijkse kost in, Oost-Duitsland. Want, waar moet je heen, als Oost-Duitser? En wat moet je daar dan doen? Er is geen werk en er is geen vertier. Doelloos is het om te reizen zonder geld. Oost-Duitsland, stemde me treurig. En, nu het toch over, Oost-Duitsland, gaat. Ik werd er behoorlijk door wakker geschud. Oei, dacht ik, die hebben snel wat belastinggeld nodig van mijn, Pa, en, Ma. Alle gevels waren eigenlijk al weggerot en alles was donker geel en zwart-grijs en stoffig. De op vies zand lijkende gele -, en licht bruine in-en-in vieze, dikke lucht smeerde als een luchtpasta over de gebouwen en de straten de straten tot een troosteloos geheel. Zelfs de vlaggen leken niet eens op vlaggen, maar meer op oude vaatdoeken. Voor iemand als ik, nog nooit oog in oog met echte armoede, was het behoorlijk spannend. Waar is de kleur rood, bijvoorbeeld? Heel vreemd als er een stadje zich aandoet zonder ook maar ergens, Coca Cola, te zien op reclamezuilen of, gevels. Oh ja, het systeem was natuurlijk rood, grapje. Ik keek echt mijn ogen uit naar het straatbeeld. Waar zijn de kleuren? Ik voelde me ook op, en om, dat verlaten perronnetje steeds onveiliger. Ik stak eruit met mijn westerse kleding en mijn peperdure leren jas. En, die koffer natuurlijk. Mijn aanwezigheid werkte ongeveer als stroop op de locale bevolking. Zombies, zo kwamen ze over. Ik leefde, en dat was al een overtreding genoeg. Want zij waren immers dood. Ik voelde aan alles, dat, als ik hier in de buurt, langs de straat zou overnachten, dat ik, indien gesnapt, nog geen draad meer aan mijn lichaam over zou houden, om over de koffer maar te zwijgen. Destijds, in, 1990, dus, was het normaal dat ik in bossen buiten de stad sliep, om op concert-dagen te voorschijn te komen. In, Oost-Duitsland, dacht ik ook een bos, of wat dan ook, op te zoeken. Om dan daar te overnachten. Dit idee werd steeds sterker naarmate de trein maar niet kwam. Maar toen besloot ik om door te zetten en om zwart verder te reizen, Maar wat als de vorige conducteur zijn collega had ingeseind? Dat was het dilemma en ik schatte in dat de conducteur er verder geen werk van had gemaakt. Bij het instappen, zou ik aan het gedrag van de conducteur zien of deze was ingeseind, en, dat bleek niet zo te zijn. Ik besloot om wat rond lopen in het dorpje, en dat deed me rigoureus veranderen van de gedachte om hier te overnachten. Weg hier! Ik wilde eerst wel degelijk een dagje wachten, omdat ik bang was dat de conducteur, die me uit de trein gooide, mijn aanwezigheid en mijn poging tot zwart rijden zou verraden, ofwel gewoon zou door brieven. Verraden is wat beladen. Ik was fout, niet hij. Ik werd overigens letterlijk uit de trein gegooid, en ik maakte een doffer op de grond. En toen ik op het perron was gegooid werd mijn koffer met een smak op me gegooid. Als een schooier werd ik uit de trein gegooid. Die conducteur leek me gevaarlijk genoeg. Daarom wilde ik op zeker gaan en de volgende dag pas verder gaan, zodat ik dan opnieuw de smoes van: ''ik wist niet dat de interrail kaart door Europa niet geldig was voor Oost Duitsland'', kon aanwenden, en dan alvast weer een station verder was. Ik moest nog drie stationnetjes overleven, en dan was ik in, West-Duitsland. Van daaruit kon ik weer ongestoord verder reizen, naar, Kelsenkirchen. Dit lag vlak bij grens met, Nederland. Ik dacht dat, Schalke 04, de gastheer van dat stadion, in, Düsseldorf, lag.
De concerten in, Berlijn, lagen tussen die van, Kelsenkirchen, en, Scandinavië, in. Ik kwam dus eigenlijk vanuit, Gotenburg, Oslo, en, Kopenhagen, en, was bijna weer in, Nederland, om vanuit, Nederland, weer door te gaan naar, Londen. De twee inhaalconcerten waren het einde van een twee jaar durende wereldtournee, ter opheldering van, Steel Wheels.
In, Engeland, sliep ik op een of ander wijze altijd naar behoren. In, 1990, had ik zelfs een hotel voor, zestien dagen. Het kostte me een vermogen maar, ik sliep midden in de stad. Het was mijn oorspronkelijke bedoeling om alleen, Engeland, en, Frankrijk, te bezoeken. En ik dacht het overal zo was als in, Nederland. Stijf uitverkocht met, kaarten op zwarte markt vanaf het dubbele. In, 1990, het begin van het boek, mijn eerste tour, verbleef ik in, Engeland, aanvankelijk al maanden van te voren geregeld. Vaak werd het twee uur voordat ik me in dat hotel bewoog. De eerste middag dat ik om twee uur wakker werd schaamde ik me, tegenover mijzelf en ook tegenover de hotelmensen. Het bleek hen niets uit te maken. De volgende dag was het weer twee uur en nu voelde ik me uitgerust.
( origineel was het bedoeling om alles ook in het Engels te vertalen. The location of Ken's hotel was perfect, in the very heart of the city of London. The little Japanese had booked a small room, with just a small strip around the two persons bed. The room was connecting to a mini sized bathroom, not much bigger then a stamp, so to speak, and the door between the bathroom and the room was a very small slide door. On our way to Ken's hotel, I was more and more convinced of going to the wrong place. After all, we headed straight for, Piccadilly Circus, and, Ken, was not a wealthy man. I knew, Ken, since, 1990, when we were following the, Urban Jungle Tour, all over, Europe. Back then we had a pocket, with approximately the same amount of money to spend. The necessary spendings were of course the tickets for the shows and food, though, I never knew where he spent the night. I always assumed that he was also sleeping in the streets, or in the woods, or on camp-sides outside the town.
But when I entered his room in the very centre of town, he opened up my eyes. He booked very small rooms, for periods of time and made deals about it with the owners. This way of thinking was new to me. In all, he got his no needed rest in the very hearts of the big cities, where as I always broke down of exhaustion in big cities, because of the long walks towards camp-sides and the woods outside the towns. Ken just hopped on the tube and an hour after the gig he was sleeping. That is pure economics! Loosing sleep is always compensated by eating and drinking, a lot, and in that light he was well rested, and saved money on food and drinks! He just had a good rest. The thing in big cities is the fact that the Stones play more than one show. In 1995, where we speak, the, Stones, played Wembley two times -Saturday and Sunday-, followed by a club-gig in the, Brixton Accademy, on Wednesday. So, Ken booked for a week, for the price of one night in a normal hotel. He always agreed with the smallest room, in fact a kind of cubbyhole. No luxury was to be found, off course not, the cubbyhole was just a warm and dry place to sleep and to recover from earlier deeds. In a way, his spent money saved him from cold, rain, and so he saved up energy. I always thought it was a waste of money to stay in hotels, but Ken's way of doing it made sense. Unlike me, he never had to walk for ever to find a place to sleep. He was automatically connected by the network of public traffic, so, he never had to walk in the night. Suddenly, I understood what he did.
When, Mount, and, I, arrived, to pick, Ken, up, for seeing the sights, against my will, I stood up for once and asked, Ken, for a rest in his bed. Surprised he looked at me, but I looked as neutral as I possibly could, and tried to make it look look a normal question. I a flash the afternoon doomed up as another thing against my will and with the coming concert in the Brixton Academy ahead in mind, it all seems clear to me. Rest, now! I needed a rest. After some unbelieve and resistance, I was allowed to lay down. Off course I could not sleep but after a few hours my heartbeat was finally under control and when they came back I was relaxed.
We, Mount, and I, slept in the summer of, 1995, in London, on a camp-side. )
Eigenlijk was de zomer van, 1995, een herhaling van wat we het jaar daarvoor deden in Noord-Amerika, toen we de, Voodoo Lounge Tour, door, Noord Amerika, volgden en toen, feitelijk, het kamperen tot een tweede natuur hadden gemaakt. In eerste instantie zei, Harry, toen we vanuit, L.A., vertrokken, naar, El Paso, dat we onderweg moesten uitkijken naar, Motel-6's -de naam van een goedkope motel-keten in Noord-Amerika- maar al gauw ontdekten Mount en ik dat kamperen geweldig is en, bovendien, spot goedkoop: Zes, of, zeven dollar, per overnachting. Een, Motel-6, was toen toch al gauw, 26, dollar. Toen we vertrokken uit, L.A., zouden we alleen even naar, El Paso gaan, en terug. Toen we in, El Paso, New Mexico, op de hoogte werden gesteld van het volgende concert, in San Antonio, Texas, besloten we om ook daar heen te gaan en onderweg waren er genoeg campings. Het was nog lekker warm in het zuiden en zonder al te veel ontberingen konden we zelfs buiten eten. In, San Antonio, hoorden we dat, de concerten zich vervolgden in, Texas, en nu we er toch in de buurt waren, besloten we om ook die concerten bij te wonen. Mount en ik hadden namelijk een gemeenschappelijke hobby, pure voorliefde, voor autorijden. 500 kilometer, was, niets. Dan nog presteerden we het om ruzie te maken over wie mocht rijden. Het kamperen in de zuidelijke staten zorgde voor goedkope overnachtingen en geheel zorgeloos reden we door, Texas, langs, Austin, en, Dallas. We kregen door dat we de tour steeds konden volgen, want de afstanden tussen de concerten was steeds minder dan duizend kilometer en dus te overbruggen in een dag rijden. We reden door, via Texarkana, Texas, naar, Little Rock, Arkansas, alwaar we een week verbleven, omdat de Stones een kleine pauze hadden ongepland om bij te komen van het eerste deel van de, Voodou Lounge Tour, in Amerika. Wij bezochten een lokale dierentuin en vooral de grote neushoorns leken mij gevaarlijk. Ik voelde me kwetsbaar, omdat er slechts een laag hekje stond tussen, ons en, een wilde neushoorn. Een neushoorn, van die grootte, zou er volgens mij zo doorheen lopen als hij boos werd. Maar, het bleek dat alle dieren in de dierentuin levensmoe waren. Wat me namelijk toen opviel, en nog steeds bijblijft, was de lusteloosheid van de opgesloten beesten. Na een tijdje naar de neushoorns te hebben gekeken kreeg ik meelijden met ze, want als ze wilden konden ze zo door de hekken de vrijheid opzoeken, maar ze waren al zo gedomestiseerd en gekleineerd, dat dit zelfs niet eens meer in hun hoofden omging. Ze wilden volgens mij helemaal niets meer. We vervolgden onze weg in de dierentuin naar de gorilla. De gorilla was volgens mij depressief, want ondanks haar enorme postuur, zag zij er kwetsbaar en zielig uit. Het was gewoon niet leuk om dit leed allemaal te aanschouwen en voor mij hoeft het niet, dieren opsluiten. Na, Littte Rock, waar het weer troosteloos grijs was door de eindeloze motregen en de waterkoude reden we door naar Memphis, Tennessee. Grace-Land; daar reden we toevallig pontificaal vanuit een bospad, recht op af, want, we kampeerden er toevallig vlakbij. Er waren tientallen fans, die de, al vol met teksten bekladde muren, van nog meer teksten voorzagen. Ik stond perplex. Elvis leeft. Heel curieus vond ik de aanwezigheid van fans, voor een dode. Wij, immers, volgden levenden. In, Memphis, gingen we eten in de bar/restaurant van, Buddy Guy, omdat we een gerucht hadden gehoord dat de, Stones, er een verrassings-concert zouden geven. Na elf uur 's avonds, gingen we de drukke sttaat op. We belandden in een discotheek en feitelijk is een discotheek overal ter wereld hetzelfde. De avond begint langzaam. Er wordt gedronken en sommigen nemen drugs en dan gaat het los. Ik checkte de meisjes, zocht er een paar uit, en, ging drinken, om moed te verzamelen ze aan te spreken. Aan het einde van de nacht verlieten we gebroken de discotheek. Het was een tegenvaller geweest. We waren duidelijk vreemde eenden in de bijt. We werden dan ook aangestaard. Ik vond hen er inderdaad wel heel Amerikaans uitzien. Ik vond het dus niet vreemd dat ze naar ons staarden, want, in, Europa, zouden wij er twee van hen ook aanstaren, met die aparte Amerikaanse riem-gespen, en sierlijke stiksels op de jeans. Maar, de algehele scene kon ook zo in een Europese disco passeren, met dan wel andere kleren. De rollen zijn hetzelfde. De jongens betalen de drankjes, voor de meisjes, om aan te geven dat ze willen neuken. Als het meisje in kwestie dan vriendelijk lacht, dan zit de jongen goed. Vanuit, Memphis, besloten we van de freeway -de hoofdsnelweg, A-wegen- af te wijken en een kortere route te nemen via een, V-weg, via, Birmingham, Tennessee, of Alabama, naar, Atlanta, Alabama. Het leverde inderdaad tijdwinst op en het was weer eens wat anders dan de freeways. In, Birmingham, belden we, Harry, en, Colin, en, Harry, vroeg waar we waren. Birmingham, maar dat zei Harry niet veel. Big city, nearest big city, vroeg hij. We zijn vlakbij, Atlanta, zag ik op een volgende bladzijde van de kleine, A3-atlas, niets vermoedend dat, Atlanta bijna aan de andere kant van het land is gelegen. De volgend bladzijde liet rechts ervan het blauw van de, Atlantische Oceaan, zien, dus, we hadden het land overgestoken. We reden niet op een grote kaart, maar bladerde steeds pagina, voor pagina, door. Zodoende wisten we helemaal niet waar we globaal waren. Pas met de, Atlantisch Oceaan, op de kaart, wel. Inderdaad, we hadden drie tijdzones overbrugd, en dit leverde ons drie uur winst op. De reden dat we makkelijk, voor mijn gevoel oneindig, en daar houd ik van, door konden rijden, was, dat, we pas over drie maanden naar huis moesten en als een wonder hadden we al onze traveller-checks meegenomen naar, El Paso. Harry, moest, nadat we de concerten in, L.A., en, San Francisco, hadden gezien, toch gewoon weer werken in, L.A., zodat we hem daar alleen maar tot last zouden zijn. In eerste instantie zouden we alleen deze genoemde concerten in, L.A., en, San Francisco, bijwonen, maar, Harry, daagde me uit, door te zeggen dat, hij zeker ook naar, El Paso, zou zijn gegaan, indien hij niet hoefde te werken en dat we ons niet bezwaard hoefden te voelen als we zonder hem zouden gaan. Wel moest eerst de auto worden gekeurd en toen dat eenmaal gedaan was lag de weg letterlijk open om buiten de staat Californië te mogen met de auto. We kochten feitelijk direct na aankomst, begin Oktober, 1994, een, Ford Mustang, 5.7 liter, V-8, waar nagenoeg niets aan mankeerde. Alleen de afstelling moest officieel worden gedaan, in verband met de hoge smog-eisen in L.A.. Verder behoefden er alleen een paar verse sloffen onder, en klaar. Het enige wat stuk was, was de verwarming. Het meesterlijke ding had alleen geen verwarming, maar dat gaf toch niet in, L.A.? We reden met de Ford Mustang, 5.7, V-8, samen, dus met, Harry, er nog bij, naar, San Francisco, en, logeerden daar bij een vriendin van, Harry. Harry, was eregast. Hij kreeg bier in overvloed en viel dronken in slaap. Ik lag die nacht wakker op een klein bankje. Ik slaap slecht. Niet, eigenlijk. Ik rust. Na terugkomst in, L.A., pakte, Harry, zijn gewone leven weer op en wij reden aanvankelijk een beetje doelloos door, L.A., en intussen hadden we het wel gezien na een week. Venice Beach, Santa Monica Beach, Passedena, Hollywood, Sunset Boulevard en eigenlijk waren we onze tijd aan het verdoen. Toen zei, Harry, dat, de, Stones, in, El Paso, speelden en dat, dit, misschien wel, een leuk ritje zou zijn. We kregen strikte instructies om nooit lifters mee te nemen. Dat kwam van pas want, in, New Mexico, en Nevada, stonden veel gevangenissen en dus, veel lifters. Die lifters waren dus, logischerwijs, ontsnapte gevangenen. Ik begreep de waarschuwing van, Harry. Ook raadde hij ons aan om uit te kijken naar, Motel-6's. Na twee overnachtingen in zo'n motel, waar we om tien uur 's ochtends uit moesten, vatten we het plan op om te gaan kamperen. Eenmalig een klein tentje, een paar luchtbedden, slaapzakken en nog een paar extra dekens, aanschaffen, zou veel goedkoper zijn, in vergelijking met elke avond een, Motel-6. En dat was ook zo. Bovendien kon ik uitslapen, want de camping-eigenaren vonden het allemaal wel best als we pas om, twee, of, drie, uur in de middag weggingen! Het was immers naseizoen en elke gast was meer dan welkom. Bovendien zijn Amerikanen gastvrij. Nederland? En, dan zaten we gebakken. Gezien de goedkope manier van reizen konden we na de concerten in, Texas, doorrijden naar, Arkansas. Na die concerten in, Arkansas, hadden de, Stones, een weekje rust, en, dus, konden we in alle rust doorrijden naar, Memphis, in, Tennessee. We sloegen de concerten in, New Orleans, over en reden door naar, Atlanta. Gewoon doorrijden is mijn devies. En soms een concert offeren, overslaan dus. Zo deed ik het ook in de, Urban Jungle Tour. Ik volgde de hele tour, maar sloeg ook sommige concerten over. In, Atlanta, werden vier, prullenbak-concerten gegeven. Mick, werd gesignaleerd in de beste discotheek van, Atlanta. Dat betekent dat, Mick, zijn energie verspilde, wat ten koste gaat van de performance. Ik was mijn tijd aan het verdoen. Hoewel, Altanta is grandioos. De stad werd in stelling gebracht voor de Olympische Spelen, dus, de bouw van de nieuwe stadions vond ik te gek. Aan de rand van stad stonden twee immense stadions. Eentje voor, American Football, en eentje voor, Baseball. Naast die twee werd een derde gebouwd, voor de Olympische Spelen. Ik stond te genieten want, ik ben gek op grote stadions en nu zag ik er, in een oogopslag, drie. Of waren het er vier? Dat kon ook nog zelfs. Ik weet het niet meer precies. Het was in elk geval een spectaculair gezicht, die minimaal drie grote kolossen naast elkaar. Ook dient U er van bewust te zijn dat er om elk stadion parkeerruimte is voor zo'n, 40.000 auto's. Amerika is gebouwd voor de auto. Elk stadion neemt zodoende de ruimte in van wel twintig stadions. En dat keer drie. Wij zijn gewend aan, De Kuip. Voor ons een groot stadion, zou U zeggen? Toch? In, Atlanta, stonden drie veel grotere stadions, dan, De Kuip, naast elkaar. De ruimte innemende ter grootte van de binnenstad van Amsterdam. Vandaar dat ik me niet meer kan herinneren of er nu drie of, vier stonden. Want het terrein was te groot om alles te kunnen overzien. Wellicht werden er ook zwembaden en overige hallen gebouwd in het Olympisch dorp. Het staat me wel bij dat er een stadion werd gesloopt, en dat er twee in aanbouw waren. Helaas waren de concerten in, Altanta, plichtmatig. Futloos. Zichzelf sparend. Er werden daar vier concerten gegeven. Niet wetende dat daarna, Tampa, en, Miami, kwamen. Een bijna dode parasiet parasiteert nog een keer, op, Thanksgiving, met gast optredens van, Sheryl Crow, Bo Diddley, en, Robert Cray. In, Atlanta, werd wellicht hierdoor rustig aan gedaan. In, Tampa, in, Florida, was het ook niet echt goed. Het tour-schema leidde naar, Miami, en, hier werd een climax verwacht. Het tour-schema paste precies en later begreep ik hoe dat kwam: De, P.A., ofwel de, geluidsinstallatie, werd per truck van concert naar concert gereden, terwijl er wel drie verschillende podia, respectievelijk stellages, waren. Een podium werd opgebouwd, op een werd er gespeeld en de derde werd elders afgebroken. Alleen de elektronica werd binnen een paar uur na het het concert in de trucks geladen en ook weer binnen een paar uur ingepast in de stellages, zodat de concerten een lint vormden waar altijd maar een dag of twee rijden tussen lag, om zo de trucks de met de elektronica de gelegenheid te geven om op tijd te zijn. Wij reden dus achter de Stones-trucks aan, zonder het te weten. Aanvankelijk was het ongelooflijk dat alle concerten met een auto te volgen waren, maar na de tour begreep ik wat er aan de hand was. Het was dus geen toeval, iets dat ik al die tijd steeds dacht, dat we de hele tournee konden volgen. De, Stones, planden zo'n Amerikaanse tournee dus met opzet met overbrugbare afstanden tussen de steden en zo zit een tour dus in elkaar. De afstanden tussen twee op een volgende concerten waren altijd minder dan duizend kilometer en dus te rijden in een dag! Op deze manier belandden we uiteindelijk in, Miami. Eerst belden we, Harry, op, vanuit, Birmingham, en hij was woedend maar, ook, blij verrast dat we helemaal daar waren. Intussen hadden we drie tijdzones gepasseerd en dat was mooi. De verloren uren kwamen terug en zo was het voor ons gevoel drie uur in de middag, terwijl het in werkelijkheid dan nog maar twaalf uur was. Met het oog op uitslapen is dat uitermate gunstig! Omdat we geen overzicht hadden en letterlijk bladzijde, voor bladzijde, van het dikke boekwerk met de wegenkaarten omsloegen hadden we geen notie waar, Atlanta, eigenlijk lag. Harry, zei, toen hij hoorde dat we in, Atlanta, waren: "That's on the fucking other side of the country!" Inderdaad, Atlanta, was bijna al aan de andere kant, en, Miami, was, relatief, niet ver meer. Dan maar helemaal door, dachten we. Eerst gingen we nog naar, Tampa, en daar bleven we een dag of vier. Het stadion in, Tampa, was immens groot. De hoofdtribune was zo hoog, dat ik het knap vond dat de mensen het uberhaupt konden volgen. Tampa, zal altijd blijven hangen in mijn geheugen. Paradijs op aarde. St Petersburg, lag eraan vast, en die stad tel ik ook mee onder, Tampa. Prachtige stranden en ook de zee was lekker warm. Wit zand, parel wit zand, dat had ik nog nooit gezien. Toen we op het strand aankwamen rolden Mount en ik er automatisch doorheen, omdat we het gewoon niet konden geloven. Het zand zag er zelfs lekker uit. Zo lekker dat we even proefden of het geen snoep was. We gingen daar zitten in een strandtent en bedronken ons. We waanden ons echt in het, Paradijs, in Clearwater, zoals dat gedeelte heette. Wel kregen we daar te horen dat het seizoen afliep en omdat het daarom zo rustig was. Nu begonnen we te begrijpen wat er allemaal aan de hand was. Daarom waren de campings zo leeg en zo goedkoop. De camping eigenaren letten daarom helemaal nergens op, omdat we als bonus werden gezien, na een druk seizoen, en voor enige sociale controle zorgden op de onwijs grote campings. Er was een camping in Arkansas, aan de, Mississipi, of de, Missouri, dat weet ik dus niet meer, die immens groot was. De campinggasten en wij gingen met de auto naar de receptie. Vanaf de plek waar wij zaten, duurde het tien minuten rijden in de auto! De plekken voor elke campinggast besloegen een grootte van een strafschopgebied van een voetbalveld. Daarnaast had elke campinggast een speciaal gemaakte betonnen put voor het maken van een kampvuur. Deze put had een diameter van anderhalve meter. Direct na het aanschouwen van de brandput ging ik, met de auto natuurlijk, naar de camping-receptie om te vragen of we vuur mochten maken. Dit mocht. Verheugd over het gegeven dat, we een groot vuur mochten maken, begon ik met het verzamelen van hout, terwijl, Mount, het vlees op de spiesen deed. Af en toe keek hij op en zag de stapel hout, naast de speciale betonnen haardput, groeien. Op een gegeven moment zei hij: "Wat ben je van plan; signalen geven naar de maan of zo?" Het vuur moest nog beginnen! Na een uur brandde er een enorm vuur en de vlammen waren drie, tot vijf, meter hoog en barbecuen op het vuur kon echt niet, omdat we er niet eens bij konden komen. Tot mijn grote schrik, zag ik toen de camping-eigenaar naar ons toe komen rijden. Het was te laat om het vuur nog kleiner te maken. De takken en de stammen vormden zelf al een kegel van drie meter hoog en toen het vuur eenmaal vast beraden om zich heen greep, reikten de vlammen, precies op dat moment, tot de maximum hoogte. Vijf meter hoge vlammen en dus straalde er een zee van warmte van de speciale put. De camping was zo intens groot, zo groot als een klein Nederlands dorp, dat de auto werd gebruikt om van, en naar, de receptie te gaan. Rondom onze brandput was geen enkele tent of, camper, want, het was naseizoen, en ook kon er niet niets in de fik vliegen. Het vuur was, ondanks de grootte, niet gevaarlijk. Ik bereidde me voor op een reprimande, net als vroeger, na fikkie steken. Altijd werd ik, in deze situatie, nors toegesproken door de brandweer, om daarna plechtig te moeten beloven nooit meer vuur te stoken. Maar deze keer, in het land van de onbegrensde mogelijkheden, stapte de campingeigenaar met een grote grijns uit zijn grote Amerikaanse bak, liep rustig naar ons toe, klopte me op mijn schouder en zei: "That's is a nice fire, son!" Mount, en, ik, stonden perplex. Gezamenlijk hebben we een uurtje gepraat en zeer voldaan nam de eigenaar afscheid en knikte nogmaals goedkeurend, terwijl hij wees op het grote vuur. Mount, stond me vol ongeloof aan te kijken, met hetzelfde gezicht zoals toen hij voor het eerst kennis maakte met, Harry, en, Colin, bij aankomst bij hun huis in, L.A.. Er zat namelijk een duif in de boom naast hun nieuwe auto en hun, Harley Davidsons, deze vehikels onder te schijten. Harry, werd razend en tierde en, zei dat, het nu welletjes was geweest. De duif zat triomfantelijk, roekoe roekoe, te doen in de boom, en het leek er inderdaad op opdat hij, Harry, en, Colin, zat te treiteren. "Dit gaat nu al weken zo!" Colin, liep naar binnen pakte uit de meterkast een gun, een echt jachtgeweer, vulde die met een patroon en schoot zo die duif kapot, met een enkel schot. Mount, en, ik, stonden wederom perplex. Even verder de dwarsstraat in, van het ondersteboven gaan van, Mount, en, ik, in Amerika, volgt in de, voor ons, tweede dag in, L.A.. We werden rond gereden in, L.A., en, Mount, is auto-gek, die alles wist, van alle auto's. Hij ging uit zijn dak bij het zien van de, Vipers, in Hollywood. In, Nederland, is het hebben van een dikke Amerikaanse bak een soort verlengstuk van het ego. In, Nederland, durf je dan bijna niet te kijken, als er een zo'n dikke bak voorbij komt rijden, omdat er dan bijna altijd mensen in zitten, waar je onder geen beding een confrontatie, in welke vorm dan ook, mee wilt krijgen. Maar, Mount, keek, bij het passeren van zo'n dikke bak, toch, omdat hij zijn nieuwsgierigheid niet kon bedwingen, en zag, bij wijzen van spreken, zijn moeder in zo'n bak rijden. Ik keek ook en, inderdaad, de vrouw was midden vijftig, en stuurde geheel onbezorgd de grote bak over de weg, ons met een doordeweeks gezicht aankijkend. Mount, kwam niet meer bij van het lachen. Van opluchting, dat ook natuurlijk. Want in, Nederland, kon het zoeken van oogcontact, met de bestuurder van zo'n grote bak, wel eens verkeerd zijn afgelopen. Ik moest ook lachen, omdat de vrouw zo degelijk oogde. Alles is groter in, Amerika, maar eenmaal in, L.A., en ,Texas, is alles nog groter. De parkeerterreinen, bijvoorbeeld, zijn zo groot, dat ik dit niet eens kan beschrijven. Daarbij komt dat de winkelcentra, Malls, ook al niet bevatten zijn, kwa grootte. Terug naar de camping in, Arkansas. De plekken voor elke campinggast besloegen, 30, bij, 30 meter. We zagen bussen, wel, het waren campers, ter grootte van een bus, met erachter een, Van. Tijdens het cruisen werd de, Van, aan een trekhaak achter de bus gehangen. Een bus is al, twaalf meter, lang, en de, Van, zes. Zo vormt een rondtrekkend Amerikaans gezelschap een bijna, 20, meter, lange rijdende combinatie. Toen we onderweg voor het eerst een dergelijke combinatie op de snelweg passeerden, kwamen we niet bij van het lachen. Op de camping ging er een dikke stekker in. De, Van, werd gebuikt om in de buurt rond te rijden. De bus, was een huis. Kamperen, op zijn Amerikaans. Amerika slaat dus echt alles wat grootte en absurditeit betreft. Enfin, in dit zuidelijke van Amerika bestond een tourcultuur, met derhalve campings bij de vleet. We rolden relatief gemakkelijk, van, camping naar, camping, door naar, Atlanta, en, Tampa. Het was lekker warm ondanks dat het intussen al, November, was. In, Miami, was het nog steeds lekker warm, maar, de overnachtingen werden duurder en duurder. In, New Mexico, Nevada, Texas, en, Arkansas, was alles, dus ook de campings, veel goedkoper. Florida, was duur. Ook de campings, en in, Tampa, gingen daarom ook een paar nachten wild kamperen. Na, Tampa, kwam, Miami. Onderweg passeerden we de, Everglades, met krokodillen. Ik schrok me rot, toen ik een krokodil vlak naast me boven water zag komen.
Los siete magníficos
Título original: The Magnificent Seven
Año: 1960
Duración: 126 min.
País: Estados Unidos
Director: John Sturges
Guión: William S. Roberts
Música: Elmer Bernstein
Fotografía: Charles Lang Jr.
Reparto: Yul Brynner, Steve McQueen, Charles Bronson, Eli Wallach, James Coburn, Horst Buchholz, Robert Vaughn, Brad Dexter, Whit Bissell, Vladimir Sokoloff
Productora: The Mirisch Corporation / Metro-Goldwyn-Mayer
Género: Western | Remake
Sinopsis: Los humildes habitantes de un pueblo mexicano, que viven modestamente de la agricultura, se hallan a merced de una despiadada banda de forajidos que constantemente les exigen un pago por sus cosechas. Como ellos no saben defenderse, deciden contratar los servicios de siete pistoleros, siete implacables mercenarios cada uno con una habilidad especial en el manejo de las armas.
Siete novias para siete hermanos
Título original: Seven Brides for Seven Brothers
Año: 1954
Duración: 103 min.
País: Estados Unidos
Director: Stanley Donen
Guión: Albert Hackett, Frances Goodrich, Dorothy Kingsley
Música: Adolph Deutsch & Saul Chaplin
Fotografía: George Folsey
Reparto: Howard Keel, Jane Powell, Jeff Richards, Tommy Rall, Russ Tamblyn, Marc Platt,Matt Mattox, Jacques d'Amboise, Julie Newmar, Virginia Gibson
Productora: Metro-Goldwyn-Mayer
Género: Musical. Comedia | Siglo XIX. Vida rural (Norteamérica). Familia. Comedia romántica
Sinopsis: Los hermanos Pontipee son siete rudos leñadores, todos solteros, que viven en una cabaña en las montañas. Su vida cambia radicalmente cuando Adam, el hermano mayor, encuentra novia en el pueblo y se la lleva a vivir a la cabaña. Los demás hermanos deciden, entonces, hacer lo mismo y van a la ciudad en busca de novia. Tan empeñados están en casarse que no dudan en secuestrar a siete chicas y se las llevan a vivir con ellos.
Hook (El capitán Garfio)
Título original: Hook
Año: 1991
Duración: 137 min.
País: Estados Unidos
Director: Steven Spielberg
Guión: Nick Castle & Malia Scotch Marmo
Música: John Williams
Fotografía: Dean Cundey
Reparto: Robin Williams, Dustin Hoffman, Julia Roberts, Bob Hoskins, Caroline Goodall,Maggie Smith, Dante Basco, Charlie Korsmo, Amber Scott, Arthur Malet, Jasen Fisher, Isaiah Robinson, Raushan Hammond, James Madio, Gwyneth Paltrow
Productora: TriStar Pictures / Amblin Entertainment
Género: Fantástico. Aventuras. Infantil | Cine familiar. Piratas. Capa y espada. Cuentos
Sinopsis: Peter Pan (Robin Williams) es un prestigioso abogado que vive absorto en su trabajo. Tiene una encantadora familia a la que apenas dedica tiempo, porque se ha olvidado de lo que significa la infancia. Sin embargo, cuando sus hijos son secuestrados por su antiguo enemigo, el Capitán Garfio (Dustin Hoffman), y llevados al País de Nunca Jamás, se verá obligado a viajar a ese reino encantado, donde, con la ayuda de Campanilla (Julia Roberts), podrá recuperar no sólo a sus hijos, sino también al niño que un día fue.
Solo en casa
Título original: Home Alone
Año: 1990
Duración: 100 min.
País: Estados Unidos
Director: Chris Columbus
Guión: John Hughes
Música: John Williams
Fotografía: Julio Macat
Reparto: Macaulay Culkin, Joe Pesci, Daniel Stern, John Heard, Roberts Blossom, Catherine O'Hara, John Candy, Angela Goethals, Devin Ratray
Productora: 20th Century Fox
Género: Comedia. Infantil | Navidad. Cine familiar
Sinopsis: Kevin McAllister es un niño de ocho años, miembro de una familia numerosa, que accidentalmente se queda abandonado en su casa cuando toda la familia se marcha a pasar las vacaciones a Francia. Kevin aprende a valerse por sí mismo e incluso a protegerse de Harry y Marv, dos bribones que se proponen asaltar todas las casas cerradas de su vecindario. en cuanto su madre lo echa en falta, regresa apresuradamente a Chicago para recuperar a su hijo.
Kalverstraat in de buurtschap De Heide (1885-1895), gezien vanaf de plek die in de volksmond bekend stond als "De Beurs" in westelijke richting. Links houten daglonershuizen uit de tijd van de aanleg van het Noordzeekanaal. De Heide werd later het dorp Velseroord. Velseroord is het latere IJmuiden-Oost.
Foto Noord-Hollands Archief, Collectie Gemeente Velsen, Fotonummer KNA001004365.
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden, met Hendrik Gerardus Hellings als kastelein, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Nieuwjaarsgroet van J. van den Boogaard en Echtgenote van "Café 't Friesche Koffiehuis" aan de Kanaalweg, hoek Kalverstraat, in de IJmuider Courant van 31-12-1919:
www.flickr.com/photos/148859204@N07/35729185134/
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3bb5da-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3b7b88-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3c508a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3c1ab6-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d2c618-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65, later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de De Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Zie ook pastoor Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 31-3-1824, ovl. Nibbixwoud (akteplaats Wervershoof) 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding, vermoedelijk Elizabeth Maria Schmedding, ged. in de RK Kerk De Papegaai in Amsterdam op 18-12-1802, dochter van Johan Heinrich Frans Schmedding van Münster, makelaar, en Christina Bernardina Wierdels. Dit ouderpaar trouwde in Amsterdam op 29-1-1802, hij als weduwnaar van Maria Gertruijda Kuitenbrouwer.
In 1851/53 woonde Antonius Ferdinandus Ranshuijsen als priester in het Begijnhof 31 in Amsterdam:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk...
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk...
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Op 4-1-1898 vond de publieke verkoping plaats van de Inventaris en Meubilaire Goederen van Broodbakker en Winkelier Kwakkestein op de Heide (Kalverstraat) Velsen. Haarlem's Dagblad van 3-1-1898, blz. 4.
Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouw ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"De weg naar zee. 125 jaar kunstwerken aan de monding van het Noordzeekanaal", door Dap Hartmann, NRC Handelsblad Wetenschap & Onderwijs (Techniek) van zaterdag 8-12-2001 (met foto van de bouw van de Middensluis).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
Van jongens-met-de-schop tot heel grote baggeraars. Zonder de baggermannen van Bos, Kalis en al die andere pioniers waren grote stukken Nederland niet veilig geweest of hadden zelfs niet bestaan. De geschiedenis van de branche is nu opgetekend in het boek ‘Grondleggers’.
Trouw, Koos Schwartz, 23 november 2018: www.trouw.nl/home/van-jongens-met-de-schop-tot-heel-grote...
Bron: BG B14/782 (foto), De Nederlandse arbeidersbeweging tot 1918, Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, Amsterdam.
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 21-5-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010166304:mpeg21:a0007
"Sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 16-8-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973843:mpeg21:a0099
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Zuidersluis in 1865-1876: hdl.handle.net/21.12102/53e782f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65, later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden en de kastelein was Hendrik Gerardus Hellings, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouwen ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
Zie ook Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 1824, ovl. Nibbixwoud 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk... www.westfriesefamilies.nl/jaarverslagen/jaarverslag2007.php
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Recht voor Allen van 9-7-1893 en 16-7-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091348:mpeg21:a0006
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091351:mpeg21:a0015
Recht voor allen van 8-2-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"De weg naar zee. 125 jaar kunstwerken aan de monding van het Noordzeekanaal", door Dap Hartmann, NRC Handelsblad Wetenschap & Onderwijs (Techniek) van zaterdag 8-12-2001 (met foto van de bouw van de Middensluis).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
Van jongens-met-de-schop tot heel grote baggeraars. Zonder de baggermannen van Bos, Kalis en al die andere pioniers waren grote stukken Nederland niet veilig geweest of hadden zelfs niet bestaan. De geschiedenis van de branche is nu opgetekend in het boek ‘Grondleggers’.
Trouw, Koos Schwartz, 23 november 2018: www.trouw.nl/home/van-jongens-met-de-schop-tot-heel-grote...
Sluisdeur van 70 meter komt aan in IJmuiden.
De oude Noordersluis in IJmuiden is zo'n honderd jaar oud en moet worden vervangen. Schepen worden steeds groter en dankzij de nieuwe sluis kunnen grotere zeeschepen straks nog steeds naar de haven van Amsterdam varen. De nieuwe sluis moet 70 meter breed, 500 meter lang en 18 meter diep worden. Rijkswaterstaat zei eerder dat het de grootste sluis ter wereld zou worden.
In dit jaar had de sluis af moeten zijn, maar de verwachting is nu dat de eerste schepen pas in januari 2022 van de sluis gebruik kunnen maken. Het project is veel duurder geworden dan de bedoeling was. Er waren meerdere keren aanpassingen in de constructie nodig.
De sluisdeuren komen uit Zuid-Korea. Ze kwamen op 6 december aan in Nederland. 44 dagen deden ze erover om in Rotterdam te komen, meldt NH Nieuws. Gisteren werd de eerste deur door een sleepboot opgehaald bij de Maasvlakte. Die heeft het gevaarte naar IJmuiden gesleept.
NOS, 20-1-2019: nos.nl/artikel/2268266-sluisdeur-van-70-meter-komt-aan-in...
Stationsweg in Velseroord (voorheen De Heide), gezien vanaf hoek Willebrordstraat in oostelijke richting; op de achtergrond is het viaduct van de spoorlijn Velsen-IJmuiden vaag zichtbaar. Rechts pand Wiersma, Cargadoors, bevrachtingskantoor (o.a. boten van de papierfabriek); drie onder een kap.
In 1922 kreeg Jelle Wiersma, geb. Heeg 2-7-1870, vergunning voor het bouwen van een kantoorgebouw achter het perceel Stationsweg E 74 (IJmuider Courant van 25-11-1933, blz. 5).
Links kruidenierswinkel van G. Apekrom. Daarnaast makelaar J. Bontenbal op nr. 84 (IJmuider Courant van 11-6-1921, blz. 26).
Nieuwjaarsgroet van J. de Vries en Echtgenoote, voorh. Apekrom Kruidenierswaren, Stationsweg 34. IJmuider Courant van 30-12-1916, blz. 6.
De ereboog is geplaatst t.g.v de feestelijke inhaling van burgermeester mr. H. VerLoren van Themaat op 22-6-1910. "De nieuwe burgemeester van Velsen". De Tijd van 13-6-1910 en De Grondwet van 5-7-1910:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010546787:mpeg21:a0036
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110621351:mpeg21:a0062
Foto Noord-Hollands Archief, Collectie Gemeente Velsen, Fotonummer KNA001005664.
Foto van de winkel (handel in zuivere Amerikaansche Petroleum) van G. Apekrom aan de Stationsweg 34:
hdl.handle.net/21.12102/4813bc9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 21-5-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010166304:mpeg21:a0007
"Sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 16-8-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973843:mpeg21:a0099
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Zuidersluis in 1865-1876: hdl.handle.net/21.12102/53e782f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65, later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden en de kastelein was Hendrik Gerardus Hellings, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouwen ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
Zie ook Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 1824, ovl. Nibbixwoud 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk... www.westfriesefamilies.nl/jaarverslagen/jaarverslag2007.php
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Recht voor Allen van 9-7-1893 en 16-7-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091348:mpeg21:a0006
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091351:mpeg21:a0015
Recht voor allen van 8-2-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
Van jongens-met-de-schop tot heel grote baggeraars. Zonder de baggermannen van Bos, Kalis en al die andere pioniers waren grote stukken Nederland niet veilig geweest of hadden zelfs niet bestaan. De geschiedenis van de branche is nu opgetekend in het boek ‘Grondleggers’.
Trouw, Koos Schwartz, 23 november 2018: www.trouw.nl/home/van-jongens-met-de-schop-tot-heel-grote...
Kalverstraat in de buurtschap De Heide, gezien vanaf de plek die in de volksmond bekend stond als "De Beurs" in westelijke richting (1890-1900). De zijstraat links is de Zeeweg, rechtsonder de hoek met de Kanaalweg (later Zeeweg).
Nieuwjaarsgroet van J. van den Boogaard en Echtgenote van "Café 't Friesche Koffiehuis" aan de Kanaalweg, hoek Kalverstraat, in de IJmuider Courant van 31-12-1919.
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden en de kastelein was Hendrik Gerardus Hellings, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Foto Noord-Hollands Archief, Collectie Gemeente Velsen, Fotonummer KNA001004370.
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3bb5da-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3b7b88-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3c508a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3c1ab6-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d2c618-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bron van de afbeeldingen: Noord-Hollands Archief.
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 21-5-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010166304:mpeg21:a0007
"Sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 16-8-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973843:mpeg21:a0099
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Zuidersluis in 1865-1876: hdl.handle.net/21.12102/53e782f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65, later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouwen ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
Zie ook Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 1824, ovl. Nibbixwoud 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk... www.westfriesefamilies.nl/jaarverslagen/jaarverslag2007.php
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Recht voor Allen van 9-7-1893 en 16-7-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091348:mpeg21:a0006
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091351:mpeg21:a0015
Recht voor allen van 8-2-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
Van jongens-met-de-schop tot heel grote baggeraars. Zonder de baggermannen van Bos, Kalis en al die andere pioniers waren grote stukken Nederland niet veilig geweest of hadden zelfs niet bestaan. De geschiedenis van de branche is nu opgetekend in het boek ‘Grondleggers’.
Trouw, Koos Schwartz, 23 november 2018: www.trouw.nl/home/van-jongens-met-de-schop-tot-heel-grote...
Detail van het uitbreidingsplan 1908, vastgesteld door de Gemeenteraad op 16-6-1908 en goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Noord-Holland op 22-7-1908. Het stratenplan werd door de gemeente ontwikkeld in het kader van de Woningwet. De drie eerdere particuliere plannen werden in het uitbreidingsplan opgenomen. In het uitbreidingsplan groeien IJmuiden en Velseroord aan elkaar vast. Velseroord, voorheen De Heide, is het latere IJmuiden-Oost.
Foto Noord-Hollands Archief, Collectie Gemeente Velsen, Fotonummer KNA001000060.
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3bb5da-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3b7b88-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3c508a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3c1ab6-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d2c618-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bron van de afbeeldingen: Noord-Hollands Archief.
Bouw van de Middensluis van IJmuiden (beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat/Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat) : beeldbank.rws.nl/MediaObject/Details/348853
Aanbesteding uitbreiding sluis- en havenwerken te IJmuiden. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 15-9-1888: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMHCO01:000073548:mpeg21:a0010
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 6-10-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973615:mpeg21:a0004
hdl.handle.net/21.12102/3f0f39ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
"De nieuwe sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 21-5-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010166304:mpeg21:a0007
"Sluis te IJmuiden". Algemeen Handelsblad van 16-8-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010973843:mpeg21:a0099
"De opening van de Nieuwe Sluis te IJmuiden". Nieuwsblad van het Noorden van 15-12-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010883644:mpeg21:a0006
hdl.handle.net/21.12102/5404f842-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/2e150938-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4883b8fa-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/55bbaab8-fdee-a9a5-74d4-d788a09b3d09
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34573163725/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/34476867570/in/datepo...
www.flickr.com/photos/148859204@N07/33060517973/in/datepo...
hdl.handle.net/21.12102/4304b154-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/430551a4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Bouw van de Zuidersluis in 1865-1876: hdl.handle.net/21.12102/53e782f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Mijn grootvader Hans van der Woude (1892-1964) is in Velsen op de Heide geboren, als zoon van polderwerker/arbeider Minne Meindert van der Woude (1857-1942). Hij woonde met zijn gezin, schoonzus en zwager Hannes Hielkema (1860-1909) van 1-9-1891 tot 6-12-1897 in Wijk E nr. 65, later Straatweg 1 en Zeeweg 1:
hdl.handle.net/21.12102/50d40a00-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4700f57e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/485a8e76-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d33116-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d36ad2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50d4a2f8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3f7b2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e2ce14-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50e3b6d0-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In die periode werd de Middensluis (toen de grote sluis) gebouwd.
Zijn broer Tjalling van der Woude (1860-1929) woonde met zijn gezin van 3-4-1891 tot 2-10-1893 op het adres E 245a in Velsen en voor 3-4-1891 in Wijk aan Zee en Duin
Bij mijn grootouders thuis hing het portret van Pieter Jelles Troelstra in de woonkamer.
Hij was badbroeder in het Academisch Ziekenhuis Groningen:
web.archive.org/web/20170813171413/http://www.panoramio.c...
web.archive.org/web/20161102091648/http://www.panoramio.c...
"Groote Monster Meeting" in het lokaal (ook café genoemd) van H. Veltman, op de Heide, op 4-7-1886, georganiseerd door de Sociaal-Demokratische Bond (Niet goedgekeurd bij Kon. Besl. van 23 Maart 1884).
P. van der Stad Jbz sprak over "Socialistenvervolging"; hij is Pieter van der Stad, machinist, fabrikant, geb. Zaandijk ca. 1850, ovl. Vlissingen 4-4-1905. Recht voor Allen van 30-6-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089891:mpeg21:a0015
Sociaal-Demokratische Vereenigingen. Vergadering Tooneelvereeniging "De Tijdgeest" bij H. Veldman (ook Veltman), op de Heide. Hij is Hendrik Ernstes Veldman, schippersknecht, arbeider, kastelein, geb. Oldeboorn 8-12-1835, ovl. Haarlem 9-3-1910, trouwt Amsterdam 6-6-1860 Cornelia Wecker (ook Weckers), geb. Buiksloot 15-9-1831, ovl. Velsen 26-1-1914; zij woonde in Amsterdam op de Haarlemmerdijk 525 Kelder, de Zeedijk 31, de Kl. Kattenburgerstraat 705, de Grote Oostenbutgerstraat 72 en de Kleine Oostenburgerdwarsstraat 149.
Zij vestigden zich op 6-9-1876 op de Heide op het adres E 210 (Kalverstraat 14), komende uit Assendelft; hun zoon Klaas, geb. Buiksloot 15-8-1864, woonde vanaf 24-9-1887 op het adres E 159 (Hoeksteeg 4).
Recht voor Allen van 30-5-1885 en 20-10-1886:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090216:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000089967:mpeg21:a0017
Openbare vergadering van de Soc. Dem. Bond bij de wed. Schipper, op de Heide op 15-12-1889. Recht voor Allen van 14-12-1889: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092861:mpeg21:a0012
Openbare vergadering in Beverwijk met W. Meng als spreker. Recht voor Allen van 6-2-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090512:mpeg21:a0002
Openbare vergadering van de afd. Beverwijk op de hei bij Velsen, met Willem Frederik Meng als spreker. Recht voor Allen van 14-5-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
Meng en Schingen Hagen in debat over sociaal-demokratie en demokratie. Recht voor Allen van 8-2-1890 en 6-3-1890: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090590:mpeg21:a0010
Willem Frederik Meng, predikant, redacteur van een tijdschrift, geb. Amsterdam 1-1-1843, trouwt Alblasserdam 11-7-1872 Margje Adriana Pijl, geb. Alblasserdam 10-03-1852, ovl. Bloemendaal 8-8-1934. Zie ook het verhaal over zijn moeder Johanna Meng-Gunter, ovl. Amsterdam 25-8-1913, oud 103 jaar en vijf mnd, de oudste inwoonster van Amsterdam, in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 26-3-1910, de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 30-3-1910, Het nieuws van den dag: kleine courant van 25-3-1910 en 4-4-1910, en het Rotterdamsch ieuwsblad van 28-8-1913:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010197846:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRANM02:000009978:mpeg21:p002
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108343:mpeg21:a0091
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010108761:mpeg21:a0070
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010295724:mpeg21:a0139
Zie ook Jan Meng van Atheneum Boekhandel (1969-1990) in Amsterdam:
www.nrc.nl/nieuws/1990/07/07/jan-meng-over-een-gedroomde-...
Vergaderingen van de Sociaal-Demokratische Bond ten huize van mej. G. Ranshuizen, op de Heide bij Velsen.
Op 9-11-1890 kwam de Soc. Dem. Bond bijeen in de zaal van mejuffrouw Ranshuizen, op De Heide bij Velsen. Recht voor Allen van 13-11-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092973:mpeg21:a0003
Op 15-6-1895 was Ferdinand Domela Nieuwenhuis als spreker aanwezig in een vergadering van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091920:mpeg21:a0008
Op 17-4-1896 was er weer een meeting bij H. Ranshuizen op De Heide bij Velsen:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091713:mpeg21:a0021
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091983:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091678:mpeg21:a0012
Op 5-5-1889 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk in Velsen op De Heide. Recht voor Allen van 7-5-1889:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000093107:mpeg21:a0004
Op 15-6-1895 sprak Ferdinand Domela Nieuwenhuis op een bijeenkomst van de Sociaal-Demokratische Bond Afdeeling Beverwijk, in het lokaal van H. Ranshuizen in Velsen op De Heide.
In 1892 werd een bijeenkomst gehouden ten huize van L. Schingen Hagen in Beverwijk. Hij is de zwager van Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Hij had een werf in Beverwijk. Hij is Lourens Hagen, landbouwer, geb. Beverwijk 28-1-1845, ovl. Beverwijk 12-7-1907, gehuwd met Berber Reitsma, geb. Leeuwarderadeel 30-9-1866, ovl. Geldrop 10-2-1933, zoon van Izaäc Schingen Hagen, koopman (1841), landbouwer, geb. Beverwijk 9-5-1812, ovl. Bloemendaal 21-1-1875, en van Adriana Schuitemaker, geb. Heemskerk 5-1-1813, ovl. Beverwijk 29-1-1889, dochter van onderwijzer Louwrens Schuitemaker. Lourens (Schingen) Hagen is een kleinzoon van Jan Hagen, broodbakker, geb. Meppel, ovl. Beverwijk 23-12-1857, oud 73 jaar, en van Antje Schingen, geb, Beverwijk, ovl. Beverwijk 8-5-1856, oud 72 jaar (haar geboorte- en 46-jarige trouwdag werd tevens haar sterfdag), dochter van Izaäk Schingen, ovl. Beverwijk 3-1-1816, oud 64 jaar, en van Adriana Phaar.
Verkoop bij Executie van bouwland of tuingrond van landbouwer Isaäc Schingen Hagen in Beverwijk. Opregte Haarlemsche Courant van 1-9-1868:
resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010528339:mpeg21:a0020
Op 8-6-1893 vond de openbare verkoping plaats van vier huizen en erven in het "Friesche Koffiehuis" van de heer Douma, op De Heide te Velsen. Haarlem's Dagblad van 25-5-1893, blz. 4. Dit Koffiehuis was voor Douma de herberg "De Laatste Stuiver" van mevrouw Behouden en de kastelein was Hendrik Gerardus Hellings, en na Douma het café Snijders:
hdl.handle.net/21.12102/4f386ed4-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Vereeniging Hulp en Bijstand gaat rond met de "rommelwagen" ter inzameling van goederen voor de armen op de Heide. Haarlem's Dagblad van 3-10-1894 blz. 1 en 6-6-1895, blz. 1.
Op 1-5-1894 vierden de Timmerliedenvereeniging "Verbetering zij ons doel" en de Sociaal-Democratische Bond, Afd. Beverwijk, hun Meifeest in lokaal "De Tijdgeest" op de Heide, met "de burgeres Kommers" uit Amsterdam als spreekster. Haarlem's Dagblad van 1-5-1894, blz. 1. Zij is Maria Elizabeth Kommers, geb. IJzendijk 7-2-1873, ovl. Amsterdam 3-10-1940.
Recht voor Allen is uitgegeven door de socialist en latere anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919), zoon van Ferdinand Jacobus Domela Nieuwenhuis en Henriëtta Frances Berrij. Hij was weduwnaar van Egberta Johanna Godhelp, Johanna Lulofs, Johanna Adriana Verhagen en Johanna Frederika Schingen Hagen, geb. Beverwijk 14-9-1843, ovl. Beverwijk 27-2-1884, dochter van Izaäc Schingen en Adriana Schuitemaker.
Uit het huwelijk met Johanna Frederika Schingen Hagen is op 20-2-1884 in Den Haag een zoon geboren. Recht voor Allen van 23-2-1884: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090170:mpeg21:a0013
Zijn zoon Theodoor Nieuwenhuis werd op 17-3-1872 in Beverwijk geboren.
Hij stamt uit het Deense predikantengeslacht Nyegaard; zijn overgrootvader vestigde zich in Nederland:
“Het leven van Domela Nieuwenhuis”. Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum: www.mokums.nl/copy/domela.pdf
awn-beverwijk-heemskerk.nl/pdf/domelanieuwenhuis.pdf
Domela Nieuwenhuis?, door Ewoud Sanders in het NRC van 27 april 1991: www.nrc.nl/nieuws/1991/04/27/domela-nieuwenhuis-6965273-a...
“Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Een romantische revolutionair”, door Jan Willem Stutje; Antwerpen: Houtekiet, Gent: Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012 (ISBN 978 90 8704 281 3).
Recensie van Bert Altena, Erasmus Universiteit Rotterdam:
www.rug.nl/research/biografie-instituut/recensiebmgn128(2013)2.pdf
“Domela was een platte antisemiet”. Interview met biograaf Jan Willem Stutje, door Anne Burgers. Historisch Nieuwsblad van vrijdag 25 mei 2012: www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/18785/domela-was-ee...
"Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De Jezus van het Nederlandse proletariaat", door Elsbeth Etty in het NRC van 19 juni 1993, n.a.v. het verschijnen van de biografie "Domela, een hemel op aarde. Leven en streven van Ferdinand Domela Nieuwenhuis", door Jan Meyers, De Arbeiderspers 1993 (ISBN 90 295 3114 2): www.nrc.nl/nieuws/1993/06/19/ferdinand-domela-nieuwenhuis...
"Domela valt van zijn voetstuk. Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de ooit aanbeden grondlegger van het Nederlandse socialisme, was groots en kleinzielig tegelijk", door Robin te Slaa in De Volkskrant van 21-7-2012:
www.volkskrant.nl/archief/domela-valt-van-zijn-voetstuk~a...
www.parlement.com/id/vg09lkzxa0t1/f_domela_nieuwenhuis
socialhistory.org/bwsa/biografie/nieuwenhuis-f
ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/domela-nieuwenhuis/
Was Domela een populist?, door Rob Hartmans, Historisch Nieuwsblad 9/2009: www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26098/was-domela-e...
Archief Ferdinand Domela Nieuwenhuis: hdl.handle.net/10622/ARCH00483
socialhistory.org/en/search/node/nieuwenhuis%20
socialhistory.org/nl/nieuws/recht-voor-allen-delpher
hdl.handle.net/10622/AB584063-B944-43E2-ABAF-1473B490DAA4
Het weekblad Recht voor Allen: tussentaalenbeeld.nl/A60b4.htm
De kunstenaar César Domela Nieuwenhuis, geb. Amsterdam 15-1-1900, ovl. Parijs 30-12-1992, is een zoon van Ferdinand Domela Nieuwenhuis: rkddb.rkd.nl/rkddb/inventar/Domela_Archief.pdf; www.gemeentemuseum.nl/nl/tentoonstellingen/cesar-domela
H. Ranshuizen is zeer waarschijnlijk Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), stoker, machinist, geb. Utrecht 12-11-1856, ovl. Velsen 6-2-1906.
Hij stond in Amsterdam, met zijn drie broers Johannes Hendricus, Johannes Ignatius Lambertus en Ferdinandus Hendricus Gerardus, ingeschreven in het gezin van zijn stiefvader Dirk Eikelenborg, timmerman, geb. Zeist 22-5-1825, en moeder Maria Eva de Ras, geb. Utrecht 15-11-1829, weduwe van Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Utrecht 4-12-1862, zoon van Hendricus Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader, kleinzoon van Hendrik Ranshuijsen en Alida Takke.
Hendrik Ranshuijsen en Engelina Elisabeth Ader gingen op 26-5-1809 in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 29 jaar, wees, en woonde toen in de Reguliersdwarsstraat 118.
Hendricus Ranshuijsen is op 19-5-1810 op het St. Anthonis Kerkhof in Amsterdam begraven. Engelina Elisabeth Ader hertrouwde in Amsterdam op 26-6-1814 met wagenmaker Adrianus Bouter, geb. Amsterdam ca. 1779.
Op 27-1-1797 gingen Ferdinandus Ranshuijsen en Maria Geertruij Wierdels in Amsterdam in ondertrouw; hij was toen 21 jaar, wees, en woonachtig op de Botermarkt, en zij was 25 jaar. Zijn naam werd ook geschreven als Randshuizen. Zo werd Ferdinand Henricus Randshuizen op 21-11-1797 gedoopt in de RK Kerk De Papegaai, zoon van Ferdinand Randshuizen en Maria Wierdels en met Ferdinand Wierdels en Maria Gloremin als getuigen. En op 6-4-1800 werd hun zoon Bernardus Franciscus in die kerk gedoopt, met Ferdinand Wierdels en Anna Takkee als getuigen.
Ferdinand Ranshuijzen, smid, kruidenier, ged. Amsterdam 21-11-1797, ovl. Wervershoof 16-7-1882, weduwnaar van Catharina Gerarda van Seellt, gehuwd met Johanna Maria Bosch, geb. 1811, ovl. Boxmeer 14-11-1850, woonde als rentenier in de Keistraat 58 in Boxmeer, met de kinderen Johannes (1837), Ferdinand (1839), Elisabeth (1835) en Henricus (1832), kamerbehangersleerling. Zijn zoon Joannes Franciscus Ferdinandus Randshuizen, geb. Amsterdam 14-1-1837, landman, makelaar, tr. Wijde Wormer 28-8-1862 Pieternelle Klaver, geb. Wijdewormer 13-3-1841.
Op 24-5-1805 gingen Ferdinand Ranshuyzen, weduwnaar van Maria Geertruyd Wierdels, en Johanna Engelina Geertruda Ader, in Amsterdam in ondertrouw; hij woonde toen op de Botermarkt naast de blikslager. Uit dit huwelijk: Engelina Alida Franciska Ranshuizen, geb. Amsterdam ca. 1813, ovl. Hoorn 9-11-1847, echtgenote van tabaksverkoper Pieter Kaag, en Henricus Wilhelmus Ranshuizen, ged. in de RK Kerk De Papegaai op 14-6-1810, met Hendrik Ranshuizen en Catharina Ader als getuigen.
Pastoor H.W. Ranshuijsen bericht over het overlijden van zijn moeder Joanna Engelina Gertruida Ader in De Tijd van 27-11-1869: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010262912:mpeg21:a0053
De ZeerEerwaarden Heer Henricus Wilhelmus Ranshuijsen overleed op 3-3-1885. De Maasbode van 6-3-1885: resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000163344:mpeg21:a0015
Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen trouwde in Velsen op 9-11-1882 met Borghardina Gerhardina Kwakkestein, geb. Haarlemmermeer 11-4-1863, ovl. Velsen 24-9-1941, dochter van bakker Maghiel Kwakkestein. Zij kregen negen kinderen, waarvan zes zeer jong zijn overleden. Hun dochter Johanna Hendrika Ranshuijsen trouwde drie keer, en de drie mannen waren stoker van beroep.
Hun zoon Jacobus Leonardus Ranshuijsen, geb. in Amsterdam, overleed op 9-3-1924 in Velseroord, oud 23 jaar. In het overlijdensbericht, geplaats door zijn moeder en stiefvader, drie zussen/zwagers en zijn verloofde, staat het adres Willebrordstraat E 17. IJmuider Courant van 12-3-1924, blz. 3.
Hendrik Adrianus Ranshuijsen verhuisde op 21-7-1883 van Amsterdam naar Velsen. Het gezin woonde in de periode 21-7-1883 tot 27-1-1898 op het adres C 387 in Velsen.
Op 27-1-1898 verhuisde het gezin terug naar Amsterdam, en op 31-8-1905 weer naar Velsen (Breesaapstraat 7c in IJmuiden).
Afbeeldingen Breesaapstraat:
hdl.handle.net/21.12102/46424be2-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e607d9e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/15495634-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4e6178ca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
In Amsterdam en Velsen was hij stoker van beroep en zijn vrouw winkelierster in kruidenierswaren (Bethaniënstraat 19hs, de Wittenstraat 49-2, Prinsengracht 304hs en de Wittenkade 46c-2). Na het overlijden van Hendrik Adrianus Ranshuizen (Ranshuijsen), hertrouwde Borghardina Gerhardina Kwakkestein in Velsen op 31-10-1907 met Karel Gregorius Kruse, stoker, machinist Ver. IJsfabriek, geb. Den Helder 16-8-1879, ovl. Amsterdam 15-7-1962. In de periode 1908-1941 woonden zij in Velsen aan de Kanaalweg 6a, Willebrordstraat 79, Bothastraat 2rd, Kanaalstraat 22 en 30, en weer in de Willebrordstraat 17.
Eind 1934 verkocht Borghardina Gerhardina Kwakkestein het perceel in de Gemeente Velsen, Afd. IJmuiden, Sectie M 3273, voor f 350 aan de Gemeente Velsen. IJmuider Courent van 14-12-1934, blz. 1:
hdl.handle.net/21.12102/47de2994-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47db1bc8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47de5cac-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/49284942-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47f9122c-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f393c24-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f390b32-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/47ce0c12-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/26860b22-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b0e44e-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4303f516-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b168d8-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/50b12918-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/45bf4bca-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f404168-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ef88a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
hdl.handle.net/21.12102/4f3ea79a-fb8f-11df-9e4d-523bc2e286e2
Broers van Hendrik Adrianus Ranshuizen/Ranshuijsen:
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen, machinist, geb. Utrecht 2-2-1858, trouwt Amsterdam 1-3-1882 Maria Catharina Elisabeth Volkamp, geb. Amsterdam 13-5-1854, ovl. Haarlem (Hazepaterslaan) 26-4-1914, oud 59 jaar.
Hun dochter Clara Josina Ranshuijsen, geb. Amsterdam 28-2-1897, trouwde Amsterdam 7-8-1919 Jan Kooij, salonbediende, schipper, los werkman, controleur havenbedrijf en arbeider zeepfabriek, geb. Gouda 22-11-1889, zoon van caféhouder Gerrit Kooij. Clara Josina woonde van 4-4-1916 tot 16-10-1917 in Velsen. Jan Kooij zat in 1916 in het Kamp van Zeist: fotoarchiefjkooij.blogspot.nl/
Zij verhuisden in 1923 van Amsterdam naar Vlaardingen.
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Ferdinandus Hendricus Ranshuijsen, machinist, geb. Amsterdam 30-1-1885, en schoondochter Magdalena Bernardina Wattenberg, geb. Amsterdam 21-5-1885, dochter van Bernard Friedrich Wilhelm Wattenberg en Magdalena Aletta Kits, plaatsten op 24-5-1914 een overlijdensbericht in de De Surinamer: nieuws- en advertentieblad van 31-5-1914: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011216648:mpeg21:a0047
Zij hebben in Velsen/IJmuiden (in 1907 in de Adrianastraat 37c), Paramaribo en in Belgisch Congo gewoond en gewerkt. In 1920 verhuisden zij van Amsterdam naar Vlaardingen (Parallelweg).
Johannes Ignatius Lambertus Ranshuijsen's zoon Johannes Ranshuijsen, machinist, geb. Dordrecht (Riedijkstraat 5) 12-9-1887, tr. Amsterdam 30-1-1913 Frederika Wilhelmina Stok, geb. Amsterdam 21-4-1887, dochter van diamantslijper Jan Stok. Hun zoon Jan Frederik Hendrik Ranshuijsen, geb. 29-3-1925, overleed in Vlaardingen op 24-4-2000, weduwnaar van Adriana van Toor (1926-1999). Hun zoon Johannes (John) Ranshuijsen, geb. Vlaardingen 25-11-1954, ovl. Rotterdam 9-1-2004, was raadslid en wethouder in Vlaardingen.
"Politiek huwelijk in Vlaardingen". De Telegraaf van 13-2-1987: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207426:mpeg21:a0199
"Wat is er aan de hand in Vlaardingen-land?". Het Vrije Volk: democratisch-socialistisch dagblad van 22-11-1986: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949039:mpeg21:a0367
Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, varensgezel (1890), zeeman, geb. Utrecht 2-11-1859, ovl. Amsterdam 29-12-1922, trouwt Amsterdam 2-10-1890 Jacoba Angenis Moring, geb. Amsterdam ca. 1861, ovl. Amsterdam 5-9-1937. Hun zoon Ferdinandus Hendricus Gerardus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 7-2-1903, ovl. Amsterdam 23-8-1939 was los werkman.
Johannes Hendricus Ranshuijsen, stoker, geb. Utrecht 19-1-1863, ovl. Amsterdam 29-3-1932, trouwt Amsterdam 5-8-1885 Alida Johanna Maria Ruijs, geb. Amsterdam 26-5-1861, ovl. Amsterdam 10-7-1930. Hun zoon Gerrit, geb. Amsterdam 15-3-1899, ovl. Amsterdam 19-8-1939, was bankwerkdraaier, en hun zoon Ferdinandus Hendricus, geb. Amsterdam 17-7-1902, ovl. Amsterdam 8-3-1958, was adjudant van Gemeentepolitie.
De eerste Ranshuijsen in ons land lijkt Hendrik Ranshuisen/Ransuijsen, van Walbeek, Rooms, 25 jaar, ouders overleden, woonachtig in de Bakkerstraat in Amsterdam, die op 10-4-1772 in Amsterdam in ondertrouwen ging met Alida (Bernardina) Takke, van Amsterdam, Rooms, 26 jaar, woonachtig in de Kalverstraat; Hendrik had Evert De Wolf als getuige meegenomen.
Ferdinand Takke (Tacke), afkomstig uit Gemer (Ghemen), Rooms, woonachtig in de Kalverstraat, ging op 29-8-1749 in Amsterdam, als weduwnaar van Geertruij Brunnink (ook Bruninghuijs), in ondertrouw met Maria Priekel (ook Preekel), afkomstig uit Warendorp, oud 34 jaar, woonachtig op de Keizersgracht. Op 19-4-1765 ging hij als weduwnaar van Maria Prekel in Amsterdam in ondertrouw met Anna Catarina Hoberg, oud 43 jaar, Rooms, afkomstig van Den Ham, en woonachtig op de Heiligeweg in Amsterdam; haar zus Catharina Hoberg was haar getuige.
Walbeek is vermoedelijk het dorp Walbeck in het Land van Gelre. "Overkwartier van Gelre": www.overkwartiervangelre.nl/beginpagina-startseite/geschi...
"Nieuwe geographie, of aardrijksbeschrijving", Volume 5, door Anton Friedrich Buesching; Amsterdam/Utrecht MDCCLXVI: books.google.be/books?id=DRdiAAAAcAAJ&pg=PA2441&d...
Google Books: www.google.be/search?q=heer+van+walbeck&hl=nl&tbm...
Hun zoon Ferdinandus werd op 11-5-1776 RK gedoopt in de Kerk 't Boompje in Amsterdam, met Ferdinandus Takke en Cathrina Hoberg als getuigen.
Op 14-5-1778 kocht Hendrik Ranshuijsen, echtgenoot van Alida Takke, een 1/2 huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in ’t Oogsteeg, aan het Rembrandtplein (toen Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Ferdinand Takke, echtgenoot van Anna Catharina Hoberg.
Op 14-11-1805 kocht Ferdinand Ranshuijsen een Huis en erf, tussen Bakkersstraat en Balk in 't Oogsteeg aan het Rembrandtsplein (straatnaam in bron: Botermarkt) in Amsterdam, van de Erven Alida Takke, wed. Hendrik Ranshuijsen.
Afwikkeling van de nalatenschap van Alida Takke, weduwe van Hendrik Ranshuijsen. Amsterdamse Courant van 15-12-1796: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010718329:mpeg21:a0008
Op 24-1-1765 kocht Ferdinand Takke een Huis en erf in de Goudsbloemstraat ZZ , het tweede huis bewesten de eerste Goudsbloemdwarsstraat, in Amsterdam, van de Erven IJda Fonteijn, wed. van Dirk Korff.
Op 20-2-1765 kocht hij een Huis en erf in de Sint Jorissteeg (straatnaam in bron: Borenmakerssteeg ZZ), het derde huis van het Rokin, van de Erven Anna (van) Tuijle wed. van Hendrik Tuijnman. Op 29-4-1774 verkocht hij dat huis aan Anthonij Raebelink.
Op 15-2-1674 ging Anna Margreta Ruijs, eerdere echtgenote van Hendrik Ranshuijsen, in Amsterdam in ondertrouw met Barent Outhuijsen.
Zie ook Antonius Ferdinandus Ranshuijsen, geb. Amsterdam 1824, ovl. Nibbixwoud 2-10-1893, pastoor in de Sint Werenfriduskerk in Wervershoof, zoon van Jan Ranshuijsen en Maria Smedding:
wervershoof.rkregiowh.nl/de-kerk/100-jaar-werenfriduskerk... www.westfriesefamilies.nl/jaarverslagen/jaarverslag2007.php
Familieberichten in De Tijd van 14-11-1893 en in De Maasbode
van 22-2-1877: resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010407084:mpeg21:a0064
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB04:000164340:mpeg21:a0016
Recht voor Allen van 9-7-1893 en 16-7-1893:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091348:mpeg21:a0006
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091351:mpeg21:a0015
Recht voor allen van 8-2-1890:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090539:mpeg21:a0004
"Recht voor Allen" van 7-4-1890, 9-5-1890, 14-5-1890, 4-7-1890, 20-9-1890, 10-11-1890, 18-1-1891, 20-2-1891, 11-3-1891. 3-5-1891, 10-4-1892, 4-2-1892, 10-6-1892, 19-6-1892, 5-8-1892, 14-8-1892, 1-2-1893, 27-12-1893, 30-3-1894, 14-6-1895, 8-11-1895 en 26-1-1896:
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090640:mpeg21:a0025
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090715:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090722:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090845:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090697:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092970:mpeg21:a0007
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000092927:mpeg21:a0012
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090757:mpeg21:a0010
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090799:mpeg21:a0008
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091211:mpeg21:a0004
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091129:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000090856:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091183:mpeg21:a0014
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091187:mpeg21:a0005
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091157:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091207:mpeg21:a0019
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091410:mpeg21:a0013
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091421:mpeg21:a0009
resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG05:000091462:mpeg21:a0007
Hop Hop Hop. Hangt de socialisten op! Een documentaire over het opkomende socialisme in de jaren tachtig, ontleend aan Recht voor Allen, samengesteld door Leonard de Vries en met een voorwoord van prof. dr. Fr. de Jong Edz.; Polak & van Gennip 1967.
www.regiocanons.nl/noord-holland/onderwijscanon-velsen/no...
"Sluizen en gemalen in het Noordzeekanaal. Anderhalve eeuw ontwerpen, bouwen en vernieuwen", door G.J. Arends; Uitgeverij Matrijs (ISBN 90 5345 184 6).
"Velsen: grepen uit de geschiedenis van een oude woonplaats in Kennemerland", door Hendrik Joan Calkoen; Vermande Zonen, 1967.
Maandblad Amstelodamum, Volume 7, 1920.
The school was based at Cordwalles*, Maidenhead. The school had moved to Cordwalles* in Maidenhead at the start of the Summer term 1917. due to The Great War. However, Wellesley only remained there for that Summer term of 1917 as the difficulties of making space for such large numbers proved too much.
It then moved to Eastbury House near Northwood, Middlesex, a School for Girls. The Principals were Miss Eddes and Madame Brichta. Miss Eddes had been Principal certainly as far back as 1890.
*St Piran's is a prep school located on Gringer Hill in Maidenhead, Berkshire, England. The school has been co-educational since the 1990s. The origin of St Piran’s was in 1805 at a small school, the Revd John Potticary's school in Blackheath, at 2-3 Eliot Place. After moving to its present location in 1872, it operated as a boys' boarding school under the name of Cordwalles School until 1919. Up to this time, it was among a group of preparatory schools — which included Stubbington House School and Eastman's Royal Naval Academy — that maintained strong connections with the Royal Navy. The headmaster at the time was Mervyn Frank Voules 1912–1919. In 1919, the school was bought by Major Vernon Seymour Bryant for £7,700 who renamed it St Piran's. It reopened in 1920 with 23 boys, increasing to 65 the following year. After becoming an educational trust in 1972, the school became coeducational in 1993, and boarding ended the same year.[2] In 2005, St. Piran's celebrated its 200th anniversary with a bicentennial pageant. In 2008 a new geography room and lower school hall were completed.
Shirley Russell comments that he hopes the time will not be long before Wellesley has a Chapel of their own. This was not to happen until 1969 when the school amalgamated with St Peter's Court, where the original stained glass windows and pews of St Peter's Court Chapel were brought to Wellesley.
James Terry was obviously very clever at puzzle competitions. He left for Charterhouse in 1917.
RH Turton was Robert (Robin) Hugh Turton, Baron Tranmire KBE, MC, PC, JP, DL (8 August 1903 – 17 January 1994) and a British Conservative Party politician. The son of Major R. B. Turton, Kildale Hall, Kildale, Yorkshire, he was educated after Wellesley at Eton College and at Balliol College, Oxford. He was called to the Bar, Inner Temple in 1926. He joined the 4th Battalion of the Green Howards at the outbreak of World War II and served as served as Deputy Assistant Adjutant-General 50th (N) Division, AAG GHQ MEF. He was awarded the Military Cross in 1942. At the 1929 general election, he was elected Member of Parliament (MP) for Thirsk and Malton, holding the seat until his retirement at the February 1974 general election. This was a very long time in the House of Commons, and near the end he was Father of the House. He attributed his election as an MP at the unusually young age of 25 to the death of his predecessor Sir Edmund Turton, 1st Baronet (a relative) only three weeks before polling day and the local Conservative association not wanting to waste its "Vote For Turton" posters. He held ministerial office as Parliamentary Secretary to the Minister of National Insurance from 1951 to 1953 and Parliamentary Secretary to the Minister of Pensions and National Insurance from 1953 to 1954, as Joint Parliamentary Under-Secretary of State for Foreign Affairs from October 1954 to December 1955 and finally entered the Cabinet as Minister of Health from December 1955 to January 1957. He was appointed a Privy Counsellor in 1955. In Parliament he was Chairman of the Select Committee on Procedure from 1970-74. He was opposed to British membership of the EEC. He was appointed a KBE in 1971 and in 1974, he was created a Life Peer as Baron Tranmire, of Upsall in the North Riding of Yorkshire. He was appointed as Justice of the Peace in 1936 and a Deputy Lieutenant for the North Riding of Yorkshire in 1962.
HNHW Wild was Colonel Harry Noel Havelock Wild OBE (usually referred to as Noel Wild). He was a British Army officer during the Second World War. He is notable for being second in command of the deception organisation 'A' Force and well as head of Ops. B (the department responsible for part of the Operation Bodyguard planning). Wild joined the Territorial Army in 1924 and obtained a transfer, via the influence of his uncle at the War Office, to the 11th Hussars the following year. He served with the 11th in England and Egypt (from 1933) before being posted home - first for training and then to teach at Bovington camp. Wild spent some time trying to return to his regiment, but was unsuccessful. Upon his eventual return to Egypt (where the 11th Hussars were still based) he was posted as a Staff Officer at GHQ Middle East Command. Whilst in Cairo, disheartened by his situation, Wild ran into Dudley Clarke, an old friend. Clarke was head of 'A' Force, the department in charge of deception for the entire region. After renewing their acquaintance Clarke, in April 1942, asked Wild to join him at 'A' Force as his deputy and head of the "Operations" section.
Wild spent around eighteen months at 'A' Force, and was awarded an OBE for his work, before Clarke volunteered him to head a similar department in England. Ops (B) was a section of Supreme Headquarters Allied Expeditionary Force charged with deception along the Western Front. Wild accepted the position in December 1943 and was briefed on Operation Bodyguard, the cover plan for the impending Allied invasion of Europe. Theoretically Wild held a lot of power in this new role, but a combination of his own limitations and clashes with David Strangeways (head of 'R' Force and also widely influential) made his contribution smaller than it could have been. Following the end of the Second World War, deception was scaled back. However, Wild remained involved in secret work until the 1970s (he retired from the Army in 1950).
In 1971 he became embroiled in a plagiarism dispute between Roger Fleetwood-Hesketh and Sefton Delmer, Wild appears to have provided the former's report on Operation Bodyguard to Delmer whilst the latter was writing a book about deception during the war. Wild died in 1995.